#WCHB4

451 8 6
                                    

#WCHB4

Sharyn's POV

Alonzo is getting weirder each day. I mean, paano niya nalaman na kaibigan ko si Aero...and that we usually hang-out at Inferno?

"He must be a stalker!" pamimilit ko sa mga kaibigan ko but they weren't listening. They have their own version and I didn't know if that made me feel better or made it even creepier.

"I doubt that," Aero said, drinking his beer.

We were inside Inferno, the bar owned by Aero. While spending time with them, one of the barista told me someone left another drawing of me and a paper flower. This time it was a portrait of me. But this scene was like a day ago when I was wearing a green coat. Nakatalikod ako kaya naman tanging ang messy hair bun ko gamit ang green na tali ang nakikita. Still, it was amazing. 

"You're pretty famous, Sharyn, as we are, too. Everyone knows we are your best friends." Aero added, and then grabbed another drink from Sai who mixed it. 

"He's right. Baka kilala mo siya tapos ayaw lang pala magpakilala. Suspense," sabi naman ni Five.

"He knows your favorite flower kaya malamang na nakausap mo na siya or he heard you? Things like that," Sai responded.

"Just tell us if he's already doing something that you think is already out of the line," Skater said, sketching something on his pad.

"Pahanap na ba natin tapos pabugbog?" Tumawa si River.

"River, will you please stop?" Inirapan ko siya. "Puro pakikipag-away na naman nasa utak mo."

"Hindi nga ako nakikipag-away. Ako nga inaaway. I am just protecting myself, okay?"

Umismid ako. Hindi ko na nga sinagot dahil wala ako sa mood.

I was waiting for Jhules to react but he didn't. Nakikinig lang naman siya sa usapan. Sanay naman na ako na lagi siyang ganyan...pero parang gusto ko na marinig kung ano man ang opinion niya.

Nakatingin ako sa kanya ng ilang segundo. He wasn't aware of it as he was busy with his Kindle. It felt awkward kaya inalis ko na ang tingin sa kanya.

Niligpit ko na rin ang mga gamit ko. Kailangan ko pang pumunta ng office para ayusin ang schedule ng charity works namin and also to have wine tasting. My mother also asked me to check the new designs of our jewelries.

"Aalis ka na? It's only 5 in the afternoon. Akala ko ba sabay sabay tayo mag-dinner?" tanong ni Five nang akmang tatayo na ako. 

"I'll eat dinner with our staff. May meeting din kami ni Owen," sagot ko. 

"Owen?" It was Jhules. 

Bigla akong kinabahan. Anong isasagot ko sa kanya? I mean, was he jealous or was he just asking? Is that curiosity or concern? 

Kapag sinabi ko ba na crush ko si Owen ay okay lang sa kanya? Not that crush ko si Owen—pwede na? Well, it didn't matter. Kay Jhules pa rin naman ako babalik kahit ilang lalaki pa rin ang maging crush ko. 

"He's the leader of the volunteers," sinabi ko ang totoo. Kahit naman magsinungaling ako ay wala pa rin...wala pa rin siyang pakialam. 

"Why? Is there something wrong?" I directly asked, maybe he has something to say yet he couldn't. 

Umiling siya. "Saan ba? Hatid na kita. Sabay ka na sa akin...aalis na rin ako." 

I was sure I wasn't the only one who was shocked to hear that but all of us in the round table. Nasamid pa nga si Five kaya umubo tapos tumingin silang lahat sa akin then kay Jhules. 

We Could Have Been (Could Trilogy #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon