Lighting The DARK.

Κεφαλαιο 16ο

Μιλουσα με την μητερα μου αρκετη ωρα για την Alyssa.Η αληθεια ειναι οτι με εκανε να νιωσω καλυτερα αλλα ο πονος της απουσιας της δεν εφευγε.Το μυαλο μου ωστοσο, ειχε κολλησει στον Dark. Εκανε τοσα πολλα για μενα και ανησυχουσα για εκεινον.

Η πορτα ανοιξε και ο πατερας μου μας εκανε νοημα να σηκωθουμε να βγουμε απο το δωματιο.Η μητερα μου τον κοιταξε θυμωμενη και εκεινος την σηκωσε και την εβαλε στο καροτσακι.Σπρωχνοντας το καροτσακι της μητερας μου ακολουθουσα τον μπαμπα μου.Φαινοταν να βιαζοταν αφου κοιτουσε συνεχως το ρολοι του.

"Που μας πας; ρωτησε η μαμα μου.

Ο πατερας μου την αγνοησε και συνεχισε να προχωραει πιο γρηγορα.Επειτα εκανε νοημα σε δυο αντρες και πηραν την μητερα μου σε ενα αλλο αμαξι.

"Αρκετα καθησε ο επισκεπτης μας εδω" ειπε γελωντας .

Μπηκα στο ιδιο αυτοκινητο με τον μπαμπα μου.Την ωρα που ξεκινησαμε ειδα ενα αλλο αμαξι να σταματαει μπροστα απο το κτιριο.Οση ωρα απομακρυνομασταν απο το μερος παρατηρησα πως ο οδηγος εκεινου του αυτοκινητου ηταν ο Dark.Αρχισα να ουρλιαζω το ονομα του για να με ακουσει μεχρι που η φωνη του πατερα μου με σταματησε

"Θα μπλεξει ασχημα ο μικρος" ειπε γελωντας.

"Τι θα κα..." δεν προλαβα να ρωτησω μεχρι που ο πατερας μου αυξησε ταχυτητα και ενας δυνατος ηχος ακουστηκε απο το κτιριο.Κοιταξα πισω και το κτιριο ειχε διαλυθει καθως οτι ειχε μεινει ειχε τυλιχθει με φλογες.Ειχα παγωσει κοιτωντας πισω.Ειμασταν αρκετα μακρια για να δω αν το αμαξι που βρισκοταν o Dark ηταν εκει ή ειχε προλαβει να φυγει.

"Γιατι το εκανες αυτο;" ρωτησα με γεματο δακρυα στο προσωπο μου.

"Δεν φταιω εγω που εμφανιστηκε εκει, την λαθος στιγμη διαλεξε να κανει τον ηρωα" ειπε αδιαφορα.

Σε ολη την διαδρομη σκεφτομουν αυτο που μολις ειχε γινει.Δεν μπορουσε ετσι απλα να φυγει και εκεινος.Τον αγαπουσα και μονο στην ιδεα οτι μπορει να επαθε κατι κακο πονουσα.Ευχομουνα να ηταν καλα.

Ξαφνικα το τηλεφωνο του μπαμπα μου χτυπησε.Κοιταξε την οθονη και αμεσως το προσωπο του πηρε μια εκφραση θυμου.

"Αν δεν εχετε μαζι σας οσα ζητησα, θα παραμεινει μαζι μου" ειπε απευθυνομενος σε αυτον που τον πηρε τηλεφωνο.

Αμεσως το εκλεισε και συνεχισε να οδηγαει πιο γρηγορα.

Φτασαμε σε μια περιοχη που δεν υπηρχε τιποτα.Απλα ενα ερημωμενο μερος.

"Δεν θα βγεις απο το αμαξι αν δεν σου πω εγω, και μην ακουσω την φωνη σου οση ωρα ειμαι εξω" ειπε.

Εγνεψα με το κεφαλι και υστερα κοιταξα εξω απο το παραθυρο.Ενα ακομη μαυρο αυτοκινητο ειχε ερθει.Ο πατερας μου βγηκε και πλησιαζε την γυναικα και τον αντρα που ειχαν βγει πλεον απο το αμαξι τους.Ειδα αρκετες φορες την γυναικα να κοιταει προς εμενα και το προσωπο της ειχε ενα ανεξηγητο υφος.Μετα απο λιγο αρχισε να κατευθυνεται προς το αμαξι που βρισκομουν οσο οι αντρες μιλουσαν.Ανοιξε την πορτα και εκατσε διπλα μου.Αμεσως δακρυα ηρθαν στα ματια της.

"Angel, εισαι καλα.." ειπε.

Δεν ηξερα πως να αντιδρασω στην αγνωστη γυναικα.Την αφησα να με αγκαλιασει.

"Θελω να ξερεις πως κανουμε τα παντα για να σε παρουμε πισω, δεν θα σε αφησουμε σε αυτο το καθαρμα" ειπε και βγηκε απο το αυτοκινητο.

Και τοτε καταλαβα πως ηταν η μητερα μου...