Ben ne yapıyorsun dememe kalmadan dudakları dudaklarımın üstünü örtü . Ben ondan kurtulmaya çalışırken o dişlerini alt dudağıma geçiriyordu karşılık vermiyordum ama karşılık vermem için kalçalarımı sıkıyordu ben ne uğradığıma şaşırdım
kalçamı serbe...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
Yüzüme vuran güneş ışığı ile uyanmıştım. gözlerimi açtığımda karşımda beni izleyen bir adam beklemiyordum. Yüzüme bakıyordu. Yüzümü ezberlemek istercesine. Daha fazla bu saçmalığa dayanamayıp
"Sorumu tekrarlamak zorunda mıyım. Sen kimsin ?"
Tavırlarını değiştirmeden "Kahvaltı hazır" dedi ve odadan çıkmıştı.
Kimdi bu adam?
Bende çıktığı kapıdan bende çıkmıştım. Saçmalamayın tabiki kahvaltımı yapacam. Açlıktan ölmek gibi niyetim yok.
Uzun bir kolidor vardı.
Tablolarla donatılmıştı. Her Biri çok güzeldi. Sağ alt köşesinde" Vanya " yazıyordu güzel bir el yazısıyla.
Kolidorun sonunda bir tablo dikkatimi çekmişti yine sağ alt köşesinde " Vanya'm mutlu değilim, mutsuz değilim sadece seni kazanamadan kaybetmekden korkuyorum"
Kime yazılmıştı.
Burnuma gelen güzel kokular yüzünden tabloyu düşünmeden merdivenlerden indim mutfağı bulduğumda o adımı görmüştüm kahve içip elindeki tablate bakıyordu. Benim onu izlediğimi hissetmiş gibi bana dönmüştü.
Ona gözümü devirip bende tam karşısına oturmuştum. Soruyu değiştiriyorum. Bu adam beni nereden tanıyordu? Karşımdaki bir bardak çay vardı çeşit çeşit kahvaltılık. Çayı alıp oturduğum sandalyeye sırtımı yaslayıp. Konuşmaya başladım.
-" Benim burda ne işim var?" Diyip elimdeki çaydan bir yudum almıştım ve davam ettim .
" Nasıl evime girmiştin ve benden ne istiyorsun?" Şimdi diyorsunuzdurki korkmuyormusun. Korkuyorum ama belli etmemeye çalışıyordum .
" Seni tanıyorum çünkü sen benim karım olacaksın."
Ulan buda kilişe Wattpad kitaplarındaki kitap gibiydi. Bende "he he senin karın olacam ." Dedim ve kahvaltıları tabağa koymaya başladı o "benim karım olcaksın "dedi ve ben oldum . Kulağa imkansız geliyordu . Yine adama bakıp adamın kaşları çatık bani izlediğini gördüm . Ciddimiydi bu adam.
" Ne niye öyle bakıyorsun ki espirin ya da şakamı diyeyim hiç komik değildi" omuz silktim yemeğe geri dönmüştüm.
-" Ben ciddiyim Ayşin!" İsmimi bastırarak söylemişti. İşin ciddiliğini yeni yeni idrak edebiliyordum. Ellimdeki çatalı tabağa bırakıp yerinde dikleştim ve sandalyeye sırtımı yasladım.
"Ne dediğinizi anlamıyorum Cidden. Siz kimsiniz ? Ne yapıyorsun neden kendi evimde değilim. İsmimi nereden biliyorsunuz? En önemlisi bu evlilik konusunda ne, şimdiye kadar bir tepki göstermemem yanlış anlaşıldı galiba! "
-" Çok soru soruyorsun Ayşin " dedi ne sanıyor bu adam şimdiye kadar sakin kalmam hattaydı.
" Sorularıma cevap verseydiniz bu kadar çok olmazdı beyefendi!"
-"Tamam tamam cevap verecem "
" Cevap vermemeniz hattaydı"
-" Ben poyraz kaya !"
Dudaklarımdan istemsizce çıkan Hassiktir küfürüyle yerin dibine girdim denebilir.
-" Çok küfürbazsın" dedi alayla
Ben şimdi kaya ailesinin varisi yer altı dünyasının korkulu rüyası olan poyraz kaya ile aynı masadamı oturuyordum.
Hızla sandalyeden kalkıp çıkış kapısı olarak tahmin ettiğim kapıya doğru hızlı adımlarla gittim.
Kapıyı açtığımda iki tane siyah takıpla kapıda dikilin adamları beklemiyordum etrafta dolu adamlar vardı. Göz devirdim bir mafyadan ne beklenebilirdiki ensemde hissetiğim sıcak nefesle irkildim konuşmaya başladı.
" Sen benimsin Ayşin,. Hiç bir yere gidemezsin ."
Arkama dönüp " Ben kimsenin değilim poyraz kaya." Devam ettim
"Evime gitmek istiyorum " dedim.
Ellerini omzuma koyup " tekrar ediyorum hiç bir yere gidemezsin"
Ellerini omzundan çektim "Benden uzak dur poyraz kaya "
Tam gidecekken korumalar önümde bitmişti. Göz devirdim " gidecem ve bana kimse engel olamaz."
-" Ayşin Ayşin beni tam tanımıyorsun galiba , Şimdi gidersen ne olur." Dedi devam etti "Aaa yeni hatırladım senin bir hasta bir kız kardeşin vardı değilmi , adı neydi dur hatırlayacam."
Ne diyordu bu adam " hatırladım adı Ada değilmiydi ?"
Bu adam beni nerden tanıyordu kız kardeşimi nerden tanıyordu .
