ÇİÇEK'Çİ KIZ | Yarı texting

18

Merhabalaaar

Yeni gün yeni bölüm

Kısa kesiyorum başlıyoruz bakalım.

~
Gökhan Türkmen - Çatı katı

Balın Çisem Karay

Gök gürledi. Gökyüzünden yağmur damlaları akmaya başladı. Sahi ne kadar olmuştu sarılarak kollarının arasında Duralı. Öylece duruyorduk.

Kollarını bedenimden ayırmıyor sıkıca sarılıyor bir yandan ağlıyordu. Ben avcumun içindeki toprak ile öylece durmuş sarılamıyordum gücü bulamıyordum kendimde. Gözlerimden bir kaç damla yaş süzülmüştü . Dudaklarımı ısırıp sesizce ağladım onunla birlikte. Bana acıyor muydu? Suçluluk duygusu muydu? Neden sarılmıştı? Deniz yüzünden acıyor muydu? Belki onada acımış üzülmüştü? Kendi suçu olduğunu düşündüğü için sarılmıştı yada?

Tüm gücümü topladım kollarımı kaldırdım yumruk yaptığım ellerim ile ittim onu güçsüz müydü izin mi vermişti bilmiyordum ama onu uzaklaştırdım kendimden. İtmem ile geriye doğru sendeledi ama toparladı kendini omuzları düşmüştü dik değildi. Gözleri dolmuş akan göz yaşını kolu ile silmiş patlamış olan dudağı ve kaşından akan kan ile bana bakıyordu. Bir adım attı sonra gözleri Deniz'in mezarına gidip geldi başını iki yana salladı. Ağzını açtı bir şeyler söyleyecekti ki geri kapadı tekrardan mezarlığın olduğu yöne baktı gözlerini yumdu.

"Benim. yüzümden oldu? O duyduğum çığlık senindi? sen onu kaybediyordun." Dedi vural sesi kısıktı kendine soruyordu bu soruyu bana değil.

Kafamı iki yana salladım bir adım attım ona doğru. Eline uzandım ama tutamadım avcumdaki toprak ile öylece kaldım. Onun suçu değildi haberi bile yoktu bilemezdi hafızasını kaybetmeside onun suçu değildi.

"Ben hatırlamış olsaydım! Kaza geçirmemiş olsaydım!Annem söylemiş deren'i o odaya sokmamış olsaydı, yaşayacaktı?" Dedi vural. Kendi soruyor kendi cevaplıyordu.

Kafasını iki yana sallıyor yağmurun altında ıslanıyordu. Sesi yüksekti sinirliydi, öfkeliydi, acı çekiyordu belkide kırgındı kendine.

"Ben," bana baktı o an yıkılmıştı suçlu arıyordu. "Ben baba olacaktım?" Kısa bir an gözlerini ayırdı mezara doğru baktı. "Ölümüne sebep oldum? Ben kendi çocuğumun ölümüne mi sebep oldum balın?"dedi vural ardından öylece yere çöktü.

Hızla yanına gittim yere yanına oturdum ellim ile tutum yüzüme bakmasını sağladım. Dudaklarımı birbirine bastırdım gözlerine baktım.

"Bana bak Vural! Senin suçun değil! Ben söyleyecektim sana yeni öğrenmiştim ama sen. Kaza geçirdin vural." Dedim sesizdim ama duyuyordu beni.

Gözlerime baktı öylece konuşmadı anlatmam gerekiyordu suçlu olarak görecekti kendini onun suçu yoktu bebeğimin ölümünde.

"Ben gittim öğrendim. Kaza'dan iki gün önce şüphe etmemiştim hiç ama başım dönüyor midem fazla bulanıyordu. Doktor söyledi o gün riskliydi üzülmem yada ani hareket etmemek gerekiyordur yanımda Mirza ve Mete vardı benimle gelmişlerdi sen görevdeydin. Gelecektin iki gün vardı." Dedim sesizdi ses tonum ama duyuyordu beni. Yağmur taneleri üstümüze yağıyordu hala. "Telefonda söyleyemezdim bunu, ben sürpriz olsun diye bir şeyler düşündüm, sonra senin kaza haberin geldi ben hastaneye geldim sen ameliyattaydın. Sonra iki gün daha bekledim iki gün boyunca uyanmadın yanına girmek istediğimde annen izin vermedi. Ben doğru dürüst ağzıma bir şey sürmüyordum. Ama yemem gerekiyordu onun gelişmesi sorun yaşamaması için," dedim sesimin titrememesi için gayret ediyordum. "İki günün sonunda uyandın sen. Bahçedeydik Mirza ile yanına gelmek için çıktığımızda annen karşımıza çıktı bir şeyler söyledi. Beni istemediğini söyledi ben umursamadım, odanın önüne geldiğimde ilk önce mirza benim girmemi istedi. Odaya girdim Vural. Sonra seni onunla gördüm kollarını sarmış onu öpüyordun." Dedim yutkundum sonra derin bir nefes içime çektim.