"Eğer güzel bir kelebek yakalamak istiyorsan," dedi Jeno daha yeni merhem sürdüğü alnımın üzerine yara bandını yapıştırırken.
"Onun zorla peşinden gitme. Sana gelmesi için güzel bir bahçe yetiştir. En sonunda, gelip eşsiz bahçendeki çiçeklere konaca...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
°°°
Mingyu'nun hızına yetişemeyince elimi tutan bileğini tuttum ve girişe vardığımızda yürüyüşünü biraz yavaşlattım.
"Mingyu,bekle." durdu ve arkasını döndü. Bana baktığında düz bir yüz ifadesi görmek beni biraz ürkütmüştü çünkü birazdan fırça yiyeceğimi anlamıştım.
Kenetlenmiş parmaklarımızı çözüp elimi onunkilerden ayırdım ve salona doğru ilerledim. Görevli kadın tahmin ettiğim gibi bize doğru ilerliyordu. Önünü kesip elindeki siyah cekete uzandım ve,
"Ben alayım onu efendim" dedim. Mingyu'nun ceketini kadından alıp koluma asarken girişe geri göndüğümde kollarını beline yerleştirmiş düşünceli Mingyu'yu görmüştüm.
Yavaş adımlarla ona yaklaştığımda bakışları yüzümü buldu. Bir süre dikkatle yüzümü inceledikten sonra,
"Bana anlatmak istediğin bir şey var mı?" diye sorunca başımı yere eğip çekingenlikle aşağı yukarı salladım.
"Gitmemiz senin için sıkıntı olmayacak mı?" diye sordum kafamı kaldırdığımda. Kafasını iki yana sallayıp, "orada bir lokma bile bir şey yemeyeceğini biliyorum Saram, haydi gidelim. Arabada konuşuruz." Beni iyi tanıması şaşırtmamıştı. Yıllardır belirli zamanlarda yaptığımız bu aile yemeği aynı geçiyordu. Mingyu ise bu yemekten memnun olmadığımı her defasında biliyordu.
Elimdeki ceketi açıp iç kısmını ona uzattım ve kollarını geçirmesini bekledim. Kaşları havaya kalkarken bir şey söyleyecek gibi oldu ama vaz geçi arkasını döndü ve kollarını cekete geçirip yakalarını düzeltti.
"Gidelim." kapıyı açıp çıktığında ben de arkasından çıkıp kapıyı çektim. Şimdi Mingyu'nun yanında hiç olmadığım kadar gergindim çünkü ondan bir şeyler sakladığımı biliyordu. Ve bu hoşuna gitmemişti.
Siyah Range Rover'a bindikten sonra emniyet kemerlerimizi taktık ve Mingyu arabayı çalıştırdı.
Bir süre sessizce yol gittikten sonra sessizliği bozan o oldu.
"İyi misin sevgilim?" diye sordu bakışlarını kısa bir süre yoldan çekip bana çevirirken. "Yüzündeki yara izlerini fark ettim. Bana anlatamadığın bir şey varsa lütfen çekinme."
Başımı eğip tırnaklarımla oynamaya başladım. "Önemsiz bir şey. Beden dersinde topa takılıp duvara çarptım. Kendimi korumaya çalışırken alnım ve avuçlarım duvara sürüldü. "diye bir yalan uydurdum. Mingyu derin bir nefes verdi. İnanmadığını anlamıştım ama beni zorlamayacaktı da. Bundan da emindim.
"Benden bir şeyleri gizlemen canımı acıtıyor." diye itiraf ettiğinde kafamı ona çevirdim. Kusursuz yan profilini bir süre izledikten sonra,
