-არაა ნამჯუუნნ გთხოოვვვ..
ევედრებოდა ქუქი ნამჯუნს რომელიც უკვე ტუალეტში შესულს უნიტაზთან მიათრევდა.
-არ გაგივა, დაფიქრებულიყვი იმაზეეე რასაცც იტყოოდიიი.
გველურად გაიცინა ჯუნმა და ჯონგუკი ხელში აიყვანა უნიტაზთან მიიყვანა და თავით დაიჭირა..
-ნებითა შენითა ძალითა ჩემითა..არჩევანი შენზეა..
-ღმერთო დიდებულოო.
თავში ხელი შემოირტყა იუნგიმ და თვალები დახუჭა.
-ჯონგუკააა გაუძელიიი.
დაიწიკვინა ჯინმა ვითომ მზრუნველი ხმით არადა მას ყველაზე მეტად უხაროდა ეს სიტუაცია.
-ჰვაითიინგგგ.
ჰოსოკმაც გაჰყვირა.
-გამძლეობაა ძმაა.
მარიმ უთხრა და უკან გამოტრიალდა ამას ვერ უყურებდა, მაგრამ რატომაც არაა..
ისევ შემობრუნდა.
-ნებითა შენითა თუ ძალითა ჩემითაა თქოოო?
გაუმეორა ნამჯუნმა.
-ნებითა..ნებითა..
ნამჯუნმა ხელი უშვა რა დროსაც სიტუაცია რადიკალურად შემოტრიალდა და ახლა უნიტაზთან დაყუდებული ნამჯუნი იჯდა..
-ჯონგუკ ხომ იცი რომ ახლა უფრო ვერ გადამირჩე...ლაღლუუღლუულა..ჯონნნნ!!!!
ჯონგუკმა ნამჯუნს თავი ჩააყოფინა.
-რა ჯანდაბააა.
დაიწყო ჯინმა.
-მოდიი აქაააა..
ახლა ისევ გაექანა და ჯონგუკს დასწვდა თმაში.
-შენ ნამჯუუნსს თავი ჩააყოფინეე შე პელანწუკავ?
ნამჯუნი გაანთავისუფლა ჯინმა და ჯონგუკი დაიჭირა უნიტაზთან დააყუდა და ახლა მას ჩააყოფინა თავი შიგნით.
-ააალლ..ღღ..ლუღლუუ..ჯიინ.
-რა ჯიინ რაა.
ეხა ნამჯუნი დაეტაკა.
-უფრო ადვილად გამოძვრებოდი რომ დამმორჩილებოდი.
-ააააააა მიშველეეთ...
-მაპატიეე ჯოონგუუკკ.
თქვა მარიმ და უკან მოუხედავად გაიქცა, მერე ქეთისაც დაუძახა და ორივე დაბლა ელოდნენ მომხდარს.
-ვაიმეე ცუდადავაარრ..
დაიწყეს მოულოდნელად სიცილი.
-რა შიგ აქვთ...აჯაჯაჯსჯაკ.
-მარიი ჩვენც შიგ გვააქ.
-ჯაკხკკაკა ხოოო.
კაკაკაკა და კუკუკუკუუს მერე ძლივს დაწყნარდნენ და წყალი დალიეს.
-რაღაც ხმები შეწყდა და მორჩნენ ისინი ყურყუმელაობაას?
დაახლოებით 5 წუთშიც კიბეებზე ხმები გაისმა და მას მოყვა ბიჭების განწირული სიცილიი და ლიკას კაკანი.
-აბაა რახდება?
-ჯონგუკი ვანაშია ჩაყუდებული და აღებინებს.
უპასუხა იუნგიმ
-და ჯუნი?
-ჯუნი..ფანჯრიდან გადახტა და ხეს დაეტაკა მერე ამ ხიანად გადავარდა უკან და ისიც აღებინებს.
გააგრძელა ჯიმინმა.
-ღმერთმა გამძლეობა მისცეთ მაგგ მოკვდავეებსს.
თავი გააქნია ლიკამ და თავის ოთახში წავიდა.
-ჰეე ეხა თეჰიონ მიდი გაყევი შეენცც რას უყურეებ.
წამოიყვირა მარიმ და თეჰიონს უჯიკა.
-დახაარრ რააა.
თავზე აკოცა მარის და გავარდა.
-ეეე ძმააა შეყვარებული ყავს რას კოცნიი?!
მიაყოლა ფეხებში იუნგიმ სიტყვები თეჰიონს.
-მეცც მყაავსსს.
გადმოსძახა მანაც და ყველა ჩაჩუმდა.
-მოიცა, უკვე ერთად არიან?
-ქეთი მე შენზე გაურკვევლობაში ვარ, ლიკას! ლიკაასსს ჩემს დაას! რომელსაცც კორეაზეეე სიტყვის გაგონებაც არ უნდოდა ასევეე ბითიესი ეზიზღებოდაა ყველანაირაადდ ახლა ჰყავს კორეელი შეყვარებული დაა უფროო მეტიიიიი კიმ თეჰიონიიიი?????
-ვაიმეე გულიიიიი.
ხელი შემოირტყაა ქეთიმ.
-ვაიმეე თავიიი.
მარიმაც იგივე გაიმეორა და კია 80 წლის მოხუცებივით გადავარდნენ უკან.
-რა შიგ გაქქვთ.
თავი გააქნია ჯინმა.
-ჯიინნნ!
-უი რძლებო მაპატიეთ.
-არაა ეგ ვიცით რომ შიგ გვააქ უბრალოდ შენგან გაგვიკვირდა ეგ სიტყვები.
-ჰა?
პირი დააღო ჯინმა.
-რა?
მხრები აიჩეჩეს ორივემ დამარჩენებმა კი სიცილი დაიწყეს.
-ეეჰ როგოორ გაკლიაათ.
-ჰოსოკ ვისზე რასიძახიი.
-კაით მორჩიით ეხაა, წადით დაეყარენით დაიძინეეთ.
-ოოჰ დედა ჯინმა გაიღვიძა.
-მე სულ მღვიძავს პაწ.
უპასუხა ქეთის ღიმილით და ტრაკის ქიცინით შევარდა სამზარეულოში.
-კაით დავწვეთ ხოო.
წამოდგა მარიც და ადგნენ დანარჩენებიც.
-ისე ჯერ ადრე არაა?
-ძილისთვის ადრე არასდროსაა!
თქვეს ერთდროულად ქეთიმ და მარიმ.
-ოუუუ პააწწწ.
ჩაუსმირკა ქეთიმ.
-ხო პააწ, კაი წადით გათხარეთ ლოგინებიი.
თქვა მარიმაც და ყველა დაიშალა.
