Till We Meet Again (The Final Meet-up)

Chapter 14 - Broken

Third Person's Point of View

Tahimik ang gabi at kumikinang ang iilang mga bituin. Malamig ang hangin na dadampi sa iyong balat at natatakpan ng mga ulap ang buwan. Nasa may veranda kung tawagin si Micaela at nakasilip sa madilim na kalangitan. Pinagmamasdan nya ang kalangitan ngayong gabi ng tahimik at malalim ang iniisip.

A very calming night for everyone who can feel the cold breeze of air. It's like the wind is hugging you while the clouds are hiding the light of the moon. A sign of a bad weather is coming, yet it feels like nothing to her right now.

All the happy memories of her together with Anthony continues to flashback on her. The past with him, all memories that they shared together. Every memories that they have even before that they are still kids. Every moments, the unforgettable and happy memories.

'Yun din ang naging hudyat sa mga luha nyang nagbabadya na tuluyan na talagang bumagsak mula sa mga mata nya. Hindi na nag-abala pa syang punasan ang mukha nya na puno na ng mga luha nya.

It's been years since she cried like this. It's been years since she felt so betrayed and hurt like this. Everything is too much to bear. Puno na sya ng mga masasakit na alaala na noon ay masaya pa para sa kanya tuwing naaalala.

Even the sweetest and happiest memory you have before will turn to the saddest and most regretful memory after being hurt too much like this. Ilang beses na syang umiyak at nasaktan, pero habang patuloy syang lumalaban ay unti-unti na rin syang humihina at nalulunod sa mga emosyon nya.

It's not easy now to keep her tears not to fall like before. She is too much hurt of what happened. Lubos siyang nasasaktan at nahihirapang tanggapin at iproseso ang lahat. Sunod-sunod, walang pahinga na pagluha mula pa kanina. A very unlikely of her dahil kung noon ay kinakaya pa nya, ngayon ay hindi na.

"N-nangako p-pa tayo n-noon kay M-margaret, na hanggang dulo t-tayo pa rin! Pero ano ito?" Micaela cried between her sobs and while trying to lower down the sounds of her sobs, "Sinaktan mo ako! Sinaktan mo ako ng paulit-ulit na umabot na sa puntong hindi 'ko na kayang tiisin!" Mahina ngunit madiin niyang sigaw sa katahimikan ng gabi

Umiiyak lang sya nang umiiyak, imagining that the person she hates is in front of her and she's yelling to him. She wants him to feel every madness that she have for him. Now, she can't completely hide that she's hurt. Mahirap nga naman kasing pigilan ang mga luha kung labis kang nasasaktan.

Mahirap pigilin ang damdaming sumasabog na sa dami ng emosyon na nararamdaman nya ngayon. How can a person who tends to hide her emotions before can handle everything now that it's too much to bear now? How can she handle herself and own emotions if she can't bear with it.

She's hurt, more than hurt to be exact. People that she trust had hurt her. They hurt her emotionally that makes her breakdown right now inside of her room.

While crying, the necklace that Anthony gave her that symbolize his love to her is in her hand. Habang umiiyak sya ay biglang bumuhos ang malakas na ulan na tila ba ay dinadamayan sya sa kanyang kalungkutan. Even the nature knows what is she feeling right now.

Maya-maya pa ay biglang pumasok ang kanyang ina at sinabing nasa labas si Anthony at hinihintay sya. Napahinga siya ng malalim habang hinihintay ng kanyang ina ang sagot niya. Wala siyang balak na muling harapin pa ang lalaki ngunit kailangan ng magtapos ang lahat ngayon. She needs to end everything between them.

Nakapagdesisyon na siya ng humakbang ang mga paa niya palabas ng kwarto niya at tinungo ang daan palabas ng bahay nila. Habang umiiyak ay lumabas sya ng bahay nila habang hawak ang kwintas na kanina ay hawak at pinagmamasdan niya.

Hindi nya alintana ang malakas na buhos ng ulan at nagpatuloy lang siya sa paglalakad. Saktong pagbukas nya ng gate nila ay sumalubong sa kanya ang mahigpit na yakap ng binata na basang-basa na ng ulan.

"Ano pang ginagawa mo dito?!" Sarkastikong tanong ni Micaela sa binatang nakayakap sa kaniya, "Hindi pa ba sapat yung mga sinabi 'ko sa harap niyong dalawa?! Tapos na tayo kaya ano pang ginagawa mo dito?!" Pagpupumiglas ni Micaela mula sa yakap ng lalaking kanyang minamahal

"No! We're not over!" Umiiling na sambit ni Anthony habang nakayakap ng mahigpit kay Micaela na pilit kumakawala sa yakap niya at umiiyak, "Hindi 'k-ko kayang ma-mawala ka sakin! She was the one who k-kissed me at nagulat ako kaya hindi ko sya naitulak!" Pagpapaliwanag ni Anthony sa babaeng kanyang minamahal at patuloy na mamahalin

"You can tell me! Pwede mo namang sabihin sa akin hindi mo na ako mahal! You can tell me eveything you feels! Alam mo? Baka nga tama sya na ginamit mo lang ako para makalimutan sya!" Sigaw ni Micaela kay Anthony sabay tulak paalis na nagawa naman niya

She's right. A day before their graduation, Marjorie approached her and told her that Anthony is just using her to replace the sadness he felt when Marjorie leave him before.

"No! I-ikaw lang ang mahal 'ko!" Depensa ni Mark kay Micaela, "Don't leave me please? Don't do this to me! Mahal kita at kagaya ng pangako natin kay Margaret tayo pa rin hanggang huli, so, please love, don't do this to me. She's just my friend but you are my girlfriend!" Wika ni Anthony nang nasa may labas na sila ng gate

They're both crying because of pain that the both of them caused to each other. Wala pa ring tigil ang ulan sa pagbagsak na animo ay nakikisalo sa sakit na kanilang nararamdaman. Even the nature knows what to do with them. Tila ba saksi ang bawat patak ng ulan sa nangyayaring paghihiwalay ng dalawang nagmamahalan.

Micaela just cry and cry and turn her back from him. Tinalikuran nya si Anthony pero lumuhod ito at niyakap ang mga binti nya na nakapagpatigil sa kanya na umalis at iwan si Anthony sa labas ng bahay nila. Kapwa sila basang-basa na dahil sa mga luhang walang tigil sa pagtulo maging ng ulan na tila ba saksi sa kanilang paghihiwalay. Hindi lang saksi dahil maging ito ay tila ba dinadamayan at sinasamahan sila sa pinakamasakit na yugto ng buhay nila.

"If you can't tell it then i will! Mark Anthony Delos Santos, i am now breaking up with you! Tapos na tayo!" Kasabay ng pagtapon ni Micaela ng kwintas na bigay sa kanya ni Anthony ay sya ring pagkalas nya sa mga brasong nakakapit sa binti nya.

Pumasok na sya sa loob at iniwan ang lalaking nakaluhod sa labas at walang tigil sa pag-iyak. They are both hurt and that's the truth. Kapwa nilang sinaktan ang isa't isa sa pagputol ng ugnayan na mayroon sila. Ngayon tapos na, tapos na kung ano man ang meron sa kanilang dalawa.

Pagkapasok ng umiiyak na si Micaela sa loob ng bahay nila ay hindi nya naiwasan na yakapin ang mga magulang na naghihintay sa kanya. Basa man sya at may kaunting tampo pa sa mga magulang ay niyakap nya ang mga ito na niyakap din sya pabalik.

Umiyak sya ng umiyak sa bisig nga mga magulang nya. Kung nasasaktan sya ngayon ay lalo ring nasasaktan ang mga magulang nya na makita syang ganito.

"Tahan na. Everything's gonna be alright. Kung kayo talaga ang para sa isa't isa gagawa ng paraan ang Diyos para muli kayong pagbukludin at baka sa araw na iyon ay dumating, mas matibay na kayo at matatag. Pero kung hindi man kayo ang para sa isa't isa merong ibang taong nakalaan sayo na magmamahal at hindi ka lolokohin." Wika ng ina ni Micaela na kasalukyang yakap na ang anak na umiiyak

All she can do now is to express her feelings by crying a lot, for her to be free from those hard feelings she feels right now. Who wouldn't cry after being hurt too much and by people she loves? Who wouldn't cry of being hurt because she's blaming herself right now?

The girl who've been from a hurtful past is now having her hurtful present. It seems like in every part of her life, she suffers, she cries, and she's being hurt. Now, everything is already ended.

This is the end for them. The end of their relationship. The end of their love story. It is the end of their journey together. The end of their parts to each other's story...