#WCHB6

391 8 2
                                    

#WCHB6

Sharyn's POV

"You are Alonzo Wayden?"

I had to repeat that...to process what he just told me because it felt like a nightmare. I mean, all this time he was fooling me?

Owen nodded. "Yes, I am Alonzo and—"

"Did it ever occur to you how rude you were? Oh, wait..." Tinaas ko ang dalawang kamay ko para pigilan siya sa pagsasalita.

Ako lang ang magsasalita ngayon dahil naiinis talaga ako sa ginawa niya. Valid naman siguro, no? Kikiligin naman sana ako...why not? Ikaw ba naman pagawan ng stone carving, drawing...and make you feel like you are a masterpiece.

But no...I found it creepy now knowing Owen and Alonzo Wayden happened to be the same person.

"Did you just make me a fool?" I blinked three times. "How on earth did you think of this scheme? At first, it was really amazing but now...seriously, Owen?"

Hindi ko mahanap ang tamang salita para sabihin sa kanya dahil mas umaapaw ang inis na nararamdaman ko. I don't know if it is just me pero nakakainis kasi itong si Owen.

Naniningkit ang mga mata ko na tumingin dito kay Owen—Alonzo Wayden, whatever his name is. Baka nga may iba pa siyang alias.

He looked so sorry, sa mata pa lang kita ko na pero hindi niya ako madadala sa ganyan. Pinagmukha niya akong tanga lalo na at lagi ko sa kanyang tinatanong kung sino ba itong si Alonzo.

"You like me, right?" I concluded, iyon naman talaga dahil kung hindi ay bakit niya gagawin ang bagay na ito?

He nodded pero hindi pa rin siya nagsalita at hinihintay niya na matapos ako.

"I get it. I am that strong independent woman na tinutukoy mo na hindi mo sigurado kung papayag na ligawan mo." I glared at him. "Okay na sana ang isa, e. Pero ang creepy. Imagine, you send me drawings on the exact day tapos mukhang alam mo pa ang ginagawa ako. You're like a stalker!"

Hindi ko naman na siguro kailangan pa na ipaliwanag ang salitang stalker. Tingin ko ay nakuha naman na niya ang punto ko. I still have a lot to say pero nagiging paulit-ulit na lang ang mga salita ko sa sobrang inis ko.

I am not mad. I am terrified. I mean, nandyan na pala siya sa tabi ko tapos hindi niya sinasabi?

"Are you obsessed with me? Sorry ha," sabi ko. "Nakakatakot kasi na baka isang araw kidnapin mo na ako."

Huminga ako ng malalim at saka pinaypay ang kamay ko sa mukha. Mabuti nga dahil kaming dalawa pa lang sa second floor dahil ang taas-taas ng boses ko. Pero medyo natakot ako kasi kaming dalawa lang…what if?

"See?" Lumayo ako sa kanya ng naisip ko 'yon. "Can you feel the trauma? I mean, not much dahil wala ka namang ginawa but you're making me overthink and doubt you."

I was releasing all my energy right now—especially those negative energies that I didn't want to feel.

Owen's really a fine man. But after knowing he had something like that on his sleeves, what else could he possibly do again?

We stared at each other for like a minute until I sighed. I brushed my hair with my hands. Medyo kumalma na rin naman ako kahit marami pa ako na gustong sabihin.

To be fair, I told him, "Okay, you can explain now. Better be good…or I will never talk to you again."

I checked my watch. "Three minutes starts now."

Owen nodded with a bit of hesitation but he still continued. "I am very sorry, Ms. Sharyn. I didn't mean to scare you and just wanted to confess my love in a completely different way."

We Could Have Been (Could Trilogy #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon