Lighting The DARK.

Κεφαλαιο 34ο

Angel's P.O.V.

Με τον Jeremy δεν ειπαμε πολλα.Η ενοχληση φανηκε με τη συμπεριφορα του αλλα σεβαστηκε πως δεν ημουν στα κεφια μου.Γενικοτερα δεν ηθελα να μιλησω σε κανεναν.Κατεβηκα και βγηκα να περπατησω και οι γονεις μου δεν μου εφεραν αντιρρηση παρολο που οι επισκεπτες μας δεν ειχαν φυγει ακομα.

Πηγα στο παρκο που ηξερα πως δεν ηταν κανεις τετοια ωρα.Αφου περασα αρκετη ωρα στη κουνια γυρνωντας το χρονο πισω στη παιδικη μου ηλικια τοτε  που εκεινος ο ψευτικος πατερας  με.εφερνε εδω, προσπαθησα να συγκρινω το τοτε...με το τωρα..

Καθησα στο γρασιδι και πηρα στα χερια μου ενα κιτρινο λουλουδι που εκοψα απο διπλα μου.Χανομουν στις σκεψεις μου και δεν με πειραζε.Ο ηχος σπασμενων κλαδιων απο τα βηματα καποιου με ξυπνησε απο τον κοσμο που ειχα δημιουργησει στο μυαλο μου.

"Να κατσω μαζι σου;" ειπε καποιος.

Χωρις να γυρισω να κοιταξω δεχτηκα.Οποιος και αν ηταν λιγη παρεα θα μου εκανε καλο.

"Γιατι εισαι μονη;" ειπε

Γυρισα το κεφαλι μου και για αλλη μια φορα χαθηκα στα ματια που μου ειχαν λειψει τοσο καιρο.Ο Dark στεκοταν πλεον διπλα μου καθισμενος βυθισμενος και αυτος στις δικες του σκεψεις.

"Λοιπον...θα μου πεις;" ρωτησε

"Δεν...δηλαδη..δεν ξερω.Μαρεσει εδω.Ειναι ησυχα και αν εφερνα παρεα ολο αυτο θα χαλουσε." ειπα με την φωνη μου να τρεμει αμηχανα.

"Δεν νομιζω πως η συγκεκριμενη παρεα που εχεις στο νου σου θα το χαλουσε.Μια χαρα περνας βλεπω." ο τονος της φωνη του ειχε καποια ειρωνεια.

"Τι εννοεις;" ρωτησα

" Καταλαβες Angel.Ο φιλαρακος σου δεν θα σε χαλουσε το μερος.Οποτε γιατι μονη;" ειπε ειρωνικα.

Δεν αντεξα να παραμεινω ηρεμη.

"Τι σε αφορα εσενα; Και γιατι ερχεσαι στη ζωη μου ξανα λες και δεν συμβαινει τιποτα;Δεν σου αρεσε η ζωη εκει; Σ'αφησε ε; Σ'αφησε η ξανθια κοπελιτσα σου και δεν ειχες με τι να περασεις την ωρα σου.Αλλα οχι, δεν προκειται να σε ξαναφησω να μπεις στη ζωη μου και να τα γκρεμισεις ολα οπως παλια.Και δεν θα ανεχτω να με κατηγορησεις για τους φιλους μου και τα ατομα που εχω στην ζωη μου." ειπα
"Που ξες εσυ για την ξανθια κοπελα;" ειπε γελωντας

"Αποτι φαινεται δεν ντραπηκες να ξεφτυλιστεις στις εφημεριδες." ειπα θυμωμενα.

Δεν προλαβα να συνεχισω αυτα που ηθελα να πω και ο Dark με φιλησε και με τραβηξε κοντα του.Δεν ειχα την δυναμη να του αντισταθω η να προσπαθησω να φυγω.Απλα αφησα τον εαυτο μου ελευθερο να κανει αυτο που θελει και παρα τον εγωισμο ηθελα να ημουν μαζι του.

"Πιστευεις οτι η ξανθια ειχε μεγαλυτερη σημασια απο σενα ε; Γυρισα Angel.Γυρισα για σενα και μονο." ειπε ηρεμα και με χαιδεψε στο μαγουλο.

"Απλα φοβαμαι για μας.Αν θελεις να φυγω για να εισαι ασφαλης θα το κανω.Αλλα μονο αν το ζητησεις εσυ.Αλλιως δεν με νοιαζει τι μας περιμενει και τι οχι, θα κινδυνευα για να ειμαι μαζι σου γιατι σ'αγαπαω..."

Δεν ηξερα τι να πω.Δεν ηξερα τι να απαντησω.Εκεινος το καταλαβε και ξαπλωσαμε μαζι στο γρασιδι βλεποντας τον ουρανο.Δεν χωρουσαν λογια και κουβεντες σε τετοιες στιγμες.Ενα βλεμα, ενα αγγιγμα και ενα χαμογελο δινει απαντηση χωρις να ενοχλησει την μαγεια της στιγμης.

Δεν με ενοιαζε τι θα αντιμετωπιζα μαζι του.Δεν φοβομουν για τιποτα.

Τα υπολοιπα λεπτα ηταν σαν αστραπη.Ο πατερας του Dark μας βρηκε.

"Στο ειπα γιε μου οτι δεν θα σε αφηνα ησυχο.Σου εδωσα την ευκαιρια να με ακολουθησεις, να φτιαξουμε τι σχεση μας αλλα εσυ...εσυ εφυγες και με αφησες.Για ποιον; ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ." ειπε.Ηταν μεθυσμενος.Ο Dark κρατουσε το χερι μου και ενιωθα τοσο δυνατη μαζι του.Μεχρι τη στιγμη που ο πατερας του αποφασισε να βγαλει εκεινο το μαυρο αντικειμενο που μας πηρε τις ζωες μας.Το εστρεψε προς εμενα  και ο ηχος ακουστηκε τοσο γρηγορα.Δεν διστασε στιγμη και ετρεξε μπροστα μου και εκει απλα χαθηκε..χαθηκε για εμενα.Αυτο ομως δεν εμποδισε τον πατερα του να συνεχισει και να ξανακουστει αυτος ο δυνατος ηχος διωχνοντας και μενα μακρια απο ολους."Νικησε"...Λιγο πριν κλεισω τα ματια μου το υφος του προδιδε περηφανια.

Αλλα οχι.Δεν νικησε εκεινος.Νικησαμε εμεις.Μπορει να ζησαμε ελαχιστες στιγμες αλλα μαζι του ενιωσα οτι ολοκληρωσα τη ζωη μου.Τον αγαπουσα...

Dark's P.O.V.

Ανθρωπους θα γνωρισεις πολλους.Θα μαλωσεις, θα βρισεις, θα ερωτευτεις, θα δωσεις ακομα και τον εαυτο σου.Αλλα οταν αγαπησεις ολα αλλαζουν.Δεν σε νοιαζει το μερος, ο χρονος, το "εγω" σου αλλα ο ανθρωπος που εχεις απεναντι σου.

Σε μια στιγμη ολα αλλαζουν.Η ηρεμια στο παρκο, στο γρασιδι με τον ανθρωπο που αγαπησα ηταν κατι ρομαντικο.Η αιωνιοτητα ομως μαζι του...σε εναν αλλον κοσμο, ισως στον δικο μας, μακρια απο ολους ειναι κατι το μοναδικο...