Bir adam celladına aşıktı.
Bir kadın onu arayan divaneye aşıktı.
Ve aşk, bu ikisine hayrandı.
××××××××××××××××××××××××××××××××××
{ Birinci açıklama }
Güç mü önde gelirdi yoksa duygular mı? Arafta kalmak gibiydi. Kendini bazen güçsüz hissetmişti...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
××××××××××××××××××××××××××××××××
< 6 >
"Kaç yaşındasın Kerem?"
Merakla arabayı kullanan adama döndüm. Yüzünde alaylı bir tebessüm oluştu. "25". "Yaşın senin için komik mi?". Yan bir bakış attı bana. "Evet, çünkü bundan daha yaşlıyım". "Nasıl yani?" gülerek cümlemin devamını getirdim "Yoksa 50 yaşında mısın? Doğruyu söyle, estetik yaptın değil mi?". Şen kahkahası arabanın içinde yankılanırken önüme döndüm. "Hayır, 250 yaşındayım" Ciddiye almamıştım bile bu cümleyi. Ona bir kere olsun dönmemiştim ama eğer dönmüş olsaydım o ciddi halini görür ve anlardım.
Yapmadım, yalnızca holdingin önüne kadar dışarıyı izledim. Dakikalar geçmişken varmıştık. Arabayı otoparka park etmesi ile inerek toplantının düzenleneceği odaya çıktım onunla. "Garip". Anlamayarak arkamdan gelen bedenine baktım. Kaşları derince çatılmış adeta etrafı bir kurt gibi kokluyordu. "Ne garip?"
Gözlerime bakması ve odaya varmamız bir olurken onu umursamadan kapıyı açıp içeri girdim. Tüm gözler içeri girmemiz ile bana kitlenirken arkamdan içeri giren adamın kaskatı kesildiğini hissetmiş ve ona bakmıştım. Hissettiğim gibi öylece bana bakan kalabalığa bakıyordu.
Kaşları deminkine nazaran daha da çatılmıştı. Korktum onun bu sinirli halinden.Adeta kırmızı görmüş bir boğa gibiydi, burnundan soluyordu.
"Vera hanım" sese döndüğüm zaman ellisinde olan bir adamın bana tebessüm ile baktığını gördüm. Yanında onun yaşlarında bir kadın oturuyordu. Boynunda inciler, ellerinde mücevherler ve omzunda büyük bir kürk vardı. Saçı topuzken adeta ben bir asaletim diye haykırıyordu. Beynimde ki o saklanan iç ses bir an da alay etti onun yalnızca para ile asaleti satın alabileceğini düşünen biri olduğunu fısıldadı kadına yan gözle bakarken.
Gülmek istesem de kendimden emin bir duruşla bir adım attım masaya. Ne olmuştu bilmiyordum ama alaylı iç sesimle gülüşürken onlara attığım adım acı içinde kaşlarını çatmalarına neden oldu. Sanki olabilirmiş gibi sandalyeye yapışmış, adeta tek bir bütün halindelerdi.
"İyi misiniz?". "E-evet iyiyiz". Anladım dercesine başımı salladım ve dibime kadar giren Kereme baktım. Hala sinirliydi. "Efendim toplantıyı iptal edin". Sinirle kaşlarım çatıldı. "Ne iptali Kerem, delirdin mi sen? Kaç aydır bu günü bekliyorum". Sinirli halimle başını önüne saygıyla eğip geriye adımladı ve arkamda bir koruma gibi dikeldi.
Bana bakan kalabalığa dönerek iç çekip en başta ki koltuğa kurtuldum. "Hoş geldiniz". "Hoş bulduk Vera hanım". Demin acı içerisinde duran ikili şimdi rahatlamış gibiydi. Öyle ki artık onlar dibime kadar giriyordu.
