"O BİR ASENA!" adlı ilk hikaye!
- Ne yani sırf bir soyguncuyu yakaladığım için beni hapse mi atacaksınız Komiserim?
- Bu senin görevin değil kızım ayrıca ailene haber verdik birazdan seni almaya gelirler.
- Komiserim çok yanlış yapıyorsunuz. Ne olm...
Eve doğru gidiyorum ama bacaklarımda derman kalmadı. Bu kadar uzak olmaması gerekiyordu. Son bir gayretle bir park bulup banka oturdum. Hava çoktan kararmıştı. Abim eve gidince beni güzel bir dayağa çekecek muhtemelen. 5-10 dk dinlenip yola koyuldum. Karakoldan çıktığımdan beri beni biri takip ediyordu. Bileğimin içindeki çakımı arkadaki adama fark ettirmeden alıp hızla koşarak ilerden sağa dönüp binaların arasındaki küçük boşluğa girdim. Peşimdeki adam da hızla koşmuştu benim peşimden. Beni görememiş olsa gerek etrafa bakmaya başladı. Buraya yaklaşıyordu. Çakımı sıkıca tutarak boğazına dayadım.
- Neden beni takip ediyordun?!
- İlk önce şu çakıyı indir boynumdan.
Benim aksime sesi sakin geliyordu. Onu takmadan diğer soruya geçtim.
- Kimsin?!
- Polisim.
- Polis mi?
- Evet.
- Polis kimliğini göster!
- Bırak da göstereyim.
- Yok ya! Nerde söyle ben alayım.
- Arka cebimde cüzdanın içinde.
Çakıyı boynundan çekmeden dikkatli bir şekilde arka cebinden cüzdanını aldım. Hareket etmeye çalışınca çakıyı biraz bastırdım.
- Rahat dur!
- Tamam, tamam.
Cüzdanı tek elimle açıp kimliğine baktım. Gerçekten de polismiş. Erdem Kaya yazıyordu kimlikte.
Çakıyı yavaşça çekip cüzdanı kapatıp Emre Bey'e uzattım.
- Kusura bakmayın Memur Bey.
- Önemli değil. Lakin anlamadığım bir şey var. O kadar sessiz gelmişken beni nasıl duydunuz? Bunun için eğitim almadığınızı varsayıyorum.
Söyle söyle, çekinme Hazal. De ki kendi evimde sürekli tetikte olduğum için alıştım artık.
- Kulaklarım keskindir.
Biraz durduktan sonra:
- Sizin, burda ne işiniz var?
- Komutanım yolladı. Bu saatte tek başınıza gitmenize gönlü el vermemiş.
- Öyle olsun. Zaten eve geldim. Daha fazla gelmenize gerek yok. Binbaşı' ya selamlarımı iletin lütfen.
- İletirim. Ama görevimi yapmadan geri dönemem. Sizinle gelmek zorundayım.
- Peki.
Arkamı dönüp eve doğru gitmeye başladım. Zaten 1-2 sokak vardı. Hızlıca eve ulaşınca Emre Bey'e teşekkür edip binaya adımladım.
Daireye geldiğimde kapıyı anahtarımla açtım. Abim çoktan işe gitmişti. Yarın benim için güzel bir gün olmayacaktı. Üzerimi değişip pijamalarımı giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sonra da sakin bir uykunun kollarına bıraktım kendimi...
______________________________________
Biliyorum kısa oldu ama bu bölümü geçiş olarak düşünülebilirsiniz.
Bir daha ki bölüm olaylar olaylar.
Eleştiri, yorum, düşünce ve önerilerinizi buraya yazabilirsiniz
