ქეთისთან ცალკე ომები მიმდინარეობდა, ბიჭები დერეფანში ძლივს ეტეოდნენ, დამარჩენებიც დაემატნენ და ჯიმინი ვეღარ ისვენებდაა ქეთის ტირილზე.
-ვაიმე ექიმო გეხვეწებით მეც შემოვაალ რააა.
შეეხვეწა ექიმს ექიმმა ლი ნება დართო და ფორმა გადააცვა, საოპერაციოში შეიყვანეს ქეთი და ჯიმინიც გვერდში ამოუდგა ცოლს.
-ახლა ღრმად ისუნთქეთ და ეცადეთ გაიჭინთოოთ.
უთხრა ექიმმა.
ქეთიმ კი ბრძანება რაც შეიძლება კარგად შეასრულა, თან ტიროდა და აქეთ მხრიდან ჯიმინის ტირილიც ესმოდა, რომელზე ეფიქრა აღარ იცოდა, ნელნელა ექიმიც ამშვიდებდა და ეუბნებოდა რომ ცოტაღა დარჩა, სუ ცოტახანში კი საოპერაციო ბავშვის ტირილმა მოიცვა, ჯიმინი კი ძირს გაიშხლართა სიხარულისგან.
-გილოცავთ ჯანმრელთელი გოგონა შეგეძინათ.
ექიმმა ხელში დააჭერინა ბავშვი, მალევე კი ექთნებმა წაიყვანეს, ჯიმინი ისევ ტიროდა და ქვემოდან ქეთის უყურებდა.
-მადლობა პატარაავ.
წამოდგა და ტუჩებში აკოცა.
-ძნელი იყო მაგრაამ, უბედნიერესი ვარ.
-მეცც.
გაუღიმა ჯიმინმა და ცრემლები მოიწმინდა.
მარის მალევე ფაეღვიძა და თა პალატაში ამოყო, გვერდით შუშის საწოლში მისი პატარა ეწვინა მეორე მხარეს კი იუნგი იჯდა და მისი ხელი ეკავა.
-პატარაავ, გაიღვიძეე?
წამოხტა იუნგი და მარის ძლიერად აკოცა.
-მე კი გავიღვიძე მაგრაამ შეენ ხო ხარ რიგზეე, ჩემზე ადრე შემწაგივიდა გული, შენ აჩენდი თუ მე?
-ნუ დამცინიი, უბრალოდ ბედნიერებისგან შოკი მქონდა.
-რა დავარქვათ პატარავ?
მარიმ ბავშვს გადახედა.
-სუვონზე რა აზრის ხარ?
-შესანიშმავია, მინ სუვონი, მომწონს იუუნ.
გაეცინა მარის და მალევე ექიმიც შემოვიდა.
-გილოცაავთ, ძალიან საყვარელი და ჯანმრთელო ბავშვია, რას არქმევთ?
-გმადლობთ ექიმო, სუვონს ვარქმევთ, მინ სუვონი.
-გასაგებია, გილოცავთ.
თქვა და გავიდა.
-შენ გგავს თვალებში პატარაავ.
გაეცინა იუნგის.
-გამსხვავებული ბავშვი იქნება, შეენ სიმპატიურობაშიი გგავს ბეიბ.
-ხო ნუ, მამიკოს ბიჭია, შეიძლება ავიყვანო?
-ამას რატომ მეკითხები იუუნ, შენი შვილია რათქმაუნდაა.
იუნგის გაუხარდა და ბავშვისკენ წაბიდა, ხელში ფრთხილად აიყვანა არ დავაზიანოვო და გული გაუთბა ბავშვის შემხედვარე.
