Lighting The DARK.

Κεφαλαιο 13ο

Angel's P.O.V.

Δεν μπορούσα να πιστέψω τι είχα ακουσει.Η αδερφή του; Ξαφνικά άκουγα φωνές και όλα σκοτείνιασαν.

Ξύπνησα με πονοκέφαλο και άνοιξα τα μάτια μου γρήγορα.Ο Dark ήταν δίπλα μου με κλειστά μάτια.Γρήγορα τον έσπρωξα και αμέσως σηκώθηκε.

"Που είμαστε;" είπε αμέσως.

Κοίταξα το χώρο γύρω μου/Βρισκόμασταν σε ένα μοντέρνο δωμάτιο .Σηκώθηκα γρήγορα τριγυρνώντας και ψάχνοντας μήπως βρω κάτι που να προδίδει το μέρος.Περισσότερο για δωμάτιο ξενοδοχείου έμοιαζε αλλά δεν μπορούσα να είμαι σίγουρη.

"Dark πως θα φύγουμε απο εδώ;" είπα φοβισμένα.

Η σιωπή του με φόβισε.Δεν με κοίταξε καν.
Συνέχισα να ψάχνω στο δωμάτιο ανοίγοντας τα συρτάρια και σκαλίζοντας τα πράγματα τριγύρω και κατέληξα με ένα κουτί.Το άνοιξα και αμέσως αναμνήσεις γύρισαν ξανά.Πάγωσα στη θέση μου .Τα πράγματα της Alyssas βρισκόντουσαν στο κουτί.

"Dark, η Alyssa ήταν εδω.." αμέσως σηκώθηκε και με πλησίασε.Μείναμε ώρα να κοιτάμε τα αντικείμενα.Τίποτα που να βοηθάει την κατάσταση μας.Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα και μπήκε ο πατέρας μου δίχως να πει λέξη..Το κουτί έπεσε απο τα χέρια μου την ώρα που με πλησίαζε.Με τραβηξε δυνατά προς την πόρτα.

"Άφησε την..." φώναξε ο Dark.Με μία κίνηση ο πατέρας μου τον χτύπησε και με τράβηξε έξω.Κλείδωσε την πόρτα και με πήγε έξω απο το κτίριο.Και τότε λυποθύμησα ξανα...

Dark's P.O.V.

Πρέπει να την βρω.Δεν μπορώ να την αφήσω μόνη της.Έτρεξα χτυπωντας την πόρτα δυνατά.Χτυπούσα με μανία την πόρτα και ούρλιαζα να με πάνε σε εκείνη μέχρι που το πρόσωπο της αδερφής μου φάνηκε.

"Τι θες εδω Anna;" είπα.Αλλα χωρίς να λάβω απάντηση άρχισε να προχωράει και την ακολούθησα.Όση ώρα κατεβαιναμε απο τα σκαλια συνειδητοποίησα οτι τελικά βρισκόμασταν σε ένα παλιό ξενοδοχείο και όσο και να φωνάζαμε κανείς δεν θα μας άκουγε.Κοιτούσα με αγωνία δεξιά και αριστερά μήπως ακούσω τη φωνή την Angel αλλά όσο περνούσε η ώρα και έλειπε απο κοντά μου πανικός κυριαρχούσε το σώμα μου.Τράβηξα το χέρι της αδερφής μου.

"Που με πας, απάντα μου! Αυτο είναι το ευχαριστώ σου μετά απο τόσα χρόνια;" δακρυα κυλούσαν στο πρόσωπο της αλλά πάλι δεν μίλησε και συνέχισε να περπατάει βγαίνοντας απο το κτίριο.Μπήκαμε σε ένα αμάξι και ξεκίνησε να οδηγάει.

Όλη την διαδρομή δεν μιλούσα.Δεν πρόκειται να έπερνα απάντηση ότι και να την ρωτούσα οπότε αποφάσισα να μείνω σιωπηλός .Βρεθήκαμε έξω απο το νεκροταφείο της πόλης.

"Τι γυρευουμε εδώ;" ρώτησα αλλα για άλλη μια φορά απάντηση δεν πήρα.

Κατεβήκαμε απο το αμάξι και την ακολούθησα.Λίγο πιο περα άκουσα την πλεον γνωστή για μένα φωνή να ουρλιάζει και να κλαίει.Γύρισα το κεφάλι μου απο τη κατεύθυνση που ακουγόταν η φωνή και είδα την Angel με τον πατέρα της. Έτρεξα κοντά τους και τράβηξα τον πατέρα της απο το καρο πουκάμισο που φορούσε.Και μόνο στην ιδέα οτι την πείραξε ήθελα να του κάνω κακό.

"Τι της εκάνες; Λέγε!" άρχισε να γελάει και περπάτησε προς τα έξω με την αδερφή μου.

"Σας περιμένουμε έξω.Μην τολμήσετε να προσπαθήσετε να φύγετε." είπε ειρωνικά.

Έσκυψα και αγκάλιασε την Angel που είχε πέσει στο χώμα.Δεν το άντεχε η ψυχή μου να κλαίει πάλι.Δεν μπορούσα να την βλέπω έτσι.

"Angel, γιατί κλαις; τι σου έκανε ;" είπα και τότε θυμήθηκα που βρισκόμουν.

Κοίταξα τα μάτια της που κοιτούσαν μια μαρμάρινη πλάκα.Γυρισα και κοίταξα το όνομα.Όχι...δεν μπορεί να έγινε αυτο.Δεν μπορεί να έφυγε...