Deli Damar

-6-

A.Alataş sunar

"Düştüğümüz kuyular sandığımız kadar dipsiz değil aslında, tutunmaya çalıştığımız ipler çok kısa."

* yazar *

Genç adam elindeki kıristal bardağı duvara vurup param parça etti

sinirden deliye dönmüştü resmen ve kendini asla dizginleyemiyordu hergelende bunun için çabalıyordu

Karşısındaki adam döndü " Ne demek yok ne demek yok lan nasıl yok yer yarıldıda içine mi girdi bu kız " dedim bağırarak

Bulamıyordum resmen bulmaıyordum 5 senedir her adımında gözümün önünde olan kız birden yok olmuştu

Güneydoğuda aramadığım hiç bir yer kalmamıştı karşımdaki adam korkuyla yüzüme baktı " A-abi arıyoruz urfada güneydoğuda bakmadığımız yer kalmadı ama yok " dedi

Herkes bir birine girmişti kemal kafayı yemek üzereydi iki aşiret bir birini yok etmek için mücadele ediyorlardı

Pınarın babası pınarı vermem oğlumu öldürün diyordu ama kemalin umrunda bile değildi o kız onundu ve öyle olucaktı

Kemal karşısındaki adamın sertçe Yakasından tutup geriye doğru iti sinirle " tufan karımı hemen bulacaksınız hemen o düğün bir aya kalmadan olucak " dedi

Yere sertçe düşen adam dengede duramamıştı hisetiği keskinacıyı yüzüne vurmadan hemen ayağı kalktı " Tamam abi sen nasıl istersin " dedi

Sonra hemen dışarı çıktı adam korku ve endişe onu bir hayli sarsmıştı

kemal ise kendini koltuğa attı çıkan adamdan sonra herkes korkuyordu bu adamdan korumalar ağalar herkes bu adam karşı gelemiyordu

Kemal gitikçe yükseliyordu yerinde ağa konumu onu fazlasıyla yükseltmişti zaten

Birde dünya çapında yaptığı önemli işlerle dahada yükselmeyi başarmıştı

Bilgisayarın kapalı siyah ekranından kendine baktı saçları dağılmış ve yorgunluktan yüzü çökmüştü

Kemal günlerdir kızı arıyordu ama yoktu hiç bir yerde yoktu ve bu onu dahada delirtiyordu

Berdel bozulduktan sonra yavaş yavaş kızı çekilmeye başlamıştı farketmeden

Kızı öyle bir bağlanmıştıki bırakamayacak bir hale bürünmüştü takıntısı günden güne artmıştı

kız kardeşinin ölmediğini ilk günden beri biliyordu zaten

birkaç yıl geçtikten sonra artık kıza olan sevgisi daha da büyüdü ve onu artık yanına almak istedi

O yüzden kız kardeşini hemen bulunduğu delikten çıkartıp aşiretin önüne sundu

Ama ne olmuştu kız yoktu

* Pınar *

Yatağa iyice yayıldım yemin ederim bu adam beni sınıyordu başka açıklaması yok " Açma lan şu pencereyi soğuk " dedim yorganı üstüme iyice çekerek

Sabah sabah uykumun bölünmesinden nefret ediyordum ve bu adam uykumun içine etmişti resmen

Güne böyle başlamak fazlasıyla berbatı " Ula mis gibi yayla havası çek işte içine ne güzel oh mis bak alış bide sizin orlar gibi sıcak değil burası çarpar gülüm " dedi

Sabah sabah öğüt verilmesindende de nefret ederdim sabah sabah bir insan neden daha yeni uyanan bir insanla konuşurduki

onu hiç umursamak istemedim ama o bu denle başımdayken bu imkansızdı sanırım