Mardin Doktoru

8. Bölüm

İyi okumalar.💙 (Medyada Mine var.)

Baver bana ben ona bakıyordum. İkimizde bir süre ses çıkarmadık. Ne için gelmişti yine? Yoksa Emir'in evine gittiğimi mi görmüştü acaba. Umarım öyle bir şey olmamıştır yoksa bu adam beni burda öldürürdü.

Sessizliği bozan Baver'in sesi oldu.

"İçeri almayacak mısın beni?"

Kaşlarını çatmış bana bakıyordu. Üzerinde ilk defa takım dışında, eşofman giyindiğini görüyordum. Beyaz kısa kollu geniş tshirtü içine atlet giymediğinden belli olan göğüs uçlarını saklayamamıştı. Altındaysa siyah geniş eşofman altı vardı.

Onu incelemem bittiğinde sözüne cevap vermek için gözlerimi yüzüne sabitledim.

"Neden seni içeri alacakmışım?" Ona verdiğim cevap hoşuna gitmemiş olacak ki kafasını yana doğru eğip derin bir nefes çekti ciğerlerine.

"Tamam sen alma ben girerim." Baver konuşur konuşmaz elini kapı pervazından çekip kapıyı ittirdi. Ona yol vermek istemediğim için inatla kapının önünden çekilmedim. Ama Baver Bey beni umursamadı hatta beni yoksayıp göğsüyle içeri itekledi. Geriye doğru tökezlediğimde dönüp kapıyı kapattı. Daha fazla dayanamayıp bağırmaya başladım.

"Hemen evimden çıkıyosun yoksa polisi ararım." Baver söylediklerimi hiç takmadı ve ayakkabıları çıkarıp kenara attı. Ben onun bu rahatlığına daha çok delirdim ve kenara fırlattığı ayakkabısının duvarda çıkardığı ize odaklandım. Benim evimi mi kirletmişti o?

Baver içeriye adımlamaya başlayınca bu sefer iki elimi göğsüne dayadım ve onu ittirmeye çalıştım.

"HOP HOP! Ben sana evime giremezssin demedim mi?" Artık onu iteklemiyordum çünkü Baver önünde ben yokmuşum gibi yürüdüğü için onu göğsünden itsemde çoraplarım parkede kaydığından bende geri geri kayıyordum.

En son koltuğa kadar geldiğimizde beni tek eliyle kenara çekip kendisi rahatça koltuğa oturdu.

"Otur Mine. Konuşalım." Hem evime zorla girmiş hem de bana emir veriyordu. Terbiyesiz.

"Oturmuyorum ve sende oturmuyorsun kalk hadi. Benim senle konuşacak tek kelimem yok." Baver'i kolundan yakalayıp kalkması için çekiştirdim ama oda sabrının sınırına gelmiş olacakki beni kollarımdan tutup kendine çekti. Önce Baver'in kucağına düşmüştüm ama direkt olarak beni yan tarafına oturttu.

O zaman istesemde istemesemde onunla konuşmak zorunda olduğumu anladım.

"Tamam konuş."

"Öncelikle şımarıpta benim kafamı attırma. Buraya çok sevineceğin bir şey söylemeye geldim." Dedi Baver'in sözü daha bitmeden hemen atladım.

"Beni artık rahat bırakıyosun!" Diye heyecanla konuştum. Baver ise hiç bozuntuya vermeden konuşmaya devam etti.

"Aileme laf gitmiş sen ve benimle ilgili. Öğrenmişler." Baver'in söyledikleri ağzımı bir karış açık bıraktı. Ailesi neyi öğrenmişti. Ortada yanlış anlaşılacak konu bile yoktu.

"Ne diyosun sen? Ne ailesi, ne anlaması? Biz bir şey yaşamadık sadece sen takıntılı bir pisliksin." Gittikçe sinirleniyordum muhtemelen hayatımda ilk defa sinir krizi geçirecektim.

"Ben sana söyledim Mine. Mardin burası doktor da olsan yerini bileceksin. Erkek hastan olmayacak!"

"Baver sen ne diyosun çıldırtma benii!" Sona doğru ince sesim incelebildiği kadar incelmiş ikimizinde kulaklarını tırmalayan tiz bir çığlığa dönüşmüştü.