Takıntılı Zorbam

[18]*Sarhoş"

WhatsApp dan çıktım. Çağan görüldü atmıştı. Son dediğim canını fazla acıtmış olmalı. Aman banane? İntikam almak istiyordum. Ve galiba aldım.

Sınıfta yerimde oturmuş mal gibi sırıtırken Alisa yanıma gelmişti. Bana kısa bir bakış atıp hemen yanıma oturdu.

"Hayırdır?" Dedi sorarcasına. Birşey demeden telefonu elime aldım. Çağanla olan mesaj yerime girdim. Ve Alisaya uzattım.

Alisa hemen alıp okumuya başladı. Her bir mesaja ayrı bir tepki veriyordu. Ve biraz komik duruyordu.

Birden gözleri fal taşı gibi açıldı. Elini ağzına götürdü. Gözlerini kapatıp yeniden açtı. Yinede şaşkınlıkla baktı.

"Yuh!" Dedi. Ve mesajları okumaya devam etti. Dudaklarını bir birine bastırmıştı. Gördüğü şeyle gözleri yine açıldı.

"Oha Tuana! Vur dedik öldürdün!" Dedi abartarak. Anlamaz gözlerle baktım.

"Noldu ki?" Dedim. Mal gibi olayı anlamamıştım hala. Alisa telefonumu bana geri verdi.

"Ne mi oldu!? Kızım direk gidip bıçaklasan bu kadar acıtmazdı!" Dedi ve devam etti.

"Sende neymişsin be! Ben bile korktum" dedi Alisa. Sırıttım.

"Gözüm dönünce kimseyi görmüyorum" dedim böbürlenerek. Her zaman böbürlendiği için Çağana gıcık olurdum. Ama şimdi ben yapıyorum.

"Bu arada Giray la sen ne iş?" Dedi göz kırparak. Göz devirdim.

"Tabiki de sevmiyorum! Sadece oyunun bir parçası!" Dedim ciddi olduğu düşündüğüm sesimle.

"Sana birşey diyeyim. Bak ciddiyim Çağana acıdım" dedi.

"Sen kimin tarafındasın ya!" Dedim ve önüme döndüm. Acımak falan ne alakaydı şimdi.

"Kızım her ne kadar Çağanı sevmesem bile sana kör kütük aşık! Senin için herşeyi bütün okulun önünde itiraf etti!" Dediğinde ona döndüm.

"Bana az çektirmedi!" Dedim.

"Biliyorum. Ama yinede o sana böyle aşıkken senin başka bir erkeğe aşığım demen. Öff düşüncesi bile kötü! Çağanın yerinde olmak istemezdim" Alisa dediğinde nefesimi dışarı verdim.

"Abarttım galiba he?" Dedim sorarcasına. Alisa evet anlamda kafasını salladı.

"Tamam tamam artık Çağanla uğraşmicam. İntikamımı aldım sonuçta.."

***
Gece saat 12 yi geçiyordu. Bizimkiler uyumuştu. Ama ben uyumamış tım. Ve Çağandan bir haber de yoktu. Yazmamışdı yani. Normalde yazardı. Ama şimdi ses seda yoktu.

Ona Bir kaç mesaj atmıştım. Cevap vermeyi bırak, bakmamıştı bile. WhatsApp dan onu aradığımda da cevap vermemişti.

Endişelenmeye başlamıştım. Ama birşey olsaydı Akın, Poyraz ve ya annesi birşey söylerdi. Umarım iyidir.

Alisa galiba haklıydı. Abartmış tım. En hassas yerinden vurmuş olmalıydım. Bana onca şey yapmasına rağmen, ona dediklerim için vicdan azabı çekiyordum.

Ayağa kalktım ve balkona çıktım. Boş boş etrafa göz gezdirdim. Gözüme takılan kişiyle olduğum yerde kaldım. Ama nasıl?

Çağan! Onun burda ne işi vardı?. Ve ayakta duramıyordu. Buda onun içtiğine işaretti.

Eliyle bir direğe tutundu. Bakışlarını bana çevirdi. Bir dakika burda yaşadığımı nereden biliyor?. Oh tabi o takıntılı!

Hemen üzerime bir hırka giydim ve telefonumu alıp hırkanın cebine attım. Ardından sessizce evden çıktım. Asansöre bindim ve aşağı kata tuşladım.
Asansör durup, kapı açıldığında direk dışarıya fırladım. Hızlıca apartmandan çıktım.