Yang Jeongin Busan'daki okulunda zorbalığa uğruyordu. Bu yüzden annesiyle beraber Seul'e taşındılar. Jeongin arkadaşlarıyla aynı okula gitmeye karar vermişti. Yeni okulunda, arkadaşlarıyla çok daha mutluydu, fakat nereden bilsin; herkesin ürktüğü, m...
"Hepiniz namus düşmanısınız, bunu sana Felix öğretti dimi?!"
"Ya hyung ne dedim ki! Seni sinema yerine izler diyecektim!"
Etrafa derin bir sessizlik hakimdi. Bu sessizliği Felix bozdu.
"Tamam! Hadi kıyafet seçelim!"
Dolabımı karıştırırken Jeongin ise bir pantolon arıyordu. Jisung ise ikisinin gösterdiklerini değerlendiriyordu.
"Hayır."
"Olmaz"
"Iyy bu ne be"
"Hayatta olmaz." .
.
.
.
"Hayı- Oha bu çok iyi tamam üst bu olsun. Jeongin hadii."
"Buldum hyung! Zincir de takarız."
"Harika! Hadi Seungmin, giyin de gel."
Oflayarak lavaboya gittim. Yakışacağını düşünmüyordum. Ya Chan beni beğenmezse?
Lavabodan çıkmamla hepsi şaşırmıştı. Felix üzerime bir ceket fırlattı.
"Bunuda giy. Makyaj yapıcaz."
Ceketimi giyince aynadan kendimi süzdüm. Yakışmıştı aslında. Chan yarım saate orada olacağını konum atmam gerektiğini söyledi. Konumu attıktan hemen sonra makyaj yapmaları için 3'lüyü çağırdım. Yarım saatlerinin olduğunu söylediğimde bana sadece gözlerimi kapatmamı söylediler.
Ağır bir makyaj istemediğimi defalarca dile getirdim. Hayret ilk defa beni dinlemişler gibi duruyordu. Ağır değildi, yakışmıştı. Gözlerimde hafif kırmızı far, yanaklarımda hafif pembelik, dudaklarımda lipbalm vardı. Hafif olduğu halde güzel duruyordu.
Oturduğum sandalyeden ayağa kalktım. Saçımı son kez düzelttim. Arkadaşlarıma teşekkür ettim. Telefonumu alıp ayakkabılarımı giymek için kapıya yöneldim. Tam çıkacakken Felix bana bir şemsiye uzattı. Anlamsızca bakışlar atarken söyledi.
"Akşam yağmur yağacakmış." Ona son kez teşekkür ettim ve dışarı çıktım. Bahçeye inip beklemeye başladım. 2 dakika geçmeden bir araba durdu. Çok fazla derecede lükstü. Yanlış anlaşılmasın diye şaşkınlığımı içime attım.
Arabanın ön koltuğundan Chan indi. Bana bakıp gülümsedi. Onu görmemle gülümsemiş ve yanına ilerlemiştim. O da yanıma ilerleyip bana sarıldı. Kalbimin hızlanmasını umursamadan ben de ona sarıldım.
"Merhaba Seungmin."
Ondan ayrılıp konuştum.
"Merhaba Chan hyung."
"Hadi gel geç kalmadan gidelim."
Deyip kapımı açtı. Teşekkür edip koltuğa oturdum. O da hemen yanıma oturup anahtarı çevirdi. Ben aklıma gelen şeyle kemerimi taktım. Chan'ında taktığını görünce gözlerimi cama çevirdim. Yağmur hafif hafif yağmaya başlamıştı.
Chan'ın açtığı şarkıyla gülümsemiştim. Yağmurlu havada söylemeyi sevdiğim şarkılardan biriydi. Şarkı bitene kadar şarkıyı mırıldandım. Mutlu hissediyordum.
_________________________
Filmin ortalarına doğru iyice mayışmıştım, tabi ki bunda saçımda dolanan ellerin de etkisi vardı.
Uyumak istiyordum. Thanosun filminde uyumadım demem artık. Kafamı arkaya yasladım. Rahat değildi. Yerimde kıpırdanıp duruyordum. O sırada başımdaki el beni sol tarafa yani Chan'ın omzuna yasladı. Ben yerimde mutlu bir şekilde gözlerimi dinlendirmeye devam ettim.
Film araya girince gözlerimi araladım. Başımı kaldırdım ve etrafa boş boş bakmaya başladım. Chan ise bana gülümseyip su alacağını birşey isteyip istemediğimi sordu. İstemediğimi söyledim.
Film arası bitene kadar biraz daha kestirebilirim diye düşündüm. Ceketimi çıkartıp üstüme örttüm ve bedenimi sola doğru döndürdüm.
Birkaç dakika geçmesine rağmen uyuyamıyordum. Bozuntuya vermedim. Yanımda bir hareketlilik hissettim, ardından kapak açılma sesi. Işıklarda kapanınca yerime iyice sindim.
Neredeyse 5 dakika geçmişti ki yanağımdaki elle nefes alamadım. Nazikçe yanağımı okşuyordu. Ardından saçlarımda hissettiğim öpücükle kalp krizi geçirdiğimi düşünmeye başladım.
"Çok güzelsin, Min."
Tam olarak ruhumu burada bırakmıştım. Anlık cesaretle gözlerimi açtım. Gözlerimin içine en derinlere bakıyordu. Uyumadığımı biliyordu.
Ardından bakışlarını dudağıma çevirdi. O bakana kadar dudağımı ısırdığımı farketmemiştim. Yavaşça bana doğru yaklaştı.
