Home•Taennie

¹⁵

Pembe yaş pastamı kaşıklarken gülümsedim ve Taehyung'a baktım. Minik bir kafeye gelmiş benim sevdiğim pembe yaş pastalardan sipariş etmiştik. Gözlerini asla benden ayırmıyor olması yanaklarımı kızartsa da bir yandan da endişeli hissettiriyordu. Gerçekten seviliyormuşum gibi hissediyordum ama sürekli içimi kemiren bir şeyler vardı. Yine de umursamamaya karar vermiştim çünkü Taehyung bana iyi geliyordu.

Babamın yarattığı boşluğu bir tek Taehyung doldurabiliyordu işte. İçimdeki sevgiye aç olan kısmımı o dindiriyordu.

Bakışlarım yemediği pastasına düşerken yüzümü astım. "Neden yemiyorsun." Bir süre yüzüme öylece bakarken kaşlarım çatıldı. Beni duymamış mıydı o ? "Taehyung ?" Gözlerini bir kaç kez kırpıştırdıktan sonra irkildi ve oturuşunu düzeltti. "Dalmışım."

"Pastanı neden yemiyorsun ?" Bakışları pastasına düştü ve ardından tekrar bana yöneltti bakışlarını. "Tatlı şeyleri pek sevmem." Tabağı, kenarına koyduğu işaret parmağıyla önüme ittirdi.

"Sen yemek ister misin ?" Gülümsedim ve başımla onayladım. Tatlımı bitirip Taehyung'un tatlısına yönelecekken kapı sesi ile bakışlarım istemsizce kafenin kapısına gitti. Gördüğüm tanıdık yüz -bu kesinlikle annemdi- ile gözlerim kocaman açılırken hızla sandalyemi geriye ittirdim ve masanın altına girdim.

Ne yapacaktım tanrı aşkına ? Ya annem beni görürse... Üstelik Taehyung ile, asla ama asla karşılaşmamamı söylediği adam ile...

Taehyung bir kaç saniye sonra başını eğdi ve masanın altındaki bana baktı. Göz göze geldiğimizde ne yaptığımı anlamlandırmaya çalışan bakışlarla karşılaşmıştım. "Neden masanın altına girdin ?"

"Taehyung doğrul çabuk anlayacaklar ! Annem !" Taehyung derin bir nefes alıp doğrulduğunda masanın altından çıkardığım başımla anneme ve yanındaki abime baktım.

Doğum günüm için pasta seçiyor olmaları düşüncesi beynimde yer ettiğinde birazdan gideceklerine dair kesin yargılarım vardı ama bize en yakın masaya oturmaları tüm yargıları buruşturup atmıştı. Masanın altında mahsur kalmış olmam mı daha berbattı yoksa annemin beni Taehyung ile görme düşüncesi mi daha berbattı karar veremiyordum. İki ucu b...lu değnek deniyordu buna.

Taehyung tekrar başını eğdiğinde korku dolu bakışlarımı Taehyung'a çevirdim. "Çıkmayacak mısın ?" Derin bir nefes verdim ve başımı hafif yana eğdim olabildiğince tatlı olmaya çalışarak.  "Annem buradayken çıkamam Taehyung."

"Ama randevumuz..." Cılız sesine karşı dudaklarımı yaladım ve bir şeyler düşünmeye başladım. Bir şekilde buradan çıkmalıydım ve bunun tek yolu annemleri buradan göndermemdi. Ningning ya da Hyunjin'den yardım isteyebilirdim belki de.

"Çabuk masanın üstündeki telefonumu ver."

Powepuff girlsss
(Namjoon yok çünkü o çok felsefik)

Canım ben: benim
muhteşem
kardeşlerim

Baş belası: yeji ileyim
Annem ve sen
Ve bildirimlerim
Canım bildirimlerim
Canım bildirim sesim
Yeji duydu

Bi alt modelim: geçen oyunda zorla koydurduğum mu

Baş belası: değiştirmeyi unutmuşum
Başta bi umursamaz davrandım ama kız anladı sonra