İHANETLER ARASINDA Kİ MUCİZELER

6. BÖLÜM: ORMANDAN KAÇARKEN OKYANUSA TUTULMAK

Giderim, alışığım gitmelere
Gerek yok isyan etmelere
Kazanmayı isterdim, kaybetmeyi değil
Ama olmadı yâr
Kendini kayırıyor her insan önce
Bu yüzden aşka kıyar...

_Sezen Aksu _

Hepimizin hayatta dönüm noktaları olur. O bataklıktan çıkaran bir de biri olur. Bizi bizden daha iyi tanıyan ve koruyan biri vardır hep. Biz farkında olmasak da herkesin böyle biri vardır. Ama dünyaya gözlerimizi öyle kapatmışız ki hiçbir şeyin farkında değiliz; hayatın, yaşamın, mutluluğun, heyecanın... Gözlerimizi açsak belki de daha yaşanılır olur dünya.

Yavaşça arkamı döndüm. Bana bakan gözleri ile buluştum ve o hiç tükenmeyen gülüşü ile de.

"Sen taktın iyice kahveye." dedim kalbimin hızını umursamadan.

"Başkalarına yok tuzlu kahve, değil mi?"

"İllaki sevdiğim biri olacak. Bende ona yapacağım." dedim sakinlikle.

"Sen yap kahveyi bakalım ortada sevdiğin kalacak mı?"

"Ne yaparsın olursa?" Soruma karşılık başını hafif sağa eğdi.

"Bilemem. Ama helvasını sen yaparsın belki." dedi alayla. Gözleri fal taşı gibi açılmıştı. "Ya da ne helvası. Yok helva falan."

"Benim sevdiklerime karışacak mısın?"

"Gerekirse, evet." dedi sinirle. Bu kadar sinirli olmasının sebebi neydi?

"Neyse kapatalım konuyu." Arkamı dönüp merdivenlerden çıkacaktım ki aklıma gelen soru ile ona döndüm. "Bu arada sen ne soracaktın bana?" dedim merakla.

"Ne sorusu?"

"Araba da bir şey soracaktın ama Egeler geldiği için soramadın." dediğimde anlamışçasına salladı başını.

"Önemli bir şey değildi." diyerek ellerini 'Boşver' dercesine salladı.

"Söyler misin?" dedim sakinlikle.

"Önemli değil. Sen git yat uyu." dediğinde omuz silkip merdivenlerden çıktım. Kapıyı açıp odaya girdiğimde arkamdan iri bir cüsse daha geldi ve kapı kapatıldı. Bu koku sadece tek bir kişiye aitti. Nefesimi tutmuştum fakat kalbimi tutamıyordum, hızlı atıyordu. Nefes almazsak kalp atar mı? Atıyormuş demek ki.

"Savaşçı?" Soru sorarcasına demişti. Bana ismimle hitap etmiyordu.

"Hı?" dedim heyecanımı bir kenara atarak.

"Baksana bana." dedi ama ses tonu garipti.

"Ne istiyorsun?" dedim arkam ona dönük bir şekilde.

"Başkalarına tuzlu kahve yapma tamam mı?" Sorusu öyle masumdu ki hayır demek mümkün değildi. Takmıştı bu adam bir kere tuzlu kahveye.

"Evde kalacak değilim. Sevdiğime yapacağım tabi." dediğimde sesli nefes verip homurdanmaya başladı.

"O zaman tuzlu kahve yaparken çamaşır suyu da koy, geberir belki." Öyle bir kıskançlıkla söylemişti ki utanmasam kahkaha atacaktım. Yüzümde ki sırıtışı silmeden cevap verdim.

"Evlenmeden dul kalmaya niyetim yok." dediğimde gülme sesi gelmişti.

"Baksana bana." dedi fakat hâla bakmıyordum.

Bırak beni be adam. Seviyor musun sevmiyor musun belli değil. Korkuyorum... Hislerini yansıt bana, ne olduğunu anlayayım.

"Bakar mısın?" dedi sorusunu tekrarlayarak.