Bir hafta okula gitmedim, annem ile vakit geçirdik, o'nu mutlu etmek için elimden ne geldiyse yaptım, benim yüzümden üzülmesini istemiyordum.
Okula gitmek için hazırlandım, yanağını öptüm "görüşürüz" dediğimde güldü "görüşürüz bebeğim" dediğinde evden ayrıldım.
Sırama oturdum, kafamı sıraya koydum, ders başladığında defterimi çıkartarak not tuttum, zil çaldığında bahçeye çıktım, onlar ile aynı ortamda kalmak istemiyordum.
Ağacın altına oturdum, jin geldi "hoseok" dediğinde kafamı kaldırmadım, yanıma oturdu "bak yoongi çok salak biliyorsun, neyse, ben bizim adımıza özür diliyorum, seni çok rahatsız ettik ve empati yapmadık, özür dilerim" dediğinde kafamı salladım "sorun değil" dediğimde kalktı.
Gitmeden önce "taehyung şeker gönderdi" diyerek şekeri uzattı, gülerek aldım "teşekkür ederim" dediğimde güldü, gittiğinde şekeri açarak yedim, taehyung'u üzmek istemezdim, neşesi herkesin neşesiydi.
Zil çaldığında sınıfa gittim, taehyung üstüme atladı "hoseok sende sevdin değilmi şekerleri" dediğinde gülerek belini tuttum "evet, bende sevdim" dediğimde ayrıldı "daha çok getiririm" dediğinde yutkundum "dişlerim daha önemli" dediğimde kafasını salladı "ozaman haftada bir" dediğinde kafamı salladım "olur" dediğimde gülerek gitti.
Yerime geçtim, ders başladığında notlarımı aldım, ders çok sıkıcıydı, zilde namjoon geldi "hoseok fazladan kitabın varmı?" dediğinde kafamı salladım, bende kitaptan çok ne vardı ki zaten.
Çıkartarak verdim, güldü "teşekkür ederim" dediğinde kafamı salladım, kendimkini okumaya başladım, yoongi yanım geldi, takmadım, kafasını eğerek geri gitti.
En azından konuşmaya yüzü yoktu, buda birşeydi, sırama kağıt bıraktığında takmadım 'sikimde değildi'
Ders başladığında defterimi çıkardım, notlarımı tuttum, ders bittiğinde eşyalarımı topladım, notu alarak çöpe attım, umrumda değildi.
Eve geldim, odama çıktım, kapı yeniden çaldığında aşşağı indim, yoongi vardı, odama giderek kapıyı kapattım.
Kapı kapanma sesi gelince gittiğini anladım, kapım açıldığında baktım, kaşlarımı çattım "ne işin var burada" dediğimde güldü "annen seni bana emanet etti" dediğinde göz devirdim "ne dediği umrumda değil, defol" dediğimde yanıma oturdu.
Kitabıma döndüm "hoseok" dediğinde takmadım, yanıma uzandı "özür dilerim, ben sinirlendim ve öylece çıktı kelimeler ağzımdan, hiçbirini isteyerek söylemedim" dediğinde umursamadım, aynen isteyerek söylemedin, inanadım.
Sinirlenince içimizdekileri söylerdik, asıl düşüncelerimizi, ne düşündüğünü çok iyi duydum yoongi, merak etme.
Elimi tuttuğunda çekmeye çalıştım ama izin vermedi, bende pes etmiştim artık.
/
/
İki yüzlüsün yoongi
