Home•Taennie

¹³

Çok düşünceliydim. Hatta oldukça düşünceliydim. O kadar düşünceliydim ki artık düşünmemek için saçma filmler bile seyredebiliyordum. Evde tek olmamdan kaynaklanan rahatlıkla en absürt pijamamı giymiş, gençlik filmlerinden birini izliyordum.

Kapının çalmasıyla oflayarak cips kasesini kenara bıraktım ve ayaklandım. Bugün çok geç geleceklerini söylemişti çok sevgili ailem. Ben ise ödevleri bahane edip evde kalmıştım. Belki de annem eve erkek attığımı düşünmüştür ve kontrol etmeye gelmiştir.

Kapıyı araladığımda Taehyung ile karşılaşmıştım. Hiç beklemediğim o yüze şok içinde bakarken içeri bakındı. "Ailen evde mi ?" Başımı iki yana sallarken gülümsedi ve içeri girdi.

Ardından kapıyı kapatıp ben de içeri girdiğimde sırtına konuştum. "Ne işin var burada Taehyung ?" Etrafa bakınırken ona seslenmemle arkasını döndü. Kollarını belime doladığında kaşlarım daha da çatıldı. Tamam dün itiraf gibi bir şey yapmıştı ama yine de davranışları garip geliyordu.

"Beni özlemedin mi ?" Bakışlarını bana diktiğinde söylediği şeye rağmen ifadesiz duran suratına baktım bir süre. Bu adam gülümsemeyi bilmiyor muydu ? Oysa geçen gülümsemişti de. Şimdi neden gülümsemiyordu acaba ?

"Seni... Ne?" Burnunu burnuma değdirdiğinde gözlerimi burnuma odaklandım ve bir süre şaşı kaldıktan sonra gözlerim acıdığı için bakışlarımı kapattığı gözlerine çevirdim. "Ben seni çok özledim."

Beni mi özlemişti ? Beni özlemesi için önce beni sevmesi gerekiyordu sanırım. Beni seviyor muydu? Aşık mıydı bana ? Yoksa yatağına aldığı tüm kadınları tıpkı böyle mi kandırıyordu ?

Gözlerim büyürken ağzım aralandı. Taehyung ise yüzünü geri çekti.  "Cips mi yedin sen ?"  Utançla ağzımı kapatırken bakışlarımı kaçırdım. "Sen de yemek ister misin ? Sehpada..."

"İsterim." Geri çekilecekken dudaklarımdaki baskıyla gözlerim iyice büyüdü.

TAM OLARAK BUGÜN İZLEDİĞİM O KLASİK SAHNEYİ YAŞIYORDUK AMAN TANRIM !

Taehyung'u omzularından hafifçe ittirdim ve elimi dudaklarıma götürdüm. "Taehyung ne yapıyorsun ?"

"Benden rahatsız mı oluyorsun ? Oluyorsan gideceğim." Çok ciddi konuşmuştu. Başımı iki yana salladım. "Hayır, yani..."

Gözlerimi sıkıca kapattım ve bir oraya bir buraya ilerlemeye başladım. Kendi çapımda volta atıyordum işte.

"Yani biz çok... Her şey çok hızlı ilerledi. Ben aslında korkuyordum senden. Sen böyle çok korkunç bir şeydin. Sonra birden böyle-"

Arkamdan sarılan beden ile yürümem durdu. Gözlerim sonuna kadar açılırken kulağıma çarpan nefesi hiç iyiye işaret değildi.

"Sana en başında demiştim korkunç biriyim diye. Ama sonra benden korkmandan nefret ettim. Seni diğerleri gibi sandım ama sen o kadar farklısın ki... Kuzey yıldızısın sen.  Tüm yıldızlar parlıyor ama doğru yolu sen gösteriyorsun bana."

Duyduklarım şeylerle kısa bir şoka uğradığım yalan değildi. Taehyung beni cidden şaşırtıyor. Tamam, toparlanalım.

"Ne ?"

Hay ben cidden...

"İstemiyorsan gerçekten gideceğim."

"Hayır gitmene gerek yok. Yani kal yanımda. Yani istiyorsan gidebilirsin ama kalmanda bir sakınca... Sadece kal."