Verweven - ON HOLD

Hoofdstuk 3 - Nova

Ik wachtte tot Haydens zware voetstappen op de gang waren weggestorven voordat ik haperend mijn ingehouden adem weer uitblies. Ik wist dat ik later op de avond spijt zou krijgen van mijn keuze weinig te eten, maar toen het bord met eten eenmaal voor mijn neus stond kon ik niet meer dan een paar happen door mijn keel krijgen.

Ik dacht terug aan wat Hayden me allemaal verteld had, over hem, over zijn wereld, over ons contract. Het klonk allemaal zeer ongeloofwaardig, maar hoe kon ik anders het wezen dat ik gezien had verklaren. Hoe kon ik verklaren dat Hayden het betonblok waar ik onder gelegen had als een veertje kon optillen? Hoe kon ik verklaren dat hij dat wezen omgelegd had alsof het niets was? Hoe kon ik het teleporteren en mijn oog verklaren? Mijn brein draaide overuren op zoek naar een logische alternatieve verklaring dat het niet kon vinden. Ik was moe en wilde zo snel mogelijk naar bed.

Ik dacht aan de verwondingen die ik opgelopen had en het vele bloed wat daarbij vrij gekomen was. Een doffe, kloppende pijn was in mijn schouder te voelen en ik waagde het niet mijn linker arm te bewegen, bang voor de verscheurende pijn die zou volgen. Ik moest het bloed eraf wassen bedacht ik me, aangezien ik daar voor het diner geen tijd voor had gehad. Hoe graag ik ook naar bed wilde ik zag op tegen moment dat ik mijn arm moest gaan wassen, ik durfde mijn arm namelijk echt niet aan te raken. 

Ik schrok toen erop de grote houten deur achter me geklopt werd, ik had immers niemand horen aankomen. Ik hoopte eerlijk gezegd niet dat het Hayden was, die besloot dat hij nog iets kwijt moest en terug was gelopen. Ik had echt geen behoede aan zijn aanwezigheid, het diner was al erg genoeg geweest en ik kon niet nog eens uithouden om in de zelfde kamer als Hayden te zijn, daarnaast moest ik nadenken. Bovendien, als het Hayden was, was er een aardig grote kans geweest dat hij zonder aankondiging naar binnen was gestormd. Na één paar seconden overwegen zei in een hese stem dat de persoon binnen kon komen. Ik keek nieuwsgierig naar de langzaam openende deur en verwachte al bijna dat Hayden zijn hoofd om het hoek zou komen steken, maar dat gebeurde niet. Het was een meisje, net iets jonger als dat ik was, die haar hoofd net om het hoekje van de deur piepte.

'Uhm-' begon ze voorzichtig met een zachte maar zuivere stem. 

'Meester had mij gestuurd om u te helpen met uw verwondingen.' Ik keek haar verbijsterd aan, haar ogen waren zo bleek dat het bijna glas leek en haar oogwit was in plaats van wit, zwart. Het gaf me een ongemakkelijk gevoel, maar er ging niets dreigends van haar uit, dus probeerde ik te relaxen. Ik wist niet goed wat ik moest zeggen, dus knikte ik maar, als bevestiging voor het meisje. Ze knikte terug als antwoord en liep de slaapkamer in en sloot de rode deur. Ze liep in een rechte lijn op me af en stopte abrupt toen ze een meter voor me stond. Ze maakte een lichte maar strakke buiging, met één hand voor haar borst en de ander op haar rug en vroeg me met een wat sterkere stem:

'Zou u mij alstublieft kunnen volgen naar de badkamer?' Ik was van mijn stuk gebracht, waarom was ze zo formeel tegen iemand die bijna net zo oud als zij was. Aan de andere kant, bedacht ik me, ze was een dienaar van Hayden, wat had ik dan verwacht?

Ik schraapte mijn droge keel, klaar om antwoord te geven, maar er kwam niets anders dan schor gekras en gestamel uit mijn mond.

'U-uhm..' Het meisje keek verwachtingsvol op en met haar onmenselijk ogen staarde ze naar me.

'O-oké' was uiteindelijk het beste wat er uit mijn keel kwam. Het dienmeisje gaf me een klein lachje en ging weer recht op staan. Ze streek haar zwart met witte dienst jurk glad en gebaarde me haar te volgen, wat ik deed. Ze liep naar twee andere rode deuren in de kamer, kleiner dan die van de ingang. Ze opende één van de twee deuren en stak haar platte hand uit naar de badkamer, mij duidelijk makend dat ik voor haar naar binnen moest. Toen ik voorbij haar liep merkte ik op dat ik niet alleen een kop grote dan haar was, maar ook dat ze haar ogen onderdanig neergeslagen had.