Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O gün tabağın adeta yok oluşundan sonraki her gece aynı saatte, aynı yemekle, aynı yerde bekledim.
Birkaç gün de olsa düzenli olarak sürekli bilinmeyen bir şeye Almond tofu yaptım. Gece çatıda kayıplara karışan tabağın yokluğunu alt kattaki şefe fark ettirmemeye çalışırken sarf ettiğim çabaya da değinmek isterim.
En azından gece benden alınan tabağı sabahları olması gereken yerde, toz olup uçmadan önce koyduğum yerde geri bulabiliyordum.
Uzun süre boyunca rutin olarak aynı saatte aynı yemeği pişirmeye devam etmem Şef Yanxiao'nun da ilgisini çekmişti. Bir bahane uydurup işime devam etmiştim. O da malzemeleri kendim aldığım için pek sorun etmemişti. Tatlı adam...
Böyle akıp giden birkaç gece daha geçtikten sonra, artık sadece çatıda tofuyu bırakıp hiç beklemeden ya da kimsenin adını sayıklamadan geri dönmeye başlamıştım. Sonuç ilk sabah beni şaşırtsa da, alışmam kısa sürdü. Tabak boş ve hafif lekeli şekilde aynı yerdeydi. Bu demek oluyor ki, varlığından bile emin olmadığım bir tür varlıkla aramda bir çeşit iletişim vardı? Ben haber vermesem de orada bir tabak tofu olacağını biliyordu.
. . .
Bu akşam yine tofu pişirirken gereksizce gergindim. Yanlış anlaşılmasın, iyi anlamda gerginlik; heyecan belki de.
Tabağı her zamanki gibi süsledim. Bu iş benim için evcil hayvan sorumluluğu gibi gelmeye başlamıştı. Her gün aç bir adeptus doyuruyorum... Sevgili Toprak Hükümdarı, lütfen beni gör çünkü günahlarımı telafi etmeliyim.
İşin aslı; bir tarafım da sanki vahşi bir hayvan türü üzerinde deney sürdürmekte olan çatlak bir bilim adamıymışım gibi hissediyordu. Ve bugünkü hipotezimi belirlemiştim.
"aç adeptus sonsuza kadar tofu istiyor."
. . .
Profesör Y/N bugün sanırım canına susadı. Süslediğim tabağı yerine bıraktım. Gidermiş gibi yapıp çatının bir kısmını örten devasa dalların ardına saklandım ve izlemeye beşladım.
Ne zaman geleceği hakkında en ufak fikrim yoktu çünkü her seferinde tabağı kaderine terk ettiğim için görme fırsatım olmamıştı. İlk gün gözümü tabaktan çektiğim anda tabağın kaybolduğunu hatırladım. Etrafta görünmememe rağmen gelmemesi burada olduğumu bildiğine mi işaretti..?
Profesörler pes etmemelidir! beklemeye devam ettim ve dakikalar sonunda birkaç metre önümde, karşımdaydı .
