Hayal Çıkmazı (Tamamlandı)

0.6 Dökülsün Dertler

Yolumuz birbirimizi anlamaktan geçmiyorsa hiçbir yere varamayacağız demektir.
İsmet Özel

İyi okumalar...

________________________________

Fakültenin kafesi; masaların seslerinin birbirine karıştığı, kahkahaların atıldığı, arkadaş gruplarının toplaşıp birbirine takıldığı birçok gençle dolup taşmıştı her zaman olduğu gibi. Dışarıya açılmış, bir kısmı kampüsü gören yüzde oturmuş ara sıra kahvesini yudumlayan ve sıklıkla telefonunu kontrol edip istediği mesaj gelmeyince de yüzü daha da asılan bir kız vardı.

Kız bir yandan kahvesini yudumlarken diğer yandan etrafta olan bitene öylesine de olsa göz gezdiriyordu. Gelen mesaj sesiyle masadaki telefonu hızlıca aldı.

Hakan: Şimdi çıktım dersten.

Ela acil durum yazıp mesaj atmıştı sabahın erken saatlerinde adama. Hakan'sa derste telefona bakmadığı için ancak şimdi görebilmişti.

Ela: Bizimkileri toplamamız lazım.

Hakan: Bir şey mi oldu?

Ela: Sayılır. Herkes bir dertli. Toplamak gerek bunları.

Hakan: İş başa düştü desene. :)

Hakan: N'apalım peki?

Ela: Hep birlikte zor olur. Sen Sefa ve Bulut'un ayarlarıyla uğraş. Kızlar da bende.

Kız telefonuna odaklanmış hararetli bir şekilde mesaj yazarken karşısındaki sandalyenin çekilme sesiyle başını kaldırdı. Karşısında gördüğü adamla bir gülümseme yerleşti yüzüne. Adam da oturdu hızlıca çektiği sandalyeye ve yan tarafa attı çantasını. Elindeki kahveden bir yudum aldıktan sonra göz kırptı kıza. Geniş bir gülümseme eşliğinde "Naber?" diye sordu her zamanki rahatlığıyla.

"İyi. Sen?"

Adamın cevabını dinleyemeden gelen mesaja döndü. Hakan tamam yazmıştı. Fethi kızı uzaktan fark ettiği andan beri kız telefonla mesajlaşıyordu. Bu kadar önemli olan şeyi merak etti. "İyidir." dedi kafası tekrar telefona gömülmüş kıza.

"Hayırdır, siparişlerden kafanı kaldıramıyorsun galiba."

Ela önce karşısındaki adama sonra da elindeki telefona baktı. Sonra konuşma esnasında başka bir şeyle ilgilendiği için kötü hissetti kendisini.

"Yok, o değil."

Fethi meraklandı. "Bir sorun mu var?"

Kız kafasını iki yana salladı. Pek önemli sorunlar mıydı o da bilmiyordu açıkçası. Herkes bir haftadır kendi kabuğuna çekilmişti. Her okul dönemi zaten böyle dönemler yaşanırdı aralarında ama bu seferki sanki onlardan biri değilmiş gibi geliyordu kıza.

"Sevgili mesajlaşmaları o zaman." Kız bir şey söylemeyince Fethi de böyle düşünmüştü. Ela ise adamın böyle düşünmesine şaşırmış biraz da komik bulmuştu.

"Niye öyle düşündün ki?"

"Çok önemli biriyle konuşuyormuş gibi kitlenmiştin telefona."

Kız güldü bu fikrin karşısında. "Sen beni mi izliyorsun?"

Ela bunu tamamen şaka amaçlı olarak sorsa da Fethi ciddiye almıştı. Çok sıradan bir şeyi söylermiş gibi rahat bir tavırla "Evet." dedi. Kız bu sefer karşısındaki adamın dediği şeyi anlamak için duraksadı. Nasıl yani dercesine bir soru işareti vardı yüzünden. Buna karşın Fethi'nin rahatlığından da hiçbir şey eksilmemişti.