BOYFRIEND HYUNG | V.k

Chapter 21

ඉතින් ආදරේ කියන්නේ එක්තරා විදිහක උමතුවක් මිත්‍රයා! පස්සෙන් එලවනකොට අගයක් නැති නැතිවුනාම අගේ දැනෙන විකාර හැගීම අපි ආදරේ කියමු.

ජන්කුක්ට පුළුවන් කමක් තිබ්බේ නෑ ඕන කම තිබ්බත් ගෙදරට වෙලා ඉන්න. එයාට ජොබ් එක ඔනේ.. මොකද එයාට සිද්ද වුනා පවුල හිටියත් එයාගේ වැඩ වලට සල්ලි හොයාගන්න. මොකද එයා ටේයොන් වගේ ගෙදරින් හැමදේම ඉල්ලගන්න පොඩි ළමයෙක් නෙවෙයි නේ.

එයාට දැනුනේ හැමදේම එකම නැවතිලා වගේ. ඔෆිස් එකේ එකම හෝල් ඓකේ කොටස් වලට වෙන් කරලා තිබ්බ ඉඩකොටසේ කම්පියුටර් එක ඉස්සරහා ජන්කුක් හිරවෙලා වගේ හිටියා. එයාව විතරක් එකම තැන නතරවෙලා කාලය ගතවෙනවා වගේ!

'ජන්කුක්...'
කවුරුහරි පිටිපස්සෙන් කතා කරනවා ඇහුනම ජන්කුක් ගැස්සිලා ගියා. ඒ එක්කම පිටිපස්සේ මොනාහරි වැටෙනවා ඇහුනම ජන්කුක් කලබලෙන් නැගිට්ටා.

'Ah im sorry Im really sorry...'
ජන්කුක් ඒ කෙනාගේ මූන දිහාවත් නොබලා සමාවගත්තා. කවුරු උනත් ඒකෙනා ජන්කුක්ගේ මූනේ තිබ්බ වෙහෙසකාරි ගතිය දැකලා උණුකෝපි එකක් ගෙනල්ලා තිබ්බා.. ඒත් ජන්කුක්ගේ පොඩි ගැස්සිමක් නිසා ඒක වැටුනා.

'its oky jungkook..'
ඒ කෙනා හිනාවෙලා කිව්වම ජන්කුක් කදුලු පිරුන ඇස් වලින්ම එයාගේ ඉස්සරහා හිටගෙන ඉන්න කෙනා දිහා බැලුවා. ඒ කෙනාව දකින වාරයක් ගානේ ජන්කුක්ට දැනුනේ ලොකු දුකක්, කලකිරීමක්!

මේ ගෙවුන සති දෙකට එයාට හිටපු එකම සහනය උනේ ඒ කෙනා... නම්ජූන්..

'මට සමාවෙන්න නම්ජූන්... මන් දැක්කේ නෑ කොෆි එකක්-'
ජන්කුක් කලබෙල් කියාගෙන යද්දී නම්ජූන් හිනාවෙලා ජන්කුක්ගේ තොල් වලට ඇගිල්ලක් තියලා හිනාවුනා.

'ඒකට කමක් නෑ... අද රෑවෙනකල් ඔයා මෙතන ඉන්න ඔනේ නෑ.. අපි යන්ද ඩිනර් අවුට් එකකට අද?'
නම්ජූන් හිනාවෙලා ඇහුවම ජන්කුක් බිම බලාගත්තා. හිතට එකගව යන්න ඔනේ උනේ නැතිවුනත් නම්ජූන්ගේ ආරාධනාව අහක දාන්න ජන්කුක්ට ඔනේ උනේ නෑ..

'හ්-හරි මම එන්නම්...'
ජන්කුක් නම්ජූන්ගේ මූන දිහා නොබලා කිව්වා. ඇත්තටම වෙන්න පුළුවන් නරකම දේ වෙලා තියෙද්දිත් ඇයි නම්ජූන් එයාට උදව් කරන්නේ කියන එකේ ලොකු අවුලක් දැක්කත් ජන්කුක්ට දෙයක් තේරුනා.