Meleklerin lütfudur usul usul esen bir rüzgâr
Uçuşan hayallerin telefisi olmayacak artık
Kalbe inildiğinde her mahlukta hüzün var
O can alan mevsimler geçmeyecek artık
Zamanın tükendiği yerde başlıyor keder
Kahroluyor mecnunu düşündükçe Leyla
İnatla düşlemek sevgiliyi, bilinmez neden
Şimdi bembeyaz gülşeniyle ağlamakta sema
Geçmiş ve geleceğin sınırında kaldı dünya
Ateşten korkuyor önümüzü aydınlatan ışık
Namahrem mi düşlemek çiçekli bir ütopya
Gümüşten bir cetvelle ölçülmüş gibi bu yalnızlık
Veda edip cananına merhaba diyenler kim
Şu bir gerçek ki papatyalar açmayacak bir daha
Felaketin dayanır kapıma ve gözlerinde kin
Beklemekteyiz inatla ecelin geleceği güne kadar
Hudutta geride bırakılan bir güz,
Ve arkasından yas tutar gece
Gelecekle geçmişin sınırında bir yüz,
Hatıra gelir gözlere indiği zaman perde
Mum ışığındaki alevler şimdi ölümsüz
Bir sonbaharın azraili beklediği yerde
Başıboş sayfalar iplik iplik örülmüş
Ki kurtulanlarındır mezar başındaki belde
ŞİMDİ OKUDUĞUN
kaderdir insan ömründe ölüm
Poesia"Ne yaşamın sırrına erebildim, Ne ölümün tadını alabildim, Yalnızca sustum, Ve yalnızca konuşacağım."
