-ყველას ბიგჰიტში გვიბარებენ...
თქვა ნამჯუნმა და გადაგვხედა.
-რა ყლეობაა. (მარი)
-სირობაა, რა როარ მოსულიყვნენ ტელეფონები შვებულებაში ჰქონდაათ? (ქეთი)
-ხალხო კარგად ხართ? ბიგჰიტში გიბარებენ ტუალეტის სახეხად კი არა რა სახეებს მანჭავთ? დავაი ააცვით, ისა მეც გამიყოლეთ რა ერთ საათში ვარჯიში მაქვს. (მინა)
-ანუ გადამრევთ რაა ეს ქართველები. (ჯინი)
-ხო აბაა რაა, ჩემო სიმპატიურო ჯიინ, მე, გვანცა და მარი შენთან ვჯდებით ყველას დაგასწარით! და ხო ლუკა და ვახო, თქვენ სახლში დარჩით, დასჯილები ხართ ისეევ.(ქეთი)
-უიმეე, კაი ხო, მალე მოდით იცოდეთ! (ლუკა)
-მე ვიძინებ ლუკააჩ, შენი არვიცი. (ვახო)
-მეც წამოვალ რა ვაკეთო. (ლუკა)
-კაით წამოთ წავიდეთ. (ჯინი)
-ეეე მეეე? სადდავჯდე?(მინა)
-შენც ხო მოდი აქეთ არ დაგასწრონ. (ქეთი)
-აეე ცხენოოო, ტუალეტის ქაღალდი რატომ გიდევს ჯიბეში? ჩვენი გაქურდვა თუ გადაწყვიტე რამე მდიდრული მაიმც აგერჩიაა. (მარი)
ეუბნება მარი ჰობის და ჯიბეში ჩადებულ ტუალეტის გორგალზე მიანიშნებს, ჰობის თავიდან გაუკვირდა მაგრამ როდესაც ქაღალდი დაინახა გაეცინა.
-აიი იმენა პრიკოლეები ხაართ. (ჰობი)
-ჰობუუუ შენსავიით რა გიკვირს? (ქეთი)
-ხო რავი, კაი წავიდეთ. (ჰობი)
-რომ იცოდეთ კორეაში ორი თვე კიდევ არ ვაპირებდით დაბრუნებას, თქვენს გამო კი ორი დღის მერე ჩამოვედით, მალე ქენით და უკან დავბრუნდეთ, მეძინებაა.
თქვა იუნგიმ ბუზღუნით და გარეთ გავარდა.
-ჩემი ფისო რა ბრაზიანი ყოფილა ეს ჩემისა. (მარი)
-აუუ ძაანცუდადვაარ, ხალხო თქვენზე სასაცილო ადამიანები არ მინახაავს. (ჯიმინი)
-და სასაცილო რავთქვი?
იკითხა მარიმ მთელი სერიოზულობით და ჯიმინს შეხედა, ჯიმინს უკვე ხელები აუკანკალდა მარის და ქეთის მკაცრ მზერაზე, თვალი აარიდა მაგრამ მალევე ოთახში ყველანაირი სიცილის ხმა გაისმა რამაც ჯიმინის გაკვირვება გამოიწვია, როდესაც გაიხედა მარი ძირს იწვა და მალევე ქეთიც სიცილით დაეცა.
