The Runaway Father✓ | Jackson Series #2

Chance?

Chapter 15

Freya's POV

"Mommy?"

"Yes, pumpkin?" tanong ko habang nagluluto ng pancakes para sa almusal niya.

"I'm just curious. How did you and daddy met?" she suddenly asked.

Natigilan ako sa pagluluto nang marinig ko ang tanong na 'yon.

Nagdadalawang isip ako kung sasabihin ko ba o hindi.

I mean, our love story is complicated as hell...

"Mommy?" muli akong nabalik sa wisyo at kaagad siyang nilingon.

"Uhm, why'd you asked?" I tried to change the topic.

"Nothing. Just curious at all."

"Well," I turned off the stove and turned to her. "I worked for your daddy before as a secretary," simula ko at nilapag sa harapan niya ang isang plato ng mga pancakes.

She looked at me attentively, waiting for the next part of my story.

"Sa New York talaga kami nakatira, anak. He was a friend of mine. Alam mo ba, anak? Your daddy did everything para lang mapapayag niya akong maging girlfriend niya," I smiled while remembering those happy moments. "He even courted my family. 'Yung lolo mo, lola mo, at mga tito mo."

"Then, bakit po galit na galit sila tito kay daddy?" curious ns tanong ni Rafa.

"Your dad... made a mistake, anak. Sobrang nagalit ang mga tito, lolo at lola mo kaya hindi sila natutuwa kapag nakikita siya."

"Is daddy a bad person?"

"No, baby," I held her cheek and softly pinched it. "Daddy is the best person I had ever met. You are lucky to have a father like him." Naluluha kong sabi pero pinipigilan ko lang na tumulo ito.

"Do you love him, mommy?" she whispered.

Ang kaninang napipigilan kong luha ay agad tumulo dahil sa itinanong niya.

"Yes, anak. I love your daddy so much," I answered in a hoarse tone.

"If you love him, bakit hindi po kayo nagbabalikan?" punong-puno ng pag-asa ang kanyang boses.

"Love is not always like that, pumpkin. I love your daddy, that's why I let him go. As much as I love him, I have to let him go for the better," a tear escaped her eye.

Tumayo ako mula sa stool na inuupuan ko at agad nilapitan ang anak ko para yakapin siya.

"Nag-usap na tayo diba? It's better for your daddy and I to go on our separate ways," I mumbled and combed her hair with my fingers. "Wag kang mag-alala, anak. Hindi kita papabayaan. Kahit tayong dalawa na lang ang natitira, hindi kita papabayaan. Mahal na mahal kita, Rafaelle. Lagi mong tatandaan 'yan," I held her chin up and kissed the tip of her nose.

Kahit hindi buo ang pamilya mo, anak, hindi ko hahayaang maramdaman mo na may kulang. I will always be here to be your mommy and daddy.

Kaya natin 'to, kaya natin kahit wala ang daddy mo.

...

"Freya!"

Iritado akong bumangon mula sa sofa at padabog na nagtungo sa front door.

Hindi ko namalayang nakatulog na pala ako sa sofa samantalang ang anak ko ay sa carpet nakatulog habang katabi ang mga laruan niya.