Bir süre öpüştük ve duyduğum öksürük sesiyle Efe'den ayrıldım. Arkamı dönmemle yakışıklı diyebileceğim bir çocukla göz göze geldim.Efe ise benden çok daha farklı bakıyordu çocuğa. Benim gibi şaşkın değil de, sanki daha önce onu görmüş gibi. Sanki hep beraberlermiş gibi. Sanki tanıyormuş gibi. Şaşkınlığımı bir kenara atmaya çalışarak boğazımı temizledim.
"Sen kimsin, sevgilime neden öyle bakıyorsun ve en önemlisi öpüşmemizi niye böldün? Umarım iyi bir sebebin vardır? "
Çocuk ben bunları söyledikten sonra gözlerini Efe'den ayırdı ve gözleriyle beni süzdü. Sonra alayla gülümsedi ve "Ah güzellik demek Efe sana beni anlatmadı. Halbuki Efe'nin beni unutacağını düşünmezdim. Neyse Efe ve onun küçük sürtüğü. Daha sonra görüşmek üzere " diyerek yanımızdan uzaklaştı. Tam bir özürlü gibi arkasından bakakaldım. Efe'ye dönüp bu çocuğun kim olduğunu soracağım sırada Efe'nin yanımda olmadığını farkettim. Bunun intikamını alacağım senden Efe Poyraz.~Efe Poyraz ~
Şimdi sıçtım işte. Hemde baya ağır sıçtım. Nerden çıktı lan bu çocuk? Neydi adı ya? Koray mıydı? Heh evet, Koray .Koray Ulusoy. Hepiniz meraklanıyorsunuz.'Kim Lan Bu Koray?' Diye. Koray benim eski dostum. Bebeklik arkadaşım da diyebiliriz. Ailelerimiz yüzünden beraber büyüdük. Dosttuk evet ama hep bir anlaşamamazlık vardı aramızda. Yani o beni sevmezdi. Ki bende beni sevmeyen birini sevmem. İlk tanışmamız annemler sayesinde oldu. Ben 5 yaşındaydım. Sokakta oynayan klasik Türk çocuğuydum. Maç yapıyorduk, her zamanki gibi. Sonra yanımıza sarışın mavi gözlü bir çocuk geldi. Hepimiz 'sarışın erkek mi olur?' Diye dalga geçtik onunla. O ise bize aldırmadan bizimle oynamak istediğini söyledi. Farketmiştim. Bizim mahalleden değildi bu çocuk. Birinin misafiridir diye düşündüm. 'Oynasın' dedim. Her oyunun kaptanı bendim. Diğer çocukları sanki ben yönetiyordum. Ben öyle dediğimde hepsi kabul etti. Koray'la böyle tanıştık işte. O günden sonra hep bizimle takılmıştı. Ama 9 senedir onu görmüyordum. Bizim mahalleye geldikten 2 yıl sonra annesi, babası ve Koray'ı terk etti. Onlarda başka bir yere taşındılar. O olaydan sonra 1-2 kez daha görüştük. Ama Koray çok değişmişti. Bana düşman gibiydi sanki. O günden sonra onu bir daha ne aradım, ne de umursadım. Kendi hayatıma dönmüştüm.Koray, her zaman için beni kıskanan bir çocuktu. Gördüğüme göre de hâlâ değişmemiş. Hâlâ beni kıskanan, o 5 yaşındaki Koray var sanki karşımda. Anlamadığım şey aradan 9 yıl geçmiş olmasına rağmen benden ne istediği. Çocukluk çocuklukta kalmış olmalı. Koray'ın başka bir derdi var. Kesinlikle. Ve bunun Serenay'la alakası var.
~Koray Ulusoy~
Efe ve onun küçük sürtüğünün öpüşmesini bozduğum için pişman değilim. Olmayacağım da. Serenay'la derdim ne mi? Serenay'la kişisel bir sorunum yok.-kızı tanımıyorsun diyeceksiniz, evet ama konumuz bu değil. - benim tek sorunum Serenay gibi bir kızın Efe'nin yanında olması. Bu arada benim kim olduğum şimdilik sizin için meçhul. Efe beni hatırlamıştı. Ama Serenay, o güzellik nasıl beni unuttu, bilemiyorum. En çok da onun unutmamasını beklemiştim. Ama olmadı. Beni sevmiyordu, o küçük sürtüğün beni hatırlamasını nasıl bekleyebilirim ki?! Sizden nefret ediyorum lan. Öldüreceğim seni Efe Poyraz. Ve sende benim olacaksın Serenay Doğan. Geç kalmış ta olsam...OKUYUN LÜTFEN.
Merhabaaa ^^ şehir dışında olduğum için bölümler gecikmeli geliyor. Özür dilerim. Bölümleri yazmaya önceki bölümü paylaşır paylaşmaz başlıyorum ama anca bitiyor yada anca paylaşmaya zaman bulabiliyorum.
***
Ah tabi siz şimdi Koray'ın kim olduğunu merak ediyorsunuz. Finale yakın bir bölümde açıklamayı düşünüyorum. Daha doğrusu Serenay-Koray karşılaşması gibi birsey olacak. Herneyse bu kadar spoi yeter. :3 Teşekkürler sizi seviyorum.
xxx
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DENİZ
Novela JuvenilBU HİKAYEDEKİ ÇOĞU OLAY GERÇEKTİR. "BİR OKUL AŞKIYDI BİZİMKİ, OKULA SIĞMAYAN BİR AŞK. ŞİMDİ ARADAN YILLAR GEÇTİ, BAZEN BİR DENİZ KIYISINA GİDER, EN BAŞTAN İZLERİM HİKAYEMİZİ. " ~Efe Poyraz~