2.Bölüm

16 4 5
                                    


Herkese merhabaa,

İyi okumalar💗

🖇️

Doğa'nın aklına uyduğum için ölesiye pişmandım. Bir kere bile başımıza normal bir şey gelmiyordu.

"Hey versene telefonumu" bana ters ters bakmıştı.
Diğer adam ise arabayı sürmeye başladı siktir siktir.

"Bak durdur arabayı" stresden terlemeye başlamıştım.

"bakayım mı durdurayım mı?" aptal sırıtışıyla sormuştu. Gerizekalı adam.

"durdur" bu sefer ikisinden de gülme sesleri gelmeye başladı.

"aynen durduralımda abim bizi öldürsün" bunu yolcu koltuğunda ki esmer ve iri çocuk söylemişti.

"ya abiniz nereden bilsin beni? Hadi nolur bırakın beni." ikisi de artık yokmuşum gibi davranıyordu.
Telefonumu alıp haber vermem lazımdı doğaya.
"tamam bari telefonumu ver" sesim sert çıkmıştı. Ben olsam korkardım.

"Nisan hanım şuan telefonu açmanız çok riskli. Abimin yanına gidince ne istiyorsanız yaparsınız."

"lan gerizekalı nisan kim? Başlatma abine indirin lan beni" tüm dişil enerjim bedenimi terk ediyordu artık sabrım kalmamıştı.

Şehrin çıkışında olmalıydık. Yan tarafımız ormanlıktı. Yolda bizden başka kimse de yoktu ki yardım isteyecek.
Sözlerimin üzerine ikisi kısa bir an göz göze geldiler ama her şey aynıydı. Gerizekalılar beni nisan sanıyolardı.

Artık kendimden başka çarem yoktu.
Çantamdaki biber gazını gizlice çıkardım. Daha önce hiç kullanılmamış olsamda beni kurtaracağına emindim.

Kolumu uzatıp ilk önce yolcu koltuğundaki esmere sıktım.
Acıyla inlemeye başladı. Elleriyle gözlerini kaşıyordu. Umarım kör olmazdı.

"lan ben sana yapacağımı bilirdim de sen abime dua et"
İnlemelerinin arasından söylemişti bunları.

Vakit kaybetmeden diğerine de sıktım. "durdur arabayı kaza yapacağız mal insan." bu sefer sözümü ikiletmeden ani fren yapmıştı. Kapıyı açtığım gibi geldiğimiz yola doğru koşmaya başladım.

Koşarak ayağımdaki topukluları çıkarmaya çalışıyordum. Dünyanın en zor şeyiydi bu!
İki kör koştuğumu görünce elleriyle gözlerini ovuşturarak peşimden koşmaya başladı.

Öyle hızlı koşuyordum ki bacaklarım benden bağımsız hareket ediyordu.
Koşmaktan göğsüm daralmıştı artık.
Arkamdakiler de benim gibi hızlıydı.

Biber gazını aldığım adamla kavga etmeyi aklımın bir köşesine yazmıştım.

Kafamı çevirip arkaya baktım. Bana çok yaklaşmışlardı. Bana bir şeyler söylüyorlardı ama yüzüme çarpan rüzgar sesi onları duymamı engelliyordu.

Nefesim daralıyordu bu yüzden koşmakta zorlanıyordum. Araba geliyordu. Kurtulmuştum sonunda.
Durması için arabanın önüne atladım.
Araba ani fren yaptı beni öldürmemek için. İçinden çıkan adam diğerleri gibi takım elbiseliydi.
Bu bayağı yakışıklıydı da.

Adam ne olduğunu sormadan bi anda beni kollarının arasına aldı. Siktir bu da onlardandı. Adamın kollarına tırnaklarımı geçirip sağ kolunu ısırmaya başladım. Anlık şaşkınlığından yararlanıp ormana doğru koşmaya başladım.

Ormandan çok korkuyordum ama bu adamlardan daha çok. Zaten çok yorulmuştum. yavaştım. Diğer arabadan çıkan yakışıklı peşimden gelmeye başlamıştı. Ona bakmak için döndüğümde ayağımın burkulmasıyla yeri boylamam bir oldu.

YAKAMOZ 'UN ELZEMİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin