Selamlar!Bu aralar fark ettim ki abi kitaplarında azalma.Genelde yarım bırakılılıyor.Bende bu yüzden bir abi kitabı yazmak istedim.İlk kitabım olduğu için yazım yanlışları olabilir hepinize iyi okumalar diliyorum!
(Güncelleme:Yeni kitabıma göz atarsanız sevinirim.)
...
Yine bir okul günü bitmişti.
Okullar kapatılsın artık!
Bugün matematik sınavı olmuştuk ve sınav resmen bana girmişti.
Bu kadar zor sınav mı olur ya.
Moralim bozuk bir şekilde eve geldim ve anahtarla kapıyı açtım.
Bugün annem teyzeme gittiği için ev boştu.Kafamı dinleyebilirdim.
Odama gidip günlük kıyafetlerimi giydikten sonra mutfağa gidip dolaptan noodle çıkardım.
Hayatım boyunca yediğim en güzel şeylerden biriydi.
Yemeği hazırlayıp odama geçtim ve telefonumdan bir film açtım.
Aradan geçen 2 saat sonra evin zili çalındı.
Kapıya gittim ve deliğe baktım.Annem gelmişti.Kapıyı açtım.
"Hoşgeldin."dedim.
Suratıma bakmadan içeri girdi.Bu tepkisine şaşırmamıştım.Hata bende ne diye konuşuyorsam!
"Zümra oturma odasına gel konuşcaklarımız var."dedi ve oturma odasına girdi.Bende arkasından girdim ve koltuğa oturdum.
"Lafımı bölme.Bugün beni senin doğduğun hastaneden aradılar. Hastanede karışma ihtimalin varmış.Yarın gidip DNA testi yaptıracağız.Yani yarın okula gitmiyorsun."dedi.
Bir dakika ne?
"Sen benle dalga mı geçiyorsun!"Diye çıkıştım.
"Bana sesini yükseltme ayağımın altına almayayım seni git defol odanda ne yapıyorsan yap."
Sinirle odadan çıktım.Odama girip kapıyı çarptım.Kapıyı çarpmamla annemin odaya gelmesi bir oldu.
"Bir daha bu kapıyı çarparsan seni mahvederim Zümra!"dedi.
Göz devirdiğimde beni takmadan odadan çıktı.Bu ne saçma bir işti?Zaten böyle şeyler ancak benim başıma gelirdi.
Yarın olmasından çok korkuyordum.Ya gerçekten bu ailenin kızı değilsem?Ya yeni ailem çok kötüyse?
Sanırım ilk defa korkuyu bu kadar iliklerime kadar hissediyordum.
Ertesi gün
Şuanda arabanın içinde oturmuş DNA testine gidiyorduk.
Korkuyorum!
Nerdeyse ağlayacaktım!
Aslında umursamaz bir insandım ama şuanda aşırı bir şekilde korkuyordum.
Hastaneye geldiğimizde doğduğum hastaneye bir göz attım.Burası bizim eve çok uzaktı aslında ama annem bir arkadaşına geldiğinde sancısı başladığı için buraya getirmişlerdi.En azından annem öyle anlatmıştı.
İçeri girdigimizde babam kaçıncı kat olduğunu sormuştu.Danışman abla çıkmamız gereken katı söylediğinde teşekkür ederek o kata çıktık.Odaya girdiğimizde içerde benim yaşımda bir çocuk ve bir çift vardı.
