ქეთის კალათაში ჩავუხტი...
აქ უკვე ერთნაირი შარვლებით ვართ, იმ პარკში კიდე თავისი ტანსაცმელები აქვს ჩაყრილი.
აქ უკვე მე რომ ჩავჯექი კალატაში და ქეთი მაკატავებდა. ვიღაცა ბიჭი გაშტერებული გვიყურებდა, თან მეცნობოდა თან არა მარა დავიკიდე, პირბადე ეკეთა და ისე კარგად არ ჩანდა. დღეს ისეთ კარგ ხასიათზე ვიყავით რომ არვიცი. ერთ ხელში სოჯუ მქონდა მოყუდებული, მეორეთი კიდე ვითომ მოტოს ვქოქავდი ისეთ მოძრაობებს ვაკეთებდი, ქეთი ამაზე დამცინოდა და ისიც მაჯავრებდა, მერე ერთად ვიცინოდით. მალევე დედაჩემს მოვკარი თვალი და მივუახლოვდით.
-ომაააა, სარანგეეეიოო.
ვუყვირი დედაჩემს მაგრამ ის ვერ მხედავს, ბოლოს ქეთის ვუთხარი ახლოს მივეწიე რომ დედაჩემს შევხებოდი, ხელი რომ დავადე შეხტა და უკან გამოიხედა.
-მარი? ქეთი? აქ რა გინდათ? (დედა)
-ომაა სარანგეე.
-მთვრალი ხარ? (დედა)
-ნე აიემ დრუნკედ ომა, სარანგეეეე.
-ეგ რა ჯანდაბაა? (დედა)
-მიყვარხარ მეთქი კორეულად, აუ დე დღეს ქეთისთან ვრჩები, ცოტას დავლევთ და ფილმებს ჩავუსხდებით.
-კაი კაი დარჩი მარა ისე შე კაი ადამიანის შვილო რატომ დალიე ამდენი, გინდა გირტყა რაღაცა? ან აქ რა გინდათ? (დედა)
-ომონიი ნადუ სარანგეე (ქეთი)
-ჰეი სონ არ იუ ოკეი? (დედა)
-იეს ომა აიემ ოკეი? კაი ხო მთვრალი ჯერ არვარ ერთმა ბოთლმა რა უნდა მიყოს? ხო იცი ვხუმრობთ, მე? მარი და ასე ადვილად დათრობა? უფ როგორ გვეკადრება სუფთა სისხლის ქართველი ვარ, სამშობლოს არ ვუღალატებ.
-ეე ვერახართ რაა, სამშობლო არა კვატი, სუ დაგადებილათ მაგ ჩინელებმა, მარა ნუ ღელავ ვიცი რომ ადვილად არ თვრები, წინა წელს პაპაშენმა რო ერთი ბოჩკა ღვინო გამოწურა იმ თვეშივე ბურდღა ადინეთ და არ შებარბაცებულხარ რაღა ამ ერთი კალათით დათვრები? (დედა)
-ეს რაარი კაცო ერთი კალათა იქ გვაქვს დატოვილი და ცოტას კიდევ დავამატებთ, ვაიმე იუნგი გამახსენდა, ნეტა ქართველი იყოს ეხლა ერთად ხო დავლევდით? იუნგიიიიია, ჯიმინაააა, ოდიგაა?