Lavaboda elimi yıkıyordum, mürekkep elimde patlamıştı, yeniden sabun alarak yıkadım.
Yoongi içeri girdiğinde takmadım, varlığı bile sinirimi bozuyordu.
Yanımda durdu "hoseok" dediğinde elimdeki köpükleri duruladım, peçete alarak çıkıcak iken kolumdan tuttu "yeter artık hoseok" dediğinde boş boş baktım, bitsinde gidiyim derdindeydim artık.
Yutkundu "bak tamam salaklık ettim tamam mı, aptallık ederek seni kırdım, özür dilerim, lütfen affet artık" dediğinde kafamı salladım, kolumu sıktı "boş boş bakma hoseok, birşeyler söyle" dediğinde "tamam" diyerek kolumu çekmeye çalıştım.
Daha çok sıktı "hoseok , bak sinirlerimi zorlama, peşinde köpek olmadığım kaldı" dediğinde "olma, bırak beni" dediğimde kolumu bıraktı, omuzlarımı tutarak duvara sıkıştırdı "affet hoseok özür dilerim" dediğinde öylece baktım.
Parçalanan şey birleşmiyordu maalesef.
Yanağımı okşadı "cidden salağım ben, seni çok kırdım farkındayım ama affet lütfen" dediğinde elini ittim "yalandan duygu sömürüsü yapma, bırak artık beni" dediğimde çenemi tutarak sıktı "seni umursamasaydım bukadar dil dökmezdim, sikimde bile olmazdın" dediğinde daha çok sıktı çenemi.
Özür dilerken bile acıtıyordu, iterek kendimden uzaklaştırdım "ozaman sikine takma" diyerek çıktım lavabodan, öküz herif.
Sırama baktım, bir poşet çikolata vardı, cidden ne zaman vazgeçicekti amk, çocuk değildim ben, poşeti öğretmen sırasına koydum , kim isterse alsındı.
Sırama geçerek kafamı koydum, gözlerimi kapattım, jimin "hoseok" dediğinde sinir ile yutkundum, kalktım "ne var" dediğimde yutkundu "şey onları ben almıştım" dediğinde kaşlarımı çattım "neyi?" diyerek baktım.
Gülerek "çikolataları" dediğinde omuz silktim "dağıt ozaman çikolata istemiyorum, sıramada birşeyler koymayın, sıktı artık" dediğimde kafasını eğdi "özür dileriz" diyerek gitti.
Yeniden kafamı sıraya koydum, bundan nefret ediyordum, sinirlenince herkesin kalbini kırıyordum.
Sırama biri vurduğunda kalktım "yeter be ne var" dediğimde yoongi sinir ile "kendini ne zannediyorsun sen, sana yakın olmaya çalışıyoruz ama şuna bak, kendini prens falanmı zannediyorsun, yalnızsın diye acıyoruz , kendini çok büyük görme" dediğinde namjoon "yoongi yapma" dediğinde o'na baktı.
Sinir ile "sus joon" dediğinde bana döndü "hiçbir şeyi hak etmiyorsun, boş birisin, sadece var olmak için varsın, değersizin tekisin" dediğinde gözyaşlarım akmaya başladı, hıçkırıklarımı durdurmaya çalıştım "haklısın, değersizin tekiyim" diyerek o'nu iterek sınıftan çıktım.
Okuldan da çıktım, nereye gittiğimi bilmeden koşuyordum, değersizdim, babamın dediği gibi, değersiz, bizi bırakıp gittiğinde dediği gibi değersiz ve acınası.
Deniz kenarına geldim, kayalıkların arkasına girdim, oturdum ve ağlamaya başladım , ben sadece yalnız kalmak istemiştim, ben sadece kimse ile konuşmak istemiyordum okadar, neden hep ben suçluydum.
Telefon çaldığında baktım annem arıyordu, telefon'u uçak moduna aldım, öylece denizi izledim.
Gece olduğunda kalktım, eve giderek annemin dizlerine uzandım, saçlarımı okşadı, o'nu üzdüğüm için kendimden nefret ediyorum.
Yoongi'nin dediği gibi, hiçbir şey hak etmiyorum.
/
/
