ONE LAST LOVE || KTH || COMPLETED

01. Separating

හිරැ අවරට යමින් තිබුන නිසා අවට රන් තැඹිලි පැහැයකට හැරී තිබුනා. සියොතුන් කැදලි කරා යන විට කනාමැදිරියන් කුඩා පඳුරැ අතරෙන් එළියට පැමිණෙමින් සිටියා. විසල් ගස් අතු සෙලවීමට සමත් නොවුන මද සුළඟේ කටුක බවක් ගැබ්ව තිබුනා.

ප්‍රතාපවත් මන්දිරයේ සෙවනැල්ල විසල් වත්ත පිටුපස තිබුන ⁣වැව මතට වැටී තිබුනා. වත්ත කෙලවර තිබුන අස්වහලෙන් අස්වයකුගේ හඬක් නැගීමට අමතරව එහි වුයේ හඬා වැටෙන යුව⁣ළකගේ හඬකුයි.

" අනේ.... ආදිපාදතුමා.. කාරැණාකරලා අපිට යන්න දෙන්න... මටයි... ලුවිස්ටයි ජීවත් වෙන්න දෙන්න.. අපි ආදරේ කරනවා.... !! "

යුදෙව් තරැණිය හඬාවැටෙමින් කියන විට තරැණ ආදිපාදවරයා තම සේවකයින්ට සංඥා කලේ ඔවුන්ව දෙපසකට ඈත් කරන ලෙසකටයි.

දෙපසකට ඈත් වුන තරැණයා සහ තරැණිය එකිනෙකා දෙස කඳුලු පිරි දෑසින් බලා සිටියා.

" ලුවිස් මෙලීන්... තමුන්ගේ පවුලේ අයට ඉන්න තියන තැන නැති කරගන්න ඕනේ නැත්නම් මම කිව්ව විදියට මෙහෙන් පිටවෙලා යනවා..!! "

" ඔයාගේ ගෙදර තියන ඉඩම අයිති මගේ ෆැමිලි එකට කියලා දන්නවා නේ..! "

තියුණු දෑස්වලින් තරැණයා දෙස බලමින් කියු ආදිපාදවරයා තම දෑත් පිටුපසට කර බැදගත්තා. හඬාවැටෙන තරැණිය දෙස බැලු තරැණයා අපහසුවෙන් තමා සිටි තැනින් නැගිට ගත්තා. ඔහුගේ තුවාල වී තිබුන පාද සහ ඉරිගිය ඇඳුම් වලින් ඔහුගේ අසරණ බව වැඩි කරලුවා.

" මම... ⁣මෙහෙන් ගියොත්.. මගේ පවුලේ අයට හොඳින් ඉන්න පුලුවන් ⁣නේද.. ආදිපාදතුමා...! "

ආදිපාදවරයා දෙස බලමින් බැගෑපත් හඬින් කියු තරැණයා නැවතත් තරැණිය දෙස බැලුවා.

" අනිවාර්යයෙන්ම....!! "

" එහෙනම් මම මෙහෙන් යන්නම් ආදිපාදතුමා....! "

යාමට සැරසුන තරැණයා නැවතත් තරැණිය දෙස බැලුවා.

" ලුවිස්.... මාව දාලා යන්න එපා...! "

" මට සමාවෙන්න.. හේසල්..! "

කඳුලු පිරැනු මළානික දෑස්වලින් තරැණිය දෙස බැලු තරැණයා මන්දිරයෙන් පිටව යන විට තරැණිය හඬාවැටෙමින් කඳුලු සලන්නට වුනා.