Home•Taennie

¹⁹

Taehyung'un beni eve bırakmasının mutluluğuyla eve girdim. "Ben geldim !" Hiçbir karşılık gelmezken yine de gülümsememi yüzümden silmedim ve içeri yürüdüm ama gülümsemem çok da uzun sürmemişti. Salonda büyük bir sessizlikle oturan ailem beni daha ilk saniyeden germişti bile.

Gülüşüm yavaşça solarken kaşlarımı çattım ve neden hepsinin salona başı eğik bir şekilde oturduğunu sorgulamaya başladım. Tabii tam o sırada gözüme çarpan annem ile kısa bir duraksama ve ardından aydınlanma yaşadım.

"Neden... Bu kadar ciddisiniz ?" Çekinerek sorduğum soruya karşı Hyunjin bana kısa bir bakış atmış sonra ise dudaklarını dişlemeye başlamıştı.

Annem karşıya -öylece duvara- bakarken dudaklarını araladı. "Sevgilin mi var ?" Tüm vücuduma yayılan gerginlik beni titretirken annemin korkunç bakışları bir an olsun duvardan ayrılmadı. Yüzümü görmek istemiyor gibiydi.

Reddetmek istedim ama buradan sonra kaçmanın bir mantığı yoktu artık. Annem benim de bir sevgilim olabileceğini anlamalıydı. Genç bir kızdım ben hatta on sekiz yaşında reşit bir insandım. "Evet."

Kararlılıkla söylediğim şeyin ardından üstüme dönen bakışlarla yutkundum. "Kim Taehyung mu ? Bar işleten ?" Sesi o kadar ciddi ve sinir doluydu ki bir süre nefesimi düzenlemem gerektiği için cevap veremedim. Korku kalbimi hızlandırmış ve bir süre cevap veremememe neden olmuştu çünkü nefes alamayan ben ağzımı aralamış biraz olsun beynime oksijen gitmesi için uğraşmıştım.

"Evet." Annem yavaşça başıyla onaylarken ayağa kalktı ve bana döndürdü bedenini, korku filmlerini aratmayan bir yavaşlıkla. "Aferin..." Gözlerindeki hayal kırıklığını görebiliyordum. Aynı zamanda da kendini acındırmak için kullandığı o hüznü de... "Annenin sözünü dinlemedin."

"Abimin de sevgilisi var ama." Abim kısa bir süreliğine bana bakış attıktan sonra tekrar bakışlarını yere çevirdi ve başını elleri arasına aldı bıkkınlıkla nefes verirken. Emindim ki o da annemin bana karşı takındıgı bu sert ve baskıcı tavırdan sıkılmıştı.

"En azından bar yönetmiyor." Kaşlarım daha çok çatılırken bir adım attım anneme. "Kendi kararlarımı verecek yaştayım anne !"

Bir adımda yanıma vardıktan sonra havaya kaldırdığı elini sertçe yanağıma indirdi. Başım hafif sola dönerken gözlerim çoktan dolmaya başlamıştı bile. Yanağımdaki sızı varlığını hissettirmek istermişçesine her saniye daha da artarken umrumda olduğu pek söylenemezdi.

Annemin bana vurması beni fiziksel olarak değil de daha çok psikolojik olarak etkilemişti. Ningning hızla ayağa kalkmıştı Hyunjin'in ardından. "Anne !"

Hyunjin'in elini omzumda hissettiğimde Ningning çoktan önüme geçmiş ve anneme saçmalıyor olduğuna dair bir şeyler söylemişti. Ben ise hâlâ annemin bana vurmasını sindirememiş, yanağımdan süzülen yaşların yere düşüşünü izliyordum.

Anneme ne hak veriyordum ne de onu suçluyordum. O büyük hatalar yapmış, babamdan dolayı yıpranmış ve bize tek başına yetebilmiş bir kadındı. Üzerimizde emeği çoktu ama erkeklere zerre güveni yoktu ve hayatımıza karışmayı çok severdi.

...

Güzeliymişim: eve gittin mi

Güzeliymişim: endişeleniyorum jennie