Ya feragat edip bu gözlerinden,
Karanlığa boğmalıydın insanlığı.
Ya da gülceksin ki gözlerinle, aydınlatsın mahlukatı.
Ya kül olup sevda sözcüklerin, ağlatmalı erkekleri.
Ya da konuş tatlı dilinle, kendinle yanıp tutuştur tenleri.
Ya yalnızlığa alışcaksın, kırmamak için kalpleri.
Ya da sevceksin ki derinden, tutaşacak elleri.
Ya gideceksin bu diyardan, duymayacaklar sesini.
Ya da bağır ki anlam kazansın, seviyorum kelimeleri.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
kaderdir insan ömründe ölüm
Poezja"Ne yaşamın sırrına erebildim, Ne ölümün tadını alabildim, Yalnızca sustum, Ve yalnızca konuşacağım."
