"Eğer güzel bir kelebek yakalamak istiyorsan," dedi Jeno daha yeni merhem sürdüğü alnımın üzerine yara bandını yapıştırırken.
"Onun zorla peşinden gitme. Sana gelmesi için güzel bir bahçe yetiştir. En sonunda, gelip eşsiz bahçendeki çiçeklere konaca...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm şarkısı: Possibility-Lykke Li
°°°
Hissizleşmek, daha önce hiç bu kadar tanıdık gelmemişti. Daha önce hiç bu kadar yakından tecrübe etmemiştim.
Tüm vücudum, bembeyaz karların içinde kaybolmuştu. Gökyüzünden yenileri yağıp bedenime kondukça, beyaz beni örtüyor, kayboluyordum.
Gözlerimi açamadım. Soğuktan uyuşmuş bedenimi hareket ettiremiyordum. İsa'nın çarmıha gerildiği pozisyonda uzanmıştım. Çırılçıplaktım. Etrafta hiçkimse, hiçbir şey yoktu.
Kirpiklerim buz tutmuş olmalıydı. Göz kapaklarımı açmak istedikçe canım yanıyordu çünkü birbirine yapışmış kirpiklerim buna izin vermiyordu.
Dudaklarımın arasından sesli bir nefes kaçtı.
Neredeyim?
Bilinçaltındasın. Yine buradasın çünkü başka gidecek yerin yok.
Beynim bu gerçeği defalarca tekrarladı. Yalnızsın. Ölümün belki de böyle olacak. Belki de sen beyazlar içinde kaybolup giderken kimse arkandan ağlayamayacak. Baksana, sen bile ağlayamıyorsun.
Üzülmeye çalıştım. Bir şeyler hissetmeye, yine ağlamaya çalıştım. Ama yapamadım. Parmaklarımı hareket ettirmeye çalıştım ama öylesine donmuştu ki, başardıysam bile parmaklarımın hareket ettiğini hissedemezdim.
Sonra çok uzaklardan bir ses duydum.
"Saram!"
Bir erkek sesi.
Çıkaramadığım sesi tanımak adına kulak kesildim. Ama bir süre daha ses gelmedi.
Bedenim artık hissetmeye başladı. Ama tümüyle karıncalaşıyordu. Bütün sırtıma iğneler batıyor gibi, canımı acıtıyordu. Buz tutmuş gözlerimi artık açmaya çalışmadım. Çünkü onu yapacak enerjim bile yoktu.
