Ciężka jest korona

Rozdział 5

-Mój ojciec ,on wie ,gdzie jesteśmy -kiedy słowa opuściły usta Diany ,nie było odwrotu .Timothee wstał gwałtownie ,cała jego postać się trzęsła .

-Skąd ty to wiesz?-glos mu drżał na myśl o ludziach jej ojca maszerujących na ich obóz .

-Dostałam to na śniadanie -Diana sięgnęła przez stół i odłożyła pergamin .Jeden koniec woskowej pieczęci wciąż był przyczepiony .W minimalnym świetle rozproszonych świec każdy mógł zobaczyć ,ze pochodzi od króla .Widząc to ,Timothee wciągnął powietrze .Chwycił go i zaczął chodzić w tę i z powrotem .Wymamrotał te słowa ostrym tonem .W jednej chwili Timothee zatrzymał się i odwrócił w stronę otwartej klapy namiotu .

-Adrianie !-zawołał swojego przyjaciela ,który stał na straży na zewnątrz .Adrian wszedł i czekał w milczeniu na komendę .

-Jak on wygląda?-Timothee skierował swoje pytanie do Diany .

-Co ?-Diana była zdezorientowana .Jego nozdrza rozszerzyły się .

-Człowiek ,który dał ci ten list .Jak wyglądał ?-z każdą mijającą sekundą Timothee stawał się coraz bardziej niecierpliwy .

-Musiał był kilka lat starszy ode mnie .Był bardzo chudy i miał długie blond włosy .Jego kości były raczej ostre .Chyba trochę zniechęcające .Był też brudny -Diana się przyznała .Timothee odwrócił się do Adriana i wymienili spojrzenia .

-Zbierz wszystkich mężczyzn w tym obozie z tym opisem .Wyślij grupę mężczyzn na skraj lasu przed wejściem do obozu .Węz ich jako zakładników .Zabierz ich wszystkich na poligon -Adrian skinął głową i wyruszył na swoją misję .wzywając do pomocy wielu innych mężczyzn .Kiedy jego przyjaciel zniknął z pola widzenia ,Timothee usiadł na krześle i przetarł twarz dłońmi .

-Dlaczego mnie tak torturujesz?-pytanie nie było skierowane do Diany ,raczej wydawało się być skierowane do jakiejś boskiej istoty .Jego twarz była uniesiona ,jakby próbował porozumieć się z ich bogami .Minęła nad nimi godzina ciszy .Oboje nie chcieli mówić o zagrożeniu ,które czai się tuż za nimi .Wchodzi Adrian ,poważny wyraz rysuje się na jego twarzy .Powagi ich sytuacji nie trzeba było wyrażać słowami .

Prowadzi Timothee i Diane na poligon .Chociaż noc była ciemna jak smoła ,światło księżyca i pochodnie dawały pewną pomoc .Diana zobaczyła rząd około dwudziestu klęczących mężczyzn .Wszyscy mieli te same cechy ,które opisała .Właśnie wtedy spędzili wiele minut ,ciągnąc ich jednego po drugim do stóp Diany i Timothee .Kiedy przyprowadzano do nich nowego mężczyznę .Timothee zadawał to samo brzęczące pytanie .

-Czy to ten mężczyzna ?-prosty i zwięzły ,ale bardzo powtarzalny .Diana odpowiedziałaby tym samym słowem .

-Nie .

Diana wiedziała dopiero ,gdy przywleczono jednego mężczyznę .To był on .Jej twarz zadrżała ,a usta otworzyły się lekko w szoku .Timothee znał już odpowiedź .Mógł odczytać jej wyraz twarzy .Musiał tylko czekać na potwierdzenie .Tłumiąc dumę .Diana wymamrotała dwa krótkie słowa .

-To jest on -w tym momencie mężczyzna został podniesiony na nogi przez dwóch strażników .Timothee skinął im głową i mężczyzna został odciągnięty ,błagając o litość .

-Co się z nim stanie ?-Diana zwróciła się do Timothee. Nie odpowiedział ,tylko odmaszerował .Za nimi podążali pozostali naczelnicy Adriana i Timothee .Diana została na polu ,podczas gdy tłum ludzi ,którzy przyszli popatrzeć ,powoli się oddalał .Jeden po drugim wyszli ,a Diana została sama .Powoli ruszyła w stronę namiotu .Diana weszła do Timothee ,Adriana i dwóch innych mężczyzn stojących wokół dużego stołu .Mapy były usiane postaciami przedstawiającymi armie Timothee i jej ojca .