𝙰 𝙼𝚘𝚝𝚑𝚎𝚛 | 𝙺𝚃𝙷 | 🖤🍁|| ᴄᴏᴍᴩʟᴇᴛᴇᴅ ||

𝙷𝚒𝚍𝚍𝚎𝚗 𝚃𝚛𝚎𝚊𝚜𝚞𝚛𝚎.

"මං එක සැරයක් කිව්වනේ ජොන් මීහි.ඔයාට ආපහු යන්න බෑ...ඔයා එහෙම ගියොත් ඔයාගේ මේ ඔප්පා මැරුණා කියලා හිතාගන්න."

වීල් චෙයාර් එකත් තනියම තල්ලු කරගෙන එයා එයාගේ රූම් එකට ගියා.ජන්ග්කුක්ට කොහෙත්ම ඕනි වුණේ නෑ ඔම්මා කෙනෙක්ව එයාගේ දරුවෝ දෙන්නගෙන් වෙන් කරන්න.ඒත් එයාට බෑ එයාගේ වටිනම වස්තුව ආපහු අර රාක්ෂයා ගාවට යවන්න.එයාට හොදට මතකයි ටේහ්‍යුන්ගේ රකුසු ඇස් දෙක...

"මං එයාව බලන්නම් මීහි.ඒත් ජන්ග්කුක් කියන දේ පොඩ්ඩක් අහන්න.අපිට ඔයාව ඕනි...ලියෝට ඔයාව ඕනි.ඔයාට ආපහු යන්න බෑ."

ජිමින් එහෙම කියලා ආපහු හැරුණා.කෙල්ල හෙමින් සැරේ ආපහු ඇදුණේ ලිලීව නිදි කරවලා තියෙන එයාගේ රූම් එක දිහාවට.ඒ වෙලාවේ මැන්චෙස්ටර් වගේම මීහිගේ හිතත් අයිස් වෙලා තිබ්බේ...චූටි සුරංගනාවිව දකිනකල්.

එයා කොහොමද එයාගේ සහෝදරයව නැති කරගන්නේ...අච්චර දේවල් නැති වුණාට පස්සෙත් එයා එක්ක ඉන්න කෙනාව.ඉතින් එයා තීරණය කළා මේ නත්තලටත් එයාගේ පැටව් දෙන්නට යවන්න තෑග්ගක් පැක් කරන්න...එයාලගෙන් දුර ඉඳන්.

ඒත් එයා දන්නව නම් එයා යවන කිසිම දෙයක් එයාගේ දරුවෝ දෙන්නට ලැබෙන්නේ නෑ කියලා..ඒත් සමහරවිට එයා නවතින එකක් නෑ.ඉතින් මේ නත්තලටවත් ටේහ්‍යුන්ගේ හිත වෙනස් වුණොත්...

..............

"ඉතින් මගෙ පැටව්,ඔයාලා සැන්ටාගෙන් මොනවද ඉල්ලුවේ?"

ටේහ්‍යුන් ඇහුවේ නත්තලට කලින් දවසේ.එයාලගේ සීක්‍රට් සැන්ටා වෙලා නත්තලට එයාලගේ ආසාවල් ඉෂ්ට කරන්න නම් පුරුදු විදියට එයා ඒවා මොනාද කියලා හොයාගන්න ඕනි.ඒ වුණත් මේ නත්තලේ අවුරුදු පහක් වෙච්ච පොඩ්ඩො දෙන්නට යන්තම් කතා කරගන්න පුලුවන් නිසා එයාලා ඉල්ලුවේ වෙනස්ම දෙයක්.

"මාම්ව."

"කාරා,සැන්‍ටට බෑ ඔයාගේ මාම් වගේ කෙනෙක්ව උස්සගෙන එන්න.එයා ගොඩක් වයසයි."

"ඒකට තමයි ඩෑඩ් ඔයා ඉන්නේ."

කායි කිව්වා.මේ පොඩි උන් දෙන්නා එන්න එන්නම පණ්ඩිත වෙනවා...එයාලගේ ඔම්මා වගේම.