Selamlar!Yeni bölümle karşınızdayım.
Hepinizin kurban bayramı mübarek olsunn<33
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın iyi okumalar diliyorum.
...
Adem Demir'den
Bir türlü uyuyamıyordum.
Zümra sürekli uyksunda sayıklıyordu.
Bende yavaşça saçını okşayıp sakinleştirmeye çalışıyordum.
İdris'i İstanbul'a getirdikleri an onu mahvedecektim.
Eskiden ne iyi arkadaştık onunla.
Ne oldu da çocuklarıma böyle birşey yapabileceği konuma gelmiştik.
Kimseye güvenmemek lazımdı bu hayatta.
Kızımın güzel suratını inceliyordum.
Annesine benzeyen yüz hatları vardı.
Dudakları annesinin gibiydi.
Göz rengi bana çeksede annesine daha çok benziyordu.
Ne sevinçle beklemiştim bir kızım olmasını.
Her zaman bir kız çocuğum olsun istemiştim ama Zümra'ya kadar hepsi erkek olmuştu.
Emir'in ikizi hariç.
İlk kızım oydu ve cinsiyetinin kız olduğunu öğrendiğimde çok sevinmiştim.
Ameliyathanenin önünde beklerken hemşire tek bebekle çıkmıştı.
Hayatım boyunca yaşadığım en kötü anlardan biriydi.
Elif zar zor atlatmıştı o zamanları.
O da bir kızı olsun çok istiyordu.
Evlenmeden önce sevgiliyken hep hayalini kurardık birlikte.
Tabi ki hesapta bu kadar çocuk yoktu.
Ama olsun Elif istesin 10 taneye daha razıydım ben.
Hiç pişman değildim evlatlarım iyi ki vardı.
Dede olmak için çok gençtim ama Aymira'da iyi ki vardı.
Oğluma çok söylemiştim o kızla evlenmesin diye ama aşk işte.
O kızın başından beri paramızın peşinde olduğu belliydi.
Çocuğu doğurmuştu ve kısa bir süre sonra bırakıp gitmişti.
İnşallah oğlumun hayatına güzel biri girer ve mutlu olurdu.
Aymira anne eksikliğini yavaş yavaş anlıyordu.
Ne kadar ona anne sevgisini hissettirmeye çalışsakta anne sevgisi gibi olmuyordu.
Rüzgâr'da arada sayıklıyordu ama Elif onu sakinleştiriyordu.
Kim bilir neler yaşadı benim oğlum.
Canı çok yandığı kesindi.
Belli etmesede onunda sırtındaki yaraların acıdığının farkındaydım.
Onunla konuşmam gerekiyordu.
Bugün ona ben pansuman yapmıştım ve gördüğüme göre yaralarının çoğu açılmıştı.
