DENİZ

5. Bölüm: Kaçırılma

~Efe Doğan~
Serenay ' dan hala haber yok. Kaçırıldığına artık emin olduk.

~Serenay Doğan ~
Gözlerimi açtığımda hatırladığım pek bir sey yoktu. Kendimi büyük vaatler verilip ünlü olmayı başaramayan saçma film yıldızları gibi hissediyorum. Tam kendime geldiğimde biraz arkamdaki camın kenarında Berk'in sigara içtiğini gördüm. Bu çocuk ne zamandan beri sigara içiyordu? Berk kim mi? Ah boşverin gitsin.

********

~ Efe Poyraz ~
Serenay'ın yerini bulduk. Şuan oraya doğru gidiyoruz. Çok az kaldı, Serenay'a kavuşmama...
Geldik galiba bütün polis arabaları durdu. Bende kendi arabamla onları takip ediyordum. Gelmememi söylemiş olsalar da Serenay'ı bulduklarında yanlarında olmak istediğimden gizlice takip ettim. Depo gibi bir yerde olmalıyız. Polisler her yeri kuşattılar. Çıkmam imkansız gibi. Bende beklemeye karar verdim. Ama ne yalan söyleyeyim, içeride Serenay'ın başına kötü şeyler gelebilme tehlikesi varken burda böylesine rahat oturamazdım. Bu yüzden polisler çıktığı zaman bende gizlice peşlerinden gidebilirdim yani herhalde.

~Serenay Doğan ~
Yoğun sigara kokusunun genzime kaçmasıyla öksürmeye başladım. Berk tam bir orospu çocuğu gibi sırıtıp "ne oldu güzelim? Sigaralı fantazilerimi özledin değil mi? Ahahah Kıyamam tatlım. " dedi. Bende var gücümle bağırıp "EFE BENİ BURDAN ALICAK SENİ PİSLİK!!" Dedim.
Berk bu tepkime biraz şaşırmış da olsa "Görücez güzelim, görücez." Diyip göz kırptı. İğrenç. Biz tam böyle konuşurken megafondan gelen cızırtılı sesi duyduk. Sanırım Efe geldi. Heyt bee, kimin aşık olduğu çocuk. ♥
Ops!?

*****

*YARIM SAAT SONRA*

~ Efe Poyraz ~
Polislerin megafonlu duyurularından sonra içeri dalmalarının üstünden yarım saat geçti. Içeriden hiç ses yok. Acaba ne oldu? Şimdiye kadar bişeyler olmalıydı, değil mi? En azından çatışma sesleri yada çığlık beklerdim. Ama yok. Lanet olsun ki yok. Delirmek üzereyim. Serenay içeride bir yerlerde ve belkide yaşamıyor. Ve ben hala burdayım. Dimi lan? Ben niye burdayım? Serenay içerideyken benim burda durmam ne bizim dostluğumuza yakışır ne de bana.

~Yazarın Ağzından~

Efe bunları düşündükten sonra bir hızla arabadan çıkar. Deponun kasvetli kapısının önüne kadar gider ve aniden kendini içeri atar. Ve o an Efe için her yer kararır. Çünkü, çünkü Serenay koşarak ona doğru gelmektedir. ♥

~Serenay Doğan ~

Polisler geldiler ve Berk'i etkisiz hale getirdiler. Efe'nin dışarıda beklediğini, ihbar etmeye geldiğinde çok endişeli olduğunu, sevgili olup olmadığımızı sordu. Kendimi sorguda gibi hissetmiş gibi de olsam arkadaş olduğumuzu anlattım. Tabi benim bu kaçırılma olayını bizimkiler öğrendikleri zaman karakolda bana kısa olarak nitelendiremeyeceğimiz bir nutuk çektiler. Bende her söylediklerine kafa sallıyordum. Çünkü düşündüğüm tek şey Efe'ydi. Efe ve o muhteşem kahverengiye kaçan ela gözleri. ♥

******

Yoğun ve yorucu bir günün ardından eve gittim ve Efe'yle yarın konuşmak için sözleştik. Tabi siz Berk'in kim olduğunu merak ediyorsunuz. Berk kim mi? Berk tam bir orospu çocuğu. Tanıştığımız günden beri peşimde. Bundan 3 yıl önceydi. O zamanlar 7.sınıfı yeni bitirmiştim. Yaz tatilinde yazlığımızdaydık. Annemler uzun süredir orada bir çevremiz olduğu için dışarı çıkmama izin veriyorlardı. O yaz benim için ölüm gibiydi. Berk'le o yaz havuzda tanıştım. Psikopat oldugunu nerden bilebilirdim ki? O günden beri peşimde. Belalım falan değil. Sadece yazlığa gittiğimizde sataşırdı ama bende pek yüz vermezdim. Ta ki bugüne kadar. Bursa'ya kadar gelmiş, beni takip etmiş ve kaçırmıştı. Lanet olsun umarım tutuklanır ve beni rahat bırakır.