Verweven - ON HOLD

Hoofdstuk 16-Nova.

Ik struinde de verlaten gangen van het landhuis af in een poging weer naar de bibliotheek terug te keren waar ik weer verder kon gaan met lezen. Dat was, als de bedienden de boeken niet weer opnieuw opgeruimd hadden, wat ze blijkbaar deden, was in onlangs achtergekomen. Er zat echter geen haast in mijn passen, ook al was ik geestdriftig weeral in de boeken te duiken en mijn klein onderzoekje voort te zetten. In had me sinds de conversatie met Hayden en Gabriël nogal geïnteresseerd in de levensenergie genaamd Capella en deze raadselachtige legende van de Uitverkorene of iets van het soortgelijke. Het feit dat dit huis een bibliotheek had, maakte het met grote sprongen nuttiger en werkte sterk tot mijn voordeel. Ook dat ik bevriend was geworden met Cherry maakte de eenzaamheid hier dragelijker en zo lieftallig als ze was stond ze te springen om me te helpen met mijn onderzoek en vertelde met enthousiast alles wat ze wist. Haar stem vol bewondering sprak ze dankbaar over Capella en alles wat het voor hen had gedaan, het liet een kant van haar zien die ik normaal nooit zou zien en het bracht automatisch een glimlach naar mijn gezicht.

Ik had allereerst sowieso nooit verwacht dat Cherry zo kon zijn, ze kwam altijd nogal gedeisd en kwetsbaar over, maar dat was alleen hoe ze zich opstelde tegenover Hayden, die haar zoveel angst in boezemde dat ze niks anders kon. Maar als ze bij mij was, als we met zijn tweetjes waren, gleed de spanning en onderdanigheid van haar af en was ze bijna een gewoon meisje, op haar grote groene kattenogen na.

Ook dat was op zijn tijd iets dat me uitermate interesseerde. Cherry had namelijk wel meer wat katachtig aan haar was dan haar grote felle ogen, wat echter wel het grootste kattelijk kenmerk was. Haar haar was wild, maar o zo zacht als een kattenvacht. Verschillende tinten bruin vermengde zich met wit en deed me denken aan de lapjes kat van mijn oude buurvrouw, wie een echt kattenmens was en haar hele huis volgestouwd had met katten. Die lapjes kat was de enige die echter niet zo op haar gesteld was, maar waar ze toch zo onvoorwaardelijk van hield, het beestje was immers haar favoriet, arm ding.

De kat was vaak buiten te zien, maar was als de dood voor elk menselijk wezen dat in zijn buurt kwam en sloeg op de vlucht zodra je een stap in zijn richting zette. Ik had meerdere malen geprobeerd het beestje te aaien, maar elke keer was het te bang om in mijn aanwezigheid te blijven. Ik had het vervolgens één keer over kunnen halen naar me toe te komen toen ik een plakje worst had meegebracht en dat was alles geweest wat ik nodig had om zijn vertrouwen te winnen. Om een onverklaarbare reden vond ik dat deze kat en Cherry bijzonder veel gelijkenissen hadden, het was een gevoel diep van binnen. Net zoals met Cherry had ik niet willen opgeven haar vertrouwen te winnen, terwijl ze bang was voor alles en iedereen die ze niet kende. En net zoals met de kat had ik ook vriendschap met haar kunnen sluiten en opende ze zich voor me. Ik merkte dat ze dankbaar was voor de vriendschap die ik haar geboden had en ik was op mijn beurt blij dat ik niet was gestopt met haar in contact te komen. Ik voelde dat Cherry een persoon was die ik dicht bij me moest houden en moest koesteren. Haar vriendschap betekende net zoveel voor haar als het deed voor mij en ik was trots te zeggen dat ik nu twee mensen had die ik bijna onvoorwaardelijk kon vertrouwen en mijn vrienden kon noemen.

Ik liep verder de gangen door, bewust van mijn exacte locatie was ik niet, maar ik wist dat het geen nut had stil te blijven staan, omdat ik zo gegarandeerd nergens kwam. De muur lampen maakte zoals gewoonlijk vreemde patronen op de muren en hulde de gang in een mysterieus licht, fel genoeg om te zien waar je heen ging, maar donker genoeg om deze, bij mij welbekende, ongemakkelijke sfeer te creëren, waar ik gek genoeg gewend aan begon te raken. Het was bijna dreigend en onheilspellend, iets waar Hayden wel van hield en waar hij zich dag in dag uit in baadde, typisch iets voor hem. Over typisch gesproken, Hayden begon me de laatste tijd nogal flink te verwaren. Hij gedroeg zich anders dan normaal en na een week met hem doorgebracht te hebben kon je zijn gedrag al flink doorgronden. Haydens karakter was simpel, maar hij begon steeds vaker dingen te doen die totaal niet in het plaatje pasten en dat bracht me van mijn stuk.