kilometers don't matter |Sakuatsu

8'

"Şimdi ben bu sabah test kitabı almak için kitapçıya gittim. Şu şehrin merkezindeki yeni açılan büyük kitapçı varya ona işte. Neyse ben yoldayken her adım attığımda sayacım azalmaya başlamıştı-" 

"OHAA Tanışma hikayenizi mi anlatıyorsun şuan"

"Tanışmadık ki"

" Ne demek tanışmadık ya siz salak mısınız!?"

"Anlatıcam şimdi bekle biraz
Neyse ben kitapçıya gittim kitap bakıyorum falan ama bir yandan da sayacım sürekli azalıyor ve ben korktum nedensizce acayip kötü hissettim kendimi. Baya yakınıma geldi sonra ama yüzünü görmedim çünkü aramızda raf vardı. Kaçsam mi falan diye düşünürken bu bir iki adım falan attı bende kitaplarımı yere atıp koşmaya başladım."

"SALAK NEREYE KOŞUYON AYAKLARIN KIRILSAYDI DA KOŞMASAYDIN"

"YA ABLA İYİ MİSİN AYAKLARIM NİYE KIRILSIN"

"RUH EŞİNDEN KAÇILIR MI ANDAVAL"

"Yaptık işte bişiler takılmayın oralara. Ben kaçtım işte bekledim bir süre sonra gitti yani çıktı kütüphaneden sayaç baya ilerledi çünkü. Bende durduğum yerden çıktım kitapları almaya gittim. Bir baktım kitapların üstünde bir not."

"AY YERİM BEN BU KIZI CİDDEN ÇOK TATLI"

"YEME KIZI Bİ SUS ARTIK"

"NEYSE not var işte üstünde de numarası yazıyordu birde benden niye kaçıyon güzellik mi ne öyle bişi yazıyordu. Cümlenin sonunda da kalp koymuştu"

"KAHSLAHALZHAL GÜZELLİK DEMİŞ SANA"

"GÜZELİM ÇÜNKÜ.
ŞİMDİ kıza yazıyım mi?" 

"Bişi dicem bence kız değil"

Ablasının söyledikleri başından kaynar sular dökülmesine neden olmuştu. Zaten yeterince sorunu vardı bir de ruh eşi erkek mi çıkmalıydı. Eğer ruh eşi kız olsaydı ailesinin yanına gidip bakın ben eşcinsel değilmişim anladınız mı gördünüz mü tarzı birşeyler söyleyecekti. Ama şuan bunu yapması imkansızdı.

"Bence kesinlikle yazmalısın hem cinsiyetini de öğreniriz kafamızda soru işareti kalmaz. Ama ben sana şimdiden söylemek istiyorum erkek olması bir sorun değil. Annemler sana her ne kadar kızıp evden kovsa da birkaç ay sonra evleniyorum ve bizimle birlikte yaşayabilirsin. Sevgilimin buna bir şey demeyeceğinden çok eminim."

İçten bir teşekkürle yanıtladı ablasını. Her ne kadar doğruyu söylemek istese de ruh eşinden korktuğu için kaçtığını söylemeye dili varmadı. Ablasının heyecandan kaçtığını düşünmesi herhangi bir şeyi değiştirmedi. "Numarayı ver yazalım" Kiyoomi ablasını ikiletmeden cebinden numaranın yazılı olduğu kağıdı çıkardı. "Şimdi mi yazıyoruz? Ne yazıcam ki?" Daha önce kimseyle bir konuşma başlamıştı. Özellikle bu kişinin ruh eşi olması onu ayrı bir strese sokmuştu ama yanında ablası varken her şeyin üstesinden gelebilirdi. Sanırım?

Kafa kafaya verip ne yapacaklarını düşündüler ve en son Kiyoomi'den ikisinin kafasına da yatan bir öneri geldi. "Bence sadece selam verelim sonuçta o bana numarasını verdi yazılacak şeyi de o bilsin." Bu fikri duyunca ablasının adete gözleri parladı ve hızlıca kardeşinin telefonunun kilidini açıp numarayı kaydetti. Kiyoomi çocuğu ne diye kaydedeceğini bilmiyordu ama ablasının bir fikri vardı. Sürpriz olması için Kiyoomi'ye daha göstermemişti. "3-2-1 bak! " Kapattığı gözlerini yavaşça açıp telefon ekranına baktı kıvırcık çocuk. Yazılan ismi okuyunca içini yine o garip his kaplamıştı. Bu hitap şeklinden rahatsız olduğu için miydi yoksa bu kelimeyi ilk defa kullandığı için mi bilmiyordu. Ama ekranda asla tanımadığı ve adını dahi bilmediği çocuğu ablası "Sevgilim🦊" diye kaydetmişti.

"Birileri fena tutulmuş~ "

"Kim tutulmuş? Ben miii? Komik olmayalım lütfenn."

"Boşuna konuşma gözlerin ve yanakların her şeyi anlattı bana canım."

Telefonu ablasının elinden çekip kameraya girdi Kiyoomi. Yüzüne baktı ve o an yanaklarının gerçekten kızardığını fark etti. Daha önce o nota yazılan güzellik kelimesini okurken de böyle hissetmişti. O zaman da mı yanakları al aldı yani? Şimdi anlamlanmıştı kasiyerin garip bakışlarındaki sebep.

Daha fazla saat ilerleyip gecenin bir vakti telefonun karşındaki insanı rahatsız etmemek için hızlıca birşeyler yazdı Kiyoomi. Daha önce kimseyle konuşmamıştı ve nedensizce saygılı konuşması gerektiğini düşünüyordu.

Sevgilim 🦊

Merhaba!
Tahminimce ruh eşimsiniz doğru muyum?
[02:22]