Till We Meet Again (The Final Meet-up)

Chapter 12 - Graduation

Micaela’s Point of View
       
       
         
As everything seems to look better with me and Anthony, there is still some things that keeps flashing back in my mind everytime I take a glance on my ring that he gave me. Ilang linggo na rin na rin pala ang nakakalipas mula ng eksena na ‘yon. I can’t still believe na nangyari ang gabi na ‘yon.

It feels to be so real that I can’t even make myself believe that it happened. It feels like a dream that I always wished for, to be with someone I love. The dream to be with someone I love and that someone who loves me. But, as it feels so real, I’m having doubt of being happy about it.

What if my happines turns to an unexpected sadness? What if this is just a drean and anytime now, I will wake up and realizing everything wasn’t real like what I have thought of? Don’t blame me of having what ifs.

These past few days, I have been having doubt about his words, his actions, and even his love for me. Since I’ve woke up, I feel something arising from me. I feels like I am someone I am not before. I’m even being jealous often of Anthony and Marjorie.

But, unlike before that I can handle and control my emotions well, I’m having a hard time now to keep my self of veing understanding about them. Yet, isn’t just normal for me as his girlfriend slash fiance to be jealous of them?

Nakakatawang isipin na kung anu-ano na naman ang naiisip ‘ko ngayon. It feels like I’m too clouded and thinking about some random stuffs na talaga namang hindi mawaglit sa isipan ‘ko. I think I’m having my anxiety attack these past few days.

Mula nang mangyari ang gabing ‘yon kung kailan nag-propose si Anthony sa akin, doon na rin nagsimula na may mga bagay akong naiisip at dumalas na ang anxiety ‘ko. Noon, okay pa naman lahat sa akin. I can still handle everything as like what I have said before na doon ako magaling, sa pagtatago ng nararamdaman ‘ko.

Pero, bakit parangn nag-iba na ngayon? Bakit parang habang tumatagal ay unti-unti ‘ko ng nabibitawan ang sarili ‘ko noon? I mean, unti-unti na akong nag-iiba. Ganito ba talaga kapagka tumatanda na? No, nagmamatured siguro ang mas tamang word.

Today is the day that everyone of us is waiting for. It’s not our wedding day nor my lolo’s death anniversary. Today is the day of our graduation. Finally, after the long years of suffering from stress—biro lang, masaya din naman sa school. But, as I was saying, after the long years of studying, here we are now and achieving the results of our hardworks.

This is the day that will symbolize everything we’ve come through. This is it, the day, the moment, the time we are all wanting to have since before. Graduate na kami, tapos na. Ito na ang katapusan ng lahat. Pero, hindi ako naniniwala na dito na nagtatapos ang lahat. Our graduation day isn’t the end but just the start of the real fight.

Ito pa lang ang simula sa lahat ng paglalakbay namin. Graduation day is not the sign of an end, but a sign of the start of everything that will just start.

“Happy graduation! Graduate na tayo!” Masayang sigaw ni Marcos sabay hagis ng graduation hat nya

Sabay-sabay naman kaming napatawang magkakaibigan nang ihagis ni Marcos ang sumbrero nya ay sumaktong nag-landing ito sa mukha nya. Sapo nya ngayon ang mukhang natamaan ng kalokohan nya.

Naihagis naman na namin ang sumbrero namin kanina pero mukhang kinulang pa si Marcos doon. Napailing nalang ako habang pinagmamasdan ang mga kaibigan ‘ko na tumatawa pa rin pero mahina nalang.

“Ayan kasi! Napapala mo!” Sinabayan pa ni Janna ng pagtawa ang sinabi nya sa boyfriend nya

“Gusto pa atang mabangasan bago umuwi eh!” Pang-aasar pa ni Joseph sa kaibigan

“Baka gusto nya ng remembrance” Natatawang gatong pa ni Jones kaya nagkatawanan ulit kami sa sinabi nya

“You can visit naman everytime here ‘no!” Humina ang tawanan namin nang sumabat si Marjorie at tumawa sa sarili nyang opinyon

My smile didn’t faded, yet I have this unhappy expression on my face. Hindi ‘ko alam kung bakit pa nya kailangang sirain ang kasiyahan namin. Hindi ‘ko alam pero habang tinitignan ‘ko si Marjorie ay unti-unti ‘ko ng natatanggap at unti-unti na akong natatauhan sa sinasabi ng mga kaibigan namin noon.

Marjorie isn’t close with our friends and just close and only close to Anthony, my fiance. Napailing nalang ako dahil sa sinasabi ‘ko sa utak ‘ko at iniisip ‘ko. It feels like it was just a dream, an imagination to call him my fiance. Parang kailan nga lang noong nag-aaway pa kami at multo pa lang sya.

I can still remember that time na high school pa lang kami. He’s a tease to me. Why? Kasi palagi ‘ko nalang hindi mapigilan na hindi magtaray kapagka sya ang kasama at kausap ‘ko. It is the first time before na mabilis akong nakapagpalagayan ng loob sa isang tao, at sa lalaki pa ha. Swerte naman nya.

Palagi pa kaming nag-aasaran noon at magkakapikunan habang si Josh ang taga-awat namin. We are like kids who doesn’t like each other who needs to be watched everytime we’re together dahil baka magpatayan na kami kung walang titingin.

Hanggang sa nahulog kami sa isa’t isa at naging mag-boyfriend at girlfriend na hindi ‘ko man lang naisip noon na pwede pala na mangayri. We fall in love with each other and eventually fall hard even deeper before. But, everything that was in our memories, the sad ones and the forgettable are all in the past now dahil look at what we are now.

I, Micaela Lim is now engaged with my boyfriend slash fiance. The man I love since we are still kids up until now. I am now engaged and about to marry my man soon after years of graduating. Napag-usapan na namin ‘yan at tuwang-tuwa nga ang both side namin, like they are waiting this for too long to happen.

After graduation ay balak namin na magtrabaho muna at mag-ipon to be prepared for the family that we are about to build. Mas excited pa nga ang family namin kesa sa amin na ikakasal. Even our friends are all excited at ang una na dyan ay si Kate na talaga namang palagi nalang akong sinasabihan na sya daw ang dapat na maid of honor ‘ko sa kasal namin ng kapatid nya.

I am just smilling at her everytime that she’ll talk about it dahil medyo hindi pa ako sanay o natatauhan na ikakasal na talaga ako sa kapatid nya when our time comes. Even me sa loob-loob ‘ko, I can’t wait for it to happen. To be addressed as Mrs. Micaela Lim–Delos Santos. What a happy dream.

“Ano, tara na? Punta tayong bar. Celebrate naman tayo after ng celebration sa bahay nina Mark?” Suhestiyon ni Jameson sabay akbay kay Hannah na umakbay din naman pabalik dito

“Why not? Nasa legal age naman na tayo” Pagsang-ayon ni Andrea na tinanguan din ng iba pa including Marjorie

“Tsaka minsan lang ‘to ‘no. Baka nga maging busy na rin tayo after graduation ‘di ba? May maghahanda na kasi dyan na mag-ipon” Panunukso ni Raquel habang nakatingin sa amin ni Anthony na magkatabi ng may pang-aasar na makikita sa mukha

“Yiiiee, mag-iipon na sila for their future!” Pang-aasar naman ni Camille

“Congrats talaga sa inyo, kayo ang mauuna sa atin” Nakangiting sambit ng pinsan ‘kong si Josh habang nakahapit ang kamay sa bewang ni Camille

“Pero paano na kapag kasal na kayo? Ilang anak ang gusto nyo?” Agad naman akong nailang sa sinabi ni Katelyn at feeling ‘ko ay namula ang buong mukha ‘ko sa hiya

Shems, why do she need to bring that topic? Bakit ba anak agad ang pumasok sa isip nitong babaeng ‘to?

“Yeah, I’m curious too” Nakangiting segunda ni Hannah

“Me too” Si Janna naman ang sumunod sa kapatid nya

“Me three” Natatawang pagdugtong ni Camille

“Me four” Natawa na rin kami dahil sa sinabi ni Andrea at Raquel dahil nagkasabay sila sa pagsabi non

“Hey! Ako dapat ‘yun eh!” Maktol ni Raquel sa pinsan namin na si Andrea

“Nangyari na, wala na tayong magagawa” Sabay-sabay kaming napatawa nang umirap si Andrea na maging sya ay natawa rin

I feel so happy and light when I’m with them. No once can replace them in my life and in my heart. They have always a special part in my heary that no one can ever replace. I am happy seeing them happy and smiling, making jokes and laughing. I just hope that our friendship won’t end that too soon.

“Guys, it’s so mainit na! Tara na nga!” Pagrereklamo ni Marjorie sa gitna ng pagtatawanan at pagsasaya namin

My smile vanished but eventually came back again. Why would I care for her, who is she for me anyway? Gosh, ‘yung utak ‘ko ansama na haha.

“Let’s go, baka hinihintay na nila tayo” Pag-aaya ni Anthony at hinawakan na ang kamay ‘ko

Nagakatinginan kami matapos ‘kong pagmasdan ang mga kamay naming magkahawak. Ngumiti kami sa isa’t isa at nagsimula ng maglakad paalis doon.

“Okay, nabuhay nalang yata ako para kiligin sa relasyon ng iba. Wala naman kasing nakakakilig sa relasyon ‘ko” Pagpaparinig ni Camille kaya naman medyo natawa ako gayundin ang iba pa naming kaibigan

“Anong sinasabi mo, sweetheart? Hindi ako sweet sa’yo?” Tila nagtatampong tanong ni Josh sa girlfriend nyang si Camille

Oh my gosh, hindi pa rin talaga ako sanay na makitang ganito ang pinsan ‘ko. Maybe I wasn’t the one who changed. But, we have cahnged for good.

Napabalik lang ako sa wisyo ‘ko nang marinig ‘ko ang mahinang pagtawa ni Anthony sa tabi ‘ko.

“They look good, right?” I nodded at him pero sumimangot lang sya at ngumuso

“Bakit?” Tanong ‘ko sa kanya without minding our friends at the back cause they’re busy with their own worlds

May mga sarili silang mundo eh, nauna na nga rin si Marjorie na makasakay sa kotse ni Anthony. She’s even sitting at the passenger’s seat. Tanaw ‘ko sya dito.

“I need some kiss, love” Nakanguso at parang batang sambit ni Anthony kaya naman mahina akong napatawa at nawala sa isip si Marjorie

We stop when we are close to his car. Our friends bid their goodbyes to us at sumakay na sa mga kotse nila habang naiwan naman kami ni Anthony dito with Marjorie inside the car.

“I need kiss” Nakaiwas na tingin na sambit ni Anthony

Napailing nalang ako sa kanya. He’s being childish for a kiss. But I admit it, he’s cute pouting and being childish.

“No, not here, Anthony” He frowned even more at hawak ang kamay ‘kong binuksan ang passenger seat just to see Marjorie in there

Told ‘ya. Nakita ‘ko sya kanina na pumasok sa passenger’s seat.

“What are you doing there?” Anthony asked her calmly but serious

“Why? Am I bawal na to sit here? I’m always sitting here naman tuwing umaalis tayo—”

“Stop it here, Marjorie. Lumipat ka sa likod kung ayaw mong iwan kita dito” Putol ni Anthony sa sinasabi ni Marjorie

Wait, did I heard it right? Tuwing umaalis sila ay dito nakasakay si Marjorie sa tabi ni Anthony? Kailan? I mean, he’s with me these past few days at sa bahay pa nga nya ako natulog ng tatlong araw. So how come I didn’t know that they go out just the two of them?

Did I missed something, or should I know something?

“Fine, basta gala ulit tayo soon. I want to have more time kasi with you eh” Nakangiting sambit ni Marjorie at saka pasikretong sumulyap sa akin at ngumisi

I felt the familiar feeling arises again on me. Why does she need to tell that and to smirk at me? Did I just really missed something between my fiance and his so-called friend?

Bumaba na si Marjorie sa sasakyan at lumipat sa back seat ng kotse. Anthony guided me to go inside of his car and smiled at me before he open the door in the driver’s seat. Pagkapasok nya sa loob ng kotse ay inumpisahan na nya itong buksan.

I just don’t know why is Marjorie always taking a ride with us. Hindi ba sya naiilang lalo na at malandi ang kasama namin?

Naramdaman ‘kong hinawakan ni Anthony ang kaliwang kamay ‘ko na nakapatong sa may hita ‘ko. Napalingon ako sa kanya dahil doon and find him delivering the back of my palm to his lips and gently kissed it.

Kusa naman akong napangiti dahil don. Pero kusa din akong napatingin sa salamin sa taas at nakita ang masamang tingin ni Marjorie sa likuran. What’s with her?

Inumpisahan na ni Anthony na paandarin ang kotse while he is holding my hand. I opened the radio and my smile automatically appeared again to my face as I heard the song being played.
      
        
I get so weak in the knees
I can hardly speak (I do)
I lose all control (control)
And something takes over me (takes over me)
          
             
I smiled at the song’s message. I understand what feeling is that.
         
            
In a daze, your love's so amazing (amaze)
It's not a phase I want you to stay with me (stay with me)
By my side, I swallow my pride (my pride)
Your love is so sweet
It knocks me right off of my feet
Can't explain why your love, it makes me weak
        
        
The song indeed is true. His love for me makes me weak and I can’t even explain how. I’m just losing control of myself and being so weak because of this love he is making me feel. But, what should I do if I love this feeling and I love him.
        
         
           
*****
            
           
            
After the ride ay nakarating na din kami sa bahay nina Tita Allison at Tito Arthur. Nandito na rin ang pamilya naming magkakaibigan at nakita ‘ko na agad sina mama at pala na nakangiting nakatunghay sa amin ni Anthony na magkawahak ang mga kamay na naglalakad papasok ng bahay.

Unang sumalubong sa amin ang parent’s ‘ko na niyakap agad kami ni Anthony.

“We’re happy for you all. Congratulations, mga anak” Kusa naman akong napangiti sa sinabi ni mama habang yakap nya ako

The best feeling aside of graduating is to be congratulated by my parents.

“Thank you, mama” Humiwalay ako ng yakap sa kanya at hindi na napigilan pang umiyak ulit

Kanina pa ako umiiyak dahil sa tuwa na nakarating na kami sa ganitong estado. We are now graduated and having celebration about it.

“Hala, bakit ka naman umiiyak? Masaya ka ba?” Nakangiting baling naman sa akin ni papa

Naramdaman ‘ko naman ang paghapit ni Anthony sa bewang ‘ko. Napalingon ako sa kanya at nakitang nakangiti sya kaya lalo akong naiyak at napayakap na sa kanya na tinugunan din naman nya.

“Love, bakit ka umiiyak?” Nag-aalalang tanong nya sa akin habang magkayakap kami

“Nothing” Umiling ako at bumitaw sa yakapan namin, “I’m just happy that we are here now” Napangiti na rin sya at bumaling ako kina mama at papa

Nakangiti silang pareho sa amin ni Anthony habang nakaakbay si papa kay mama.

“You are all grown up na. Congratulations sa dalawa ‘kong pamangkin” Biglang sambit ni Tita Allison na biglaang sumulpot sa gilid namin

“Thank you po, Tita” Sabay na sambit namin ni Anthony at mahina pang natawa

“Tara na, let’s celebrate. Nauna na nga doon ‘yung mga kaibigan nyo” Nakangiting sambit ni Tita Allison

Nilingon ‘ko nga ang mga kaibigan namin at naandon na nga sila at masayang nagsasalo-salo kasama ng mga pamilya nila.

“Masaya kami mga anak na unti-unti na kayong umuusad” Wala kaming naging sagot ni Anthony sa sinabi ni papa kundi ngiti lang

“Tara na po” Sabi ni Anthony saka kami naglakad na papunta sa loob

A very happy day to remembe and to celebrate...
        
        
         
*****
       
         
         
“Cheers!” Sabay-sabay na sigaw namin at kanya-kanyang lagok sa alak na nasa baso namin

Yikes, masyadong matapang ang inorder nila. Unang beses ‘kong uminom at masakit sya sa lalamunan. Agad akong uminom ng tubig dahil hindi ‘ko talaga kaya. Parang tatamaan agad ako ng kalasingan sa unang subok pa lang na uminom.

“You okay, love? Matapang masyado ‘yung alak” Alalang tanong ni Anthony sa akin na nginitian ‘ko lang at tinanguan

Napalingon naman kami sa mga kaibigan namin at nakita ‘kong napainom rin ng tubig si Camille, Hannah, Janna, at Katelyn. Mukhang wala ring epekto kina Raquel at Andrea ‘yung alak. Sanay na siguro ‘yun sila kagaya nitong mga lalaki.

“Bakit ganito ‘tong alak nyo? Masyadong matapang, ah!” Napahinga pa ng malalim si Katelyn matapos magbigay ng komento

Sabay-sabay naman kaming napatawa sa kanya at kapagkuwan ay napailing nalang din ako. Matapos kasi ng celebration sa bahay nina Anthony ay dito kami dumiretso sa isang bar para dito naman mag-celebrate. Ang mga lalaki ang pasimuno at himala ngang napasama kami.

Well, the girls insisted also a while ago dahil gusto din nilang masubukan na mag-bar. I didn’t know that this will be like this. Maingay dito at puro alak. Not totally na puro alak but mostly ay nag-iinom at nagsasayaw pa. A bar like I imagined before.

“Kaya pa ba?” Natatawang tanong ni Josh sa lahat matapos ang ilang pag-inom namin

Nakakailang inom na yata kami, tigsasampu na ata. Hindi ‘ko nga alam kung paano nila kaming napainom mga babae. I can also feel that I’m being drunk. Napailing nga ako ng mabilis upang matauhan man lang pero mas lalo lang atang lumala ang pagkahilo ‘ko.

“Josh, I—hindi—tseka ano ba!” Biglaang sigaw ‘ko sa humawak sa akin

Hindi ‘ko na makita kung sino man itong hinayupak na humahawak sa akin ngayon at tinatayo ako.

“Shino...Sino ka—ba?” Nahihilong tanong ‘ko sa kanya

Kapagkuwan at napatawa nalang ako sa kanya. Mukha na syang unggoy na malabo at umiikot sa paningin ‘ko. Ano bang nangyayari? Parang umiikot ang mundo ‘ko at gusto ‘kong—

“Urgh” Muntik na akong masuka habang hawak ako nitong kasama ‘ko at inaalalayan ako

“Hey—don’t, anong!” Hindi ‘ko na sya maintindihan at maaninag pa habang naglalakad kami

“L?” Tanong ‘ko sa kanya habang hilong-hilo na

Pagewang-gewang na rin kaming naglalakd dahil pareho na kaming lasing. Shino ba tow? Weyt, anong shinashabi ‘kow?

Napahagikhik na ako habang naglalakad. Shim, shim, shim, awww kyut.

Hindi ‘ko na namalayan na nasa kotse na pala kami. Umaandar pa nga ‘yung kotse eh, nagbo-broom-broom sha. Lumilipad yata kami kasi nagbo-broom-broom na sya hihi.

“Hala! Lashing ka ba? Bahkiwt ka nagda-dro—drike—driver?” Utal-utal ‘kong tanong sa kanya kashi napapansin ‘kong miya’t miya shang umiiling hihi

“Awww, ang kyut naman nitow” Sabay sundot ‘ko sa pisngi nya

Shiiiim, kyutie nya hihi. Kru kru nalang.

Habang nagbo-broom-broom ‘yung car ay kinukulit ‘ko lang sya. Hanggang sa makarating kami sa malaking building ay kinukulit ‘ko sha. Binuhat na nga nya akow kashi makulit na daw ako.

“Shey! Hihi look mo! May singsing sa daliri ‘kow!” Pinakita ‘ko pa ‘yung shingshing ‘ko na maganda bigay nung lalaking mahal ‘ko hihi

“Bighay ‘tow nung mahal kow, kasho saan na ba sha?” Nagtataka ‘kong tanong sa kanya

Nakarating kami sa elevator at sa tapat ng pintuan habang buhat nya ako. Inopen nya ‘yung door saka kami pumasok dalawa. Sinara nya ‘yung pintuan ng maliit na bahay na ‘to saka ako inalalayan papunta sa kwarto.

Napahiga agad ako sa kama dahil sa kalasingan ata ‘to. Nagpagulong-gulong pa ako dito habang tumatawa ng mahina. Napatigil lang ako nang lumapit sya sa akin at umupo sa tabi ng kama.

Tumingin lang ako sa kanya habang umiikot na ang paningin ‘ko. I don’t know what have gotten me pero sobrang init ng pakiramdam ‘ko. Inom pa kasi.

Hinubad ‘ko ang pang-itaas ‘ko pero may pumigil nito at kukurap-kurap akong tumingin sa kanya kahit na hindi ‘ko sya malinaw na makita.

Hindi ‘ko alam kung anong sumapi sa akin at bigla nalang akong pumikit at hinalikan sya sa labi. I kissed him while my eyes are closed and put my arms in his nape. Hindi agad sya nakagalaw nang dahil sa ginawa ‘ko pero kalaunan ay gumanti na rin sya ng halik sa akin.

He put his arms around my waist and pulled me closer to him while we are kissing. No one break the kiss until we’re our of our breathe. Mapupungay ang mga matang tinitigan ‘ko sya at natagpuan ‘ko nalang ang sarili ‘ko na nakahiga na sa kama at sya ay nasa ibabaw ‘ko at hinahalikan ako.

I don't know what happened next, but I just know that it didn’t end there. It didn’t end in just a deep kiss of ours...