BOYFRIEND HYUNG | V.k

Chapter 16

'අහ්....'
ජන්කුක්ට එකපාරට කෙදිරි ගෑවුනා. මොකද එයා හවස ඉදන් පහුවෙන්දා උදේ වෙනකල් එකම ඉරියව්වෙන් නිදාගෙන එකපාරට හැරෙන්න ගිය නිසා එයාට කලින් දවසේ උන දේවල් එක්ක කොන්දට දැනුනේ පුදුමාකාර සනීපයක්.

'අමෝ කෝ මගේ කොන්ද නැද්ද?'
ජන්කුක් නින්දෙන්ම කොන්දට අතක් තියාගෙන කෙදිරි ගාලා ඇස් ඇරලා වටපිට බැලුවා.

තාම එළිය වැටිලා නැතිවුනාට අහසේ තිබ්බ ලස්සන දම්පාට එළිය පාන්දර කියලා ජන්කුක් හිතුවා. ජන්කුක් හෙමින් කෝමහරි ඇදෙන් නැගිටලා එහා පැත්ත බැලුවා. ටේයොන් එයාගේ එහා පැත්තේ නෑ කියලා දැක්ක ගමන් ජන්කුක් බෙඩ් කබඩ් එක උඩ තිබ්බ ෆෝන් එක අතට අරගෙන වෙලාව බැලුවා.

'පාන්දර 5යි! කොහෙද මෙයා ගියේ???'
ජන්කුක් ඉක්මනින් ඇදෙන් බහින්න ගියත් කොන්දෙන් ආපු කැක්කුම එක්ක එයාට ආයෙමත් කෙදිරි ගෑවිලා ඇදේම ඉන්දුනා!

ඒත් එයාට අමුතු හැගීමක් ඇග ඇතුලෙන් දැනුනම ජන්කුක්ගේ තොල් වල ඇදුනේ ලස්සන හිනාවක්! එයාගේ කම්මුල් දෙක රෝසම රෝසපාට උනා. එයාගේ බේබි ඊයේ හොද අඩව්වක් ඇල්ලුවනේ..

ජන්කුක් ඇදෙන් හෙමින් නැගිටලා කාමරේ ලයිට්ස් ඔන් කරගෙන කාමරේන් එළියට ඇවිත් ටේයොන්ගේ ස්ටඩි රූම් එක පැත්තට ගියා. ටේයොන් එතන හිටියා! ටේයොන් එයාගේ ෆෝන් එක බලාගෙන මොනාහරි වේගෙන් ලියනවා දැකලා ජන්කුක් හිනාවුනා. ටේයොන් ඉගෙන ගන්න උනන්දුවක් තියෙනවා කියලා ජන්කුක් දන්නවා උනත් ටේයොන්ගේ කම්මැලිකමයි පන්ඩිතකමයි එක්ක ඒකවත් හරියට කරගන්නේ නෑ!

ජන්කුක් එහෙම්මම පපුව ඉස්සරහින් අත්දෙකත් බැදගෙන දොරේ ෆ්‍රේම් එකට හේත්තුවෙලා ආදරණීය හිනාවක් තොල් අතරේ තියාගෙන එයාගේ 'පුංචි රෝමියෝ' දිහා බලාගෙන හිටියා.

ටේයොන් වැඩවලට ෆෝකස් වෙලා හිටියා උනත්, එයා හිටියේ වෙනම ලෝකෙක! එයා එකපාරට ලියන එක නවත්තලා පෑන විසික් කරලා බිමට දැම්මම ජන්කුක් එකපාරට ගැස්සුනා. ටේයොන් වේගෙන් එයාගේ කොන්ඩේ ඇදගෙන ෆෝන් එක අතට ගන්නවා එක්කම ජන්කුක් ටේයොන් ලගට වේගෙන් ගිහින් ටේයොන්ගේ ෆෝන් එක අතට ගත්තා.