Yaklaşık yarım saattir karşımda duran evi izliyordum. Arabadan inecektim ama nasıl karşılarlar kestiremiyordum.
Güzel bi mahalleydi.
Bi kadın çıktı sokağa elinde tepsiyle. Karsimda duran eve adimlarken arabaya ters ters bakmayı ihmal etmedi. Filmli camlardan beni göremediği için gülümsedim. Burda yabancıya yer yoktu anlaşılan
Ben de yabancı sayılmazdım zaten.
Nerdeyse herkesi isim olarak tanıyordum.
Meryem Sultan sağolsun.
Kadın kapıyı çalınca çok geçmeden benimle yaşıt olan kız açtı kapıyı. Sarışın çok alımlı bi kadındı. Genişçe gülümsedi ve tepsiyi alıp bi şeyler söyledi. Onlar biraz kendi aralarinda konuştu ve ardından bana doğru baktılar.
Aniden benim tarafımdaki cam iki kere tıklanınca yerimde sıçradım.
"Aç şunu aç!" Diye seslendi biri. Arabanın etrafı üç genç tarafından çevrilince gülümsedim. Bi an ödüm koptu ama olsun. Tanışma vaktimiz gelmişti.
Camı yavaşça araladım. Yeşil gözleri beni bulunca şaşkınca baktı bi süre. Ardından boğazını temizleyip doğruldu.
"Buyur?" Dedim ters ters
"Kime baktın?!' dedi o da aynı terslikle
"Sana bakmadığım kesin. Hayırdır?" Dedim kaşlarımı çatarak. Gulmeme ramak kalmıştı. Ama gulersem manyak muamelesi görürüm biliyorum.
"Yabancısın. Kime baktığını söyle doğru dürüst çık git mahalleden. Yoksa-"
"Eee? Yoksa?" Dedim celallenerek. Ayak üstü tehdit ediliyorum ayol!
"Edebimizi bozdurma bize hanımefendi! Çık git dedik işte!"
"Sana mı soracam be ne yapacağımı! Gitmiyorum! Burdan ev tutup çok kıymetli mahallenize yerlesmezsem benim adım ne olsun!' diye bağırdım ona. O bana şaşkın şaşkın bakarken ben arabanın kapısını açtım. Tabi onun gibi bı engel varken arada biraz zorlandım ama canının acımasını umursamadan ittiriverdim. Oh olsun!
"Manyak!" Diye tısladı.
Ona ters bi bakış attım son kez ve kapının önünde gülmemek için kendini zor tutan Serpil'e doğru yürüdüm. Bizi izlerkenki o eğlenen ifadesi onlara doğru yürüdüğümü görünce eski durgun halini aldı. Tam karşısında durdum ve yanındaki kadına bakmadan direk gözlerine baktım.
"Geldin demek?' dedi hüzünle gülümseyerek.
"Geldim. Eee? Hani benim evim?" Dedim gülümseyerek. O da içten bi şekilde gülümseyip kollarini açtı.
"Burda herkesin evi birbiridir. Biz aileyiz. Birimizin canı yanarsa, digerinin canı acır " dedi arkama kısa bi bakış atıp
"O da kasinmasaydi!" Dedim ve açtığı kollarının arasına girdim.
"Deli olduğunu söylemişti " dedi gülerek. Onunla birlikte ben de güldüm. Doğruydu. Az buçuk deliliğim vardı.
Bize garip garip baktığına emin olduğum insanlara açıklama yapmaya karar vermiş olacak ki benimle birlikte onlara doğru döndü.
"Onu bize annem gönderdi. Annemin yanından geldi. Bize emanet" diye kısa bi açıklamada bulundu. Bu üstü kapalı hapisten yeni çıktı bulaşmayın demek oluyosa alinmazdim.
"Şu.. bahsettiğin kadın? Benim kiracim olacak olan?" Dedi sinirle Barut. Lakabı baruttu. Çünkü genelde barut kokarmis. Bi şey kullandığından değilmiş bu.
