Dilfeza

|•6.Bölüm•|

Merhabalar öncelikle beklettiğim için özür dilerim ancak sağ elimde oluşan problem ve okulların açılmasıyla başlayan yoğunlukta bölümü düzenleyip atamadım, okunmalarda düşüş var ama olsundu haydi bölüme geçelimm 🫶🏻

Yaklaşık bir saat önce geldiğimiz hastanenin bir köşesinde oturmuş öylece bekliyordum.

Etraf tıpkı annemi beklediğim zamanlar gibi kokuyordu ve bu ağlama isteğimi gün yüzüne çıkartıyordu.

Az önce ameliyathane'den çıkan hemşirenin ağzından cımbızla aldığımız tek bir bilgi vardı bıçak organlarına zarar vermemişti ancak hastaneye yetiştirinceye kadar süren zaman zarfında oldukça kan kaybetmişti.

Boran iyiydi,iyi olacaktı.

Görüş açıma giren su şişesi ile kafamı kaldırıp şişeyi uzatan kişiye baktım.

Koray.

Haberi alır almaz Boran'ın neredeyse tüm ekip arkadaşları hastaneye koşmuştu ancak gözlemlediğim kadarıyla Boran ve Koray arasında bambaşka bir bağ vardı.

Uzattığı su şişesini aldım.

Yanımdaki boş sandalyeye oturdu.

"İyidir Boran efendi bakma sen ayılıp bayıldığına dikkat çekmek için yapıyor şerefsiz."

Gülümsemeye çalıştım.

"Bunları duyarsa sana devriye yazacağına eminim yerin kulağı var sessiz olsan iyi edersin."

Ona doğru döndüm gülümsemeye çalıştı.

"Yazar şerefsiz kaçırır mı fırsatını?"

Korkuyordu.Görüyordum.Görmek istemedim. Boran için korktuğunu görmek istemedim.

Ağlamak istedim,ağlayamadım.

Babam.Beni en çok ağlatan kişi kalabalıkta ağlamamı yasaklamıştı.Ve burası çok kalabalıktı.

"Boran beyin yakınları."

Ameliyat kapısının açılmasıyla hepimiz ayağa kalkmıştık.

"Bıçak iç organlarına zarar vermemiş ancak geldiğinde çok fazla kan kaybetmişti kanamayı durdurduk hayati tehlikeyi atlattı birazdan normal odaya alınacak."

Doktor bunları söyledikten sonra o sessizlik bozuldu.Her bir kafadan ayrı bir ses çıkmaya başladı ama hepsi aynı dili konuşuyordu sevinç, mutluluk.

Etraf mahşer yerinden şenlik yerine dönüşmüştü.

Derin bir nefes aldım neden buradaydım?
Boran için.
Boran kimdi,benim için?
Arkadaş.
Evet arkadaşım için buradaydım birazdan iyi olduğunu görüp gidecektim.

Yanıma gelen az önceki halinden eser kalmayan Koraya baktım.

"Yırttı yine başkomiserim be."

Anlaşılan şerefsiz'den başkomiser'e terfi etmiştik.

Yeni aklıma gelen şey ile uzun uzun üzerime baktım.

Mükemmel pijamalarımla çıkmıştım ve hâlâ üzerimdeydi.

"Ben eve geçip üzerimi değiştirsem?"