ÇİÇEK'Çİ KIZ | Yarı texting

28

Selam bebekler

Nasiliz bakalim

İyi miyiz?

Ben iyiyim

İyi olun sizde

Baslayalim hadi

Hazir miyiz bölüme?

Günün sözü; "En başından beri biliyordum bu savaşın yüreğimde hiç kapanmayan derin yaralar açacağını. Biliyordum başkalarına özenle baktıran o mutluluğun beni hiç bir zaman bulamayacağını. Ama insan bazen ölesiye yanılmak istiyor."

"Kayhan - Odalara ışıksızım, Sezen Aksu - begonvil"

~

Balın Çisem Karay

Bir haftanın sonunda tatilimiz bitmişti. İstanbul'a girmiştik arabayla arka koltukta Rita ile duruyordum Mila ve Mirza önde oturuyor Mirza arabayı kullanıyordu. O günün ardından aramıştım ama aramalarıma dönmemişti Vural. Mete ile konuştuğumda fazla konuşmamış iyi olduğunu yanında olduğunu söylemişti, Mirza ise garipti. Sesizdi bizimle ne kadar gülüyor olsada bir şey olmuştu ve bize yansıtmamaya çalışıyordu. Ne kadar sormamak için dayansamda sonunda sormuştum ona o ise bana hiç bir şey söylememişti bir şey olmadığını söylemiş geçiştirmişti. O ağrı hala devam ediyordu sorun buydu.

Rahat edemeyecektim, vural'ı görene kadar içim rahat etmeyecekti biliyordum. Boğazımı temizledim Mirza ve Mila'ya baktım ikiside sesizdi arabada hafif bir müzik çalıyordu. Gülümsemeye çalışsamda olmamıştı.

"Vural nerdeyse onun yanına bırakır mısın beni Mirza?" Dedim Mirza'ya bakıp.

"Balım," durdu ne diyeceğini bilemez bir şekilde bekledi bir süre. "Sonra görsen daha iyi olur sanki." Dedi Mirza ardından yutkundu.

"Şimdi görmek istiyorum Mirza," şimdi görmem gerekiyordu içim rahat etmeliydi. "Eğer götürmeyeceksen indir taksi ile gideyim ben." Dedim inatla.

"Tamam balım." Bana baktı çok kısa bir an. "Mete bana yazdı zaten gidelim." Dedi Mirza.

Başımı salladım. Önüme döndüm Rita'nın başını okşadım. Yol boyunca şarkı dışında bir ses yoktu arabada köprüden geçmiş gidiyorduk. Yarım saatin sonunda evin önüne gelmiştik arabayı durdurması ile hızla arabadan inmiştim. Vural'ın ailesinden ayrı olan evinin önündeydik. Hızla bahçeye girdim kapıya gittiğimde bir kaç kez vurdum kapıyı açan Mete'yi görünce kaşlarımı çattım.

"Vural içerde mi?"diye sordum cevap vermedi. "Cevap versene Mete." Dedim mete'ye bakarak.

Mete arkamdaki bir noktaya odaklanmıştı ki döndüğümde mirza'ya baktığını gördüm. Mirza olumsuz anlamda başını salladığında hızla Mete'ye döndüm o Mirza'ya bakmış ardından bana bakmıştı. Yüzüne baktığımda net olarak anladığım tek şey bir sorun olduğuydu.

"İçeri geçelim güzelim gel anlatacağım." Dedi Mete kolumu tuttu yavaşça.

Başımı salladım beni götürmesine izin verdim içeri girdiğimde Mirza ve Mila içeri girmişti bizimle beraber. Kapıyı kapatması ile sesizliğin içinde hıçkırık sesleri geldi kulaklarıma. Kötü bir şey olmuştu. Bir şey olmuştu ve olan şeyi benden saklamışlardı salona girdiğimizde Vural'ın annesini koltukta ağlarken gördüm sonra yanında duran babası ardından meliha ablayı gördüm. Gözlerinin içi kızarmıştı başını kaldırmış bize doğru bakıyordu.