Ciężka jest korona

Rozdział 11

Gdyby istniało jedno słowo ,które mogłoby opisać nieustanne tortury ,jakie odczuwała Diana ,byłoby to piekło .Niekończąca się wichura okropności nadchodzi ,by ją prześladować .Minuty zamieniały się w godziny ,a godziny w dni .Nie zawracała sobie głowy ,śledzeniem czasu ,a raczej czegokolwiek po śmierci Adriana .Nie pozwolono jej wrócić do swojego pokoju i umieszczono ją w pokoju gościnnym tuż przy lochach .Diana założyła ,ze jej ojciec to zaplanował .nocami i dniami słyszała torturowane krzyki Timothee i to ją przeszywało .

Jej ojciec go krzywdził .Dręczyła go i wszystko ,co mogła zrobić ,to słuchać .Diana nie mogła pomóc Timothee i przez to poczuła się bezsilna .To było tak ,jakby wróciła do punktu wyjścia .Dni ,zanim Timothee pokazał swoją wolność .Gdzie była bezbronną marionetką wysłaną ,by poślubić jakiegoś płytkiego chłopaka ,który twierdził ,ze jest mężczyzną .Kiedy siadała i patrzyła ,jak jej ojciec krzywdzi zwykłych ludzi i usprawiedliwia to .Myślała ,ze tak robią monarchowie ,wymierzają sprawiedliwość w ten sposób .Czas spędzony z prawdziwymi przyjaciółmi pokazał jej ,jak bardzo było to złe .

Krzyki Timothee ucichły jakiś czas temu ,a Diana nie mogła powstrzymać strachu przed najgorszym .Jej mózg powiedział sobie ,ze on też nie żyje ,ale jej serce wyczuwało ,ze coś wciąż tam jest .Diana nie mogła jeść ani spać ,wiedząc ,ze nie czuje się dobrze .

-Moja pani -w środku nocy rozległo się pukanie do jej drzwi .Odwróciła się i wstała z siedzenia .Zwinne palce Diany owinęły się wokół drzwi i lekko je uchyliła .Widziała przez drzazgę ,ze było kilku strażników .Diana cofnęła się ,gdy weszli do jej pokoju .Dwóch zostało na korytarzu szukając kogoś ,kto się zbliża .

-Jesteśmy tu ,żeby cię wyciągnąć .-ich słowa były zbyt piękne ,aby były prawdziwe .Diana cofnęła się do swojego stolika i chwyciła odłożony nóż do masła .

-Nie jestem głupa .Mój ojciec cię przysłał .-nie zamierzała już dać się nabrać na jego gierki .Diana była zmęczona i po prostu potrzebowała przerwy .Ściskanie noża sprawiło ,ze zbielały jej kciuki .Podniosła go i skierowała przed siebie .Diana wiedziała ,ze nie wygra z nimi walki .Byli strażnikami pałacowymi ,a jej mały nóż nic nie znaczył w porównaniu z ich mieczami .

-Diana -ten sam głos ,który mógł sprawić ,ze ugięły się pod nią kolana ,zawołał z korytarza .Timothee wszedł do pokoju .Jego wygląd jest surowy ,ale to wciąż on .Diana wydała z siebie szloch .Nie wiedziała ,czy jej umysł płata figle .To coś zostało wsypane do jej obiadowego drinka ,a ona po prostu miała halucynacje .

Timothee podszedł do niej ,a ona podniosła ręce ,by dotknąć jego twarz .Załzawione oczy Diany przeskanowały jego rysy .Przyjęła do wiadomości fakt ,ze na jego skroni widniała duża rana ,z której zaschła krew schodząca aż do podbródka .Miał lekki zarost i brudną twarz .Po sposobie ,w jaki szedł w jej stronę słabym krokiem ,Diana mogła stwierdzić ,ze jest poważnie ranny .Jego ramiona opuściły jego boki i objął ją .Zarzuciła ręce na jego szyję i nie chciała puścić .Był tam i był prawdziwy ,tylko to się liczyło .Odsunęła się od siebie i spojrzeli sobie w oczy .

Timothee pochylił się i pocałował ją .To było inne niż ich pierwszy pocałunek .Ich pierwszy był delikatny i powolny .Byli nowi w tych emocjach i nie mogli ocenić ,na czym stoją .Ten był pełen tęsknoty i desperacji ,by być bliżej .Tęsknili za sobą ,a ich serca biły szybko .Oboje odsunęli się ,słysząc odgłosy strażników niezgrabnie poruszających się w miejscu .

-On nie żyje ,Timothee ,Odszedł -Diana nadal szlochała ,trzymając ramiona za przód jego koszuli.  

-Wiem ,kochanie .Wiem -Timothee próbował ją pocieszyć .

-Zabije go -Diana nigdy nie była tak pewna swoich słów i szczerze mówiąc ,to ją zszokowało .

-Diana ,uspokój się .Pomyśl o tym -Timothee nadal ją obejmował ,ale odsunął się nieco na jej uwagę .