The Sweet Revenge (COMPLETED)

Chapter 16 : Man Behind the Mask

Warning : Violence

Everyone was busy the whole week preparing for the big event. I didn't request that my birthday should be grand but Styx insisted. Nakakainis dahil hindi rin ako sanay sa pagkakaroon ng ganitong klaseng okasyon na marami ang tao pero hindi ko na siya napigilan. Gusto rin nilang gawin 'yon para pormal na ipakilala ako sa lahat bilang bagong chairman ng company.

Pagsapit ng Sabado ay roon gaganapin ang kaarawan ko. I was nervous as hell because I'll meet a lot of people there. Though, I was used of gathering but this time the spotlight is on mine.

Handa na 'kong lumabas ng opisina na nang datnan ko si Duex na kumakatok sa pinto.

I arched a brow. "What do you need?" I said as I stepped back.

He smiled at me and showed a paper bag. "Lunch?"

I sighed before proceeding to my chair. Ibinaba ko ang mga gamit na dapat dadalhin sa pag-alis at umupo. Pinagmamasdan ko lang siya habang nilalatag ang pagkain namin sa lamesa. He was serious while doing that.

"How's the investigation?" pagtukoy ko sa imbestigasyon tungkol sa lalaking nagtangka sa 'kin sa parking lot.

Umupo siya sa harapan ko at inabutan ako ng kutsara at tinidor. "Kumain muna tayo, puro ka trabaho mukha ka nang kalansay."

I rolled my eyes. "Hobby mo talaga insultuhin ako 'no? Samantalang tiklop ka naman kapag nandiyan si Styx." I laughed.

Duex scoffed. "As if."

Muli akong natawa. "Oh? 'di ka nga nakapalag noong huli kayong magkita, eh!"

"Kumain ka na nga. Ang daldal mo."

Napatikom ako at pigil ang ngiting kumain. Paminsan-minsan ay tumitingin ako sa kanya at tatawa, sasamaan niya naman ako ng tingin.

I was referring to what happened last weak sa bahay ko. Kahit na anong angas ni Duex ay hindi siya nakaubra ka Styx, siya rin ang umalis kalaunan.

Kagabi ang huli naming kita dahil busy siya buong araw ngayon. Balak ko ring pumunta sa Zambales para bisitahin ang site. Pangatlong beses ko nang pupunta roon ngayong linggo because I want to be hands-on in this project.

"Ingat!" paalam ko kay Duex paglabas niya ng office, pumunta lang talaga siya rito para magkasabay kami kumain.

I drove myself to Zambales after the work hour. Plano ko ring mag-stay doon, I want to relax before my birthday came. I was humming the song on my playlists until I arrived there.

Halos malalim na ang gabi nang makarating ako roon. I booked in a hotel, nakakatawa dahil hotel din ang pinapatayo namin dito but I chose to book on a different hotel. Well, hindi pa naman din kasi tapos ang paggawa.

Kinabukasan ay dumiretsyo agad ako sa site. I saw some workers there doing their works. Maingay din kaya hindi ko mapigilang mapangiwi. Sinuotan ako ng hard hat ng isa sa mga tauhan while other engineers approached.

I gave them a small smile. "How's the progres?"

I-d-in-iscuss ni Engineer. Zadie ang ilang pagbabago sa proyekto. Kalaunan ay naintindihan ko rin ang lahat ng dumating si Architect Vesper at in-explain sa 'kin ang lahat.

Inilibot ko ang paningin sa paligid habang pinagmamasdan ang payapang dagat. Back then, whenever I see water that comes from the sea, Fear will enveloped my system. Everything would play back as if it just happened a while ago. Nakakatawa dahil lahat nang 'yon ay nalampasan ko dahil kay Styx.

Every cries replaced by the laughter we shared. Every tears I shed was worth it because I had him. Kahit anong pagtatanggi ko sa sarili ko ay kusa kong nararadaman 'to. I promised myself that I would not let him enter my life ever again but I unconsciously let my guard down.